به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایسنا، خوابگاه جزء مهمی از زندگی محصلی عده عظیمی از آینده‌سازان کشور است. بسیاری از افرادی که امروز به جایگاهی رسیده و زندگی موفقی ساخته‌اند در گذشته چندین سال زندگی در این اتاق‌های کوچک چند نفره را تجربه کرده‌اند و به طور حتم بدون پذیرش این سال‌های دوری از خانواده، موفقیت امروز حاصل نمی‌شد. از این منظر، بدون شک خوابگاه باید یکی از شروط آینده موفق برای بسیاری از جوانان کشور باشد.

دانشگاه شهید چمران اهواز، دانشگاه مادر در جنوب غرب و یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های کشور است و به نوبه آن، مجتمع خوابگاهی حضرت معصومه (س) این دانشگاه نیز چند دهه قدمت دارد. به بهانه هفته خوابگاه‌ها، خبرنگار ایسنا دقایقی مهمان خانواده چند هزار نفری این خانه شد تا پای گفت‌وگوی تنی چند از ساکنان آن بنشیند.

با همراهی یکی از مسئولان اتاق کنترل، وارد محوطه وسیع و باز خوابگاه می‌شویم. بیرون اتاق کنترل، بنر بزرگی با محتوای شرایط انتخاب اتاق نمونه به مناسبت هفته خوابگاه‌ها خودنمایی می‌کند. با وجود اینکه هنوز دومین ماه سال است، هوا گرم است. میدان وسیعی در مرکز محوطه وجود دارد که به تازگی نهال‌کاری شده است. به نظر می‌رسد این میدان برای دانشجویان ترم آینده سرسبز خواهد شد.

درب یکی از اتاق‌های بلوک شماره ۵ را می‌زنیم. دانشجویی در حالی که قابلمه‌ای غذا در دست دارد با خوشرویی ما را می‌پذیرد و تعارف می‌کند. اتاق بسیار کوچک است و تنها به اندازه دو نفر ظرفیت دارد. شهلا که ترم هشتم کارشناسی است می‌گوید زندگی در خوابگاه را دوست دارد و از شرایط آن راضی است. او می‌گوید سال گذشته مشکلات زیادی در ارتباط با گرمای هوا و مشکلات سیستم سرمایشی خوابگاه وجود داشت که دشواری درس خواندن در فصل امتحانات را چند برابر کرده بود اما با تغییراتی که امسال انجام شد، دیگر مشکلی وجود ندارد.

وی که به طور مشخصی خود را با تمام شرایط وفق داده بود، افزود: قسمتی از مشکلات زندگی در خوابگاه برمی‌گردد به اینکه کارهایی مانند لباس شستن و... در خوابگاه گاهی آنقدر سخت است و زمان می‌برد که واقعا نمی‌توان انجام داد، زیرا باید به کلاس درس و تمرینات و امتحانات برسیم که مهمترین هدف زندگی در خوابگاه است.

تلاش کن تا زنده بمانی

در محوطه سبز بین بلوک‌ها عده‌ای از سایه درختان استفاده می‌کنند. زهرا که ترم چهارم کارشناسی ارشد است با بیان اینکه به راحتی با زندگی در خوابگاه کنار آمده است، مدیریت هزینه را مشکل اصلی عنوان می‌کند: خودم و دوستانم هر چقدر هم که برای هزینه‌ها برنامه‌ریزی کرده باشیم، بسیاری از اوقات دچار مشکل می‌شویم. هزینه کتاب، رفت و آمد، خوراک و پوشاک گاهی ایجاد مشکل می‌کند و باید بسیار محتاط و صرفه‌جو باشیم.

وی با اشاره به تجربه زندگی خود در خوابگاه دیگری در دوران کارشناسی، می‌گوید: قسمت عمده مشکلات خوابگاه مربوط می‌شود به اینکه چطور خود را با شرایط وفق دهیم و یاد بگیریم چگونه از برخی مسائل صرف نظر کنیم تا موجب آزار روحی نشوند. این موارد واقعا سخت است و نیاز به آموزش از دوران کودکی دارد، اما متاسفانه ما را به طور ناگهانی در یک استخر چند متری می‌اندازند و می‌گویند تلاش کن تا زنده بمانی.

