خبرنامه دانشجویان ایران: حسین قدیانی// هم برخورد دهه‌ی ۶۰ تندخوهایی که به دروغ، این سالیان، اصلاح‌طلب خوانده می‌شوند، با امثال ملک‌مطیعی، نابخردانه بود و هم برخورد امروز بعضی اصول‌گرایان! از مولاعلی، این حدیث است: «مردم‌داری، آدمی را از مکر مردم، در امان می‌دارد».
قطعا اگر در مواجهه با بعضی مشاهیر لوطی‌گری در عالم سینمای ولو فیