به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، پوریاسین عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز اظهار داشت: دانشگاه نهادی ست برای توسعه آموزش عالی در شاخه های مختلف دانش که تسهیلاتی را برای دانشجویان فراهم می کند. این نهاد قادر است با ایجاد فرصت های رقابتی و بها دادن به آموخته های عملی موجب کاربردی شدن آموخته های تئوری و پویایی فضای علمی دانشگاه شود.
وی با اشاره به نقش توسعه دانش در ایجاد شاداب در جامعه افزود: این فعالیت ها سبب می شود دانشجو احساس هدفمندی، خودکارآمدی و مفید بودن کند و این یکی از راه های بازگشت خلاقیت و شادابی دائمی به مجموعه دانشگاه است.
این فعال دانشجویی ادمه داد: متاسفانه شاهد آن هستیم که عده ای از مسئولین دانشگاه و هم چنین بعضی تشکل های شبه اسلامی به بهانه ی ایجاد نشاط و شادابی برای دانشجویان تجویز ابتذال می کنند. غافل از آنکه با اجرای برنامه های مقطعی و ایضا ضدفرهنگی نتیجه ای حاصل نخواهد شد.
وی تصریح کرد: تبدیل کردن جشن ها و برنامه ها به کنسرت موسیقی همراه با حرکات موزون(!) و تهییج دانشجویان در ساعاتی از شب در خوشبینانه ترین حالت ممکن اگر برای ایجاد نشاط باشد نه تنها پویایی و نشاط دائمی را به مجموعه دانشگاه باز نمی گرداند بلکه عملی ست خارج از چارچوب شئونات اخلاقی که با فرهنگ جامعه اسلامی در تضاد است.
پوریاسین گفت: هیچگونه گزارش و یا تحقیق علمی مبنی بر ایجاد کارکردهایی نظیر مسئولیت پذیری در قبال جامعه، خودکارآمدی، احساس رضایت و هدفمندی و یا تسریع در علم آموزی با شرکت در این گونه برنامه ها وجود ندارد.
این فعال انجمن اسلامی ادامه داد: مسئله دیگر برگزارکنندگان این نوع برنامه ها هستند که عنوان اسلامی را یدک کشیده و از داعیه داران فرهنگ بوده و همواره در حال مظلوم نمایی از نبودن آزادی ناله می کنند. با بررسی عملکرد چنین تشکل های معلوم الحالی(!) یا باید در مفاهیم فرهنگ و آزادی تجدید نظر نمود یا در صحت ادعاها و عناوین یدکیشان تشکیک کرد.
این فعال دانشجویی با انتقاد از اجازه بروز این گونه ناهنجاری های دینی در دانشگاه گفت: نکته مهم تر و قابل توجه تصمیمات مسئولین و شیوه ی مدیریت آنهاست که ابتدا بستر و امکانات را فراهم میکنند و با رسانه ای شدن اتفاقات به تذکری نمایشی اکتفا کرده و در مصاحبه هایشان دلیل تراشی میکنند و یا مشکل را از جانب مجری برنامه می دانند و برای حل مسئله آرزوی هوشیاری و مسئولیت پذیری برای قاطبه دانشجویان دارند.
وی در پایان گفت: ما نیز آرزومندیم تا مسئولین انگشت اشاره را به سمت خود بچرخانند و به جای آرزوی مسئولیت پذیری برای دانشجویان، با تغییر رویکرد خود، تریبون های دانشگاه را به مکانی برای نمایش افکار التقاطی تبدیل نکنند.