هنگام ظهر است و از این فرصت استفاده می‌کنیم تا نگاهی نیز به سلف سرویس خوابگاه بیندازیم. سلف شلوغ است و دانشجویان در رفت‌ و آمد هستند؛ به نظر می‌رسد غذای امروز قورمه سبزی است. دانشجویی از غذای سلف ابراز رضایت می‌کند و دانشجوی دیگری با انتقاد از کیفیت غذا می‌گوید: قورمه سبزی سلف خوردن ندارد! من بیشتر اوقات باید خودم غذا درست کنم چون بعد از مدتی غذای سلف آزاردهنده می‌شود و تنها در مواقعی که فرصت نیست و برای اینکه خودم را زنده نگه دارم، سمت سلف می‌روم!

وارد محوطه وسیع می‌شویم و میدان را دور می‌زنیم تا گذری بر بلوک‌های آن‌سوی محوطه داشته باشیم. در ضلعی از دور میدان چند کانکس چیده شده‌اند و عناوینی مانند ارزان‌فروشی، سوپری، میوه و تره‌بار، آش و حلیم و ... روی آن‌ها به چشم می‌خورد. وارد یکی از این کانکس‌ها می‌شوم و قصد گفت‌وگو با دانشجویان را دارم اما به نظر می‌رسد که فروشنده دلی پُرتر دارد! از شرایط نامناسب اینترنت و آنتن‌دهی در خوابگاه گله می‌کند و دانشجویان نیز آن را تایید می‌کنند. لیستی از اسامی را نشانم می‌دهد: به دلیل مشکلاتی که وجود دارد از روز گذشته بیش از یک میلیون تومان فروش قرضی داشته‌ام.

کانکس‌ها را پشت سر می‌گذاریم و وارد بلوک شماره ۱۲ می‌شویم. ظاهرا دانشجویانی که در بلوک‌های ۱۲، ۱۳ و ۱۴ خوابگاه ساکن هستند با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. سمیرا که اولین سال خود را در دانشگاه پشت سر می‌گذارد، می‌گوید: در ابتدا از فکر زندگی با افرادی در سن و سال خودم هیجان داشتم اما این هیجان با لمس مشکلات دوری از خانواده، تنها پس از چند روز فروکش کرد.

فرسودگی ساختمان‌ها

وی به فرسودگی ساختمان و وسایل اشاره می‌کند: پنجره اتاق‌ها پرده ندارند، کمدها فرسوده‌اند و قفل کمد من پوسیده است و برای لپ‌تاپ و سایر وسایل گرانی که به همراه دارم، امنیتی وجود ندارد. لوله‌ها نیز فرسوده‌اند و سقف سرویس‌های بهداشتی چکه می‌کند و هر بار که اطلاع می‌دهیم با تاخیر تعمیر و به سرعت هم دوباره خراب می‌شود. در این بلوک‌ها لوله آب تصفیه تنها در یک طرف راهرو وجود دارد و تنها برای تهیه آب تصفیه آشامیدنی باید هر بار تمام این راهروی طولانی را طی کنیم.

تارا، هم‌اتاقی او سه سال است که ساکن خوابگاه است و انگشت اتهام را به شانس خود نشانه می‌رود: کولرها اغلب مشکل دارند و در فصل گرما دچار مشکل می‌شویم. سال گذشته من در بلوک‌های ‌آن‌سوی میدان بودم که در فصل امتحانات از شدت گرما دچار مشکل زیادی شدیم. اما امسال پنجره آن بلوک‌ها دوجداره و کولرهای اسپلیت نصب شده است و دیگر مشکلی ندارند. اما بلوک‌های این طرف دوجداره نیستند و کولرها نیز فرسوده‌اند؛ این شانس من است که امسال در این بلوک به من اتاق دادند.

نجمه ترم ششم است و دنباله صحبت او را می‌گیرد: موکت‌های این بلوک بسیار کهنه‌اند و به شدت نیاز به تعویض دارند. مشکل قطعی آب زیاد داریم و خوب بود اگر منبع آبی برای خوابگاه تدارک دیده می‌شد. نور اتاق‌ها و سالن مطالعه نیز کافی نیست. یخچال‌ها خراب هستند و ما از ابتدای ترم تا کنون سه بار یخچال اتاق را عوض کرده‌ایم اما به دلیل اینکه درست تعمیر نمی‌شوند، هر بار خراب می‌شوند. استفاده از کتری برقی و اتو نیز ممنوع است.

وی برای توصیف تمام این مشکلات از کلمه «مصیبت» استفاده می‌کند. دانشجویان این اتاق از قطعی درختان محوطه خوابگاه نیز بسیار شاکی و معتقد هستند با این کار فضای خوابگاه نسبت به قبل «نابود» شده است.

نرسیدن وای-فای به اتاق‌ها!

در راهرو عده‌ای را می‌بینم که روی پله‌ها تجمع کرده‌اند. از آن‌ها علت تجمع را جویا می‌شوم و می‌گویند برای استفاده از اینترنت مجبور می‌شوند از اتاق‌های خود خارج شوند چرا که برد وای‌فای کافی نیست و شعاع آن اغلب اتاق‌ها را پوشش نمی‌دهد. با هم‌صحبتی با چند دانشجوی دیگر حرف‌های مشابهی می‌شنوم و در می‌یابم همه آن‌ها در خصوص مشکلات خوابگاه اتفاق نظر دارند.

تصمیم می‌گیریم در بخش آخر بازدید خود، بلوک دانشجویان دکتری را نیز از نظر بگذرانیم. اتاق‌های این بلوک سوییت هستند و در هر سوییت دو دانشجو اقامت دارد. سیما که ترم چهارم دکتری را می‌گذراند، از تمام شرایط ابراز رضایت می‌کند و می‌گوید: یکی از مشکلات من ساعت خواب بود که گاهی به قدری در خوابگاه سر و صدا زیاد بود که برعکس موجب سردرد می‌شد و برای کسی اهمیت نداشت، اما پس از شش سال زندگی خوابگاهی به این شرایط عادت کرده‌ام.

این خوابگاه استاندارد است

در همین رابطه بابک محمدیان، مدیر دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز با بیان اینکه مجتمع خوابگاهی حضرت معصومه (س) دانشگاه شهید چمران اهواز با داشتن 12 بلوک، ظرفیت سه ‌هزار دانشجو را دارد، اظهار کرد: حضور دانشجویان در نیم‌سال دوم همواره کمتر می‌شود و ظرفیت اتاق‌ها متفاوت هستند. این خوابگاه بر اساس استاندارد صندوق رفاه است و مشکلی از لحاظ تراکم دانشجویان در آن وجود ندارد. اگر دانشجوی نوبت دومی متقاضی خوابگاه باشد و فضا داشته باشیم، اسکان داده خواهد شد به شرط آن‌که هیچ دانشجوی نوبت اولی پشت در نماند.

وی با اشاره به تغییرات انجام شده در خوابگاه، افزود: مشکلات این خوابگاه نسبت به دوره‌های پیشین به ثبات رسیده است اما اگر مشکلات موردی باشد باید توسط دانشجویان گزارش شود که رفع خواهد شد. بلوک‌های 5 تا 11 این خوابگاه دارای سیستم تهویه مرکزی بودند و معماری آن حالت دوره‌ساز بود که در سال گذشته دچار مشکل شدند اما در تابستان گذشته پنجره‌ها دوجداره و بلوک‌های 9، 10 و 11 مجهز به کولرهای دو تکه شده‌اند.

مدیر دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز با بیان اینکه ساختار بلوک‌های 5 تا 11 به گونه‌ای است که با باز شدن در اتاق مقدار زیادی از هوای خنک به هدر می‌رود، گفت: در برنامه داریم که تابستان امسال بخش تراس این بلوک‌ها را نیز به پنجره‌های دوجداره مجهز کنیم تا خروجی هوای خنک نداشته باشیم. اگر تامین اعتبار شود امیدواریم بلوک‌های بیشتری را به کولر دوتکه مجهز کنیم.

محمدیان با اشاره به بلوک‌های 12، 13 و 14 که در آن سوی میدان قرار دارند، عنوان کرد: این بلوک‌ها دارای سیستم تهویه مرکزی است و در تابستان سرویس و تعمیرات لازم برای آن‌ها انجام شده است. امتیاز مثبت‌ این بلوک‌ها این است که به صورت راهرو هستند و خنکی هوا در ساختمان می‌ماند، به همین دلیل سال گذشته کمترین مشکل را داشتند.

 وی در خصوص بلوک‌های 15 و 16 که برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی در نظر گرفته شده است، تصریح کرد: این بلوک‌ها از ابتدا مجهز به کولرهای گازی بودند که مشکلی در آن‌ها به وجود نیامده است و اگر به صورت موردی باشد می‌توان آن را اصلاح کرد.

مدیر دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز درباره مشکل کمبود روشنایی در اتاق‌ها، گفت: مشکلی که در سراهای دانشجویی وجود داشت این بود که از لامپ‌هایی با حجم کوچک استفاده می‌شد که مشاهده کردیم کیفیت لازم را ندارند. تصمیم گرفتیم در فضاهایی مانند سالن مطالعه از نور لامپ‌های بزرگتر مانند لامپ مهتابی استفاده کنیم اما هنوز به اتاق‌ها ورود نکرده‌ایم. اگر به صورت موردی مشکلی باشد که نور اتاقی کم است، دانشجو باید گزارش دهد و این مشکل رفع خواهد شد.

بالابر نبود کل درختان را بریدند!

محمدیان با اشاره به فضای سبز محوطه خوابگاه و قطع درختان، تصریح کرد: ما از مسئول فضای سبز خواستیم که برای هرس درختان، به ارتفاع یک متر از بالا کوتاه شود اما کارگر فضای سبز تمام درخت را بریده است و پس از پیگیری ما از مسوول فضای سبز، به ما گفتند برای این کار به بالابر نیاز بوده و آن‌ها بالابر نداشته‌اند! این کار یک نقد و اشتباه است که درختانی که چند سال مراقبت شدند و دانشجویان از سایه آن‌ها استفاده ‌می‌کردند اینگونه قطع شدند.

وی درباره انتقادات وارد شده به اینترنت خوابگاه، عنوان کرد: بر اساس برنامه‌هایی که معاونت پژوهشی و مرکز آی‌تی دانشگاه پیاده کرده‌اند، فیبر نوری در خوابگاه‌ها کشیده شده است. بلوک‌هایی که دچار مشکل اینترنت هستند هنوز به فیبر نوری مجهز نشده‌اند که مجبور شدیم برای این بلوک‌ها از اکسس پوینت‌ها استفاده کنیم که این آنتن‌ها بخشی از فضا را پوشش می‌دهند. ارتقای اینترنت و پوشش وب برای سراهای دانشجویی از برنامه‌های پیش رو در تابستان است.

وی در خصوص تمهیداتی که برای دانشجویان بی‌بضاعت اندیشیده شده است، گفت: دانشجویانی که نیاز به حمایت مالی دارند از طریق کانال‌هایی شناسایی می‌شوند که پایه‌گذار آن تعدادی از اعضای هیات علمی هستند و از حقوق آن‌ها در این صندوق ریخته شده و دانشجویان بی‌بضاعت شناسایی شده، این کمک‌ها را دریافت می‌کنند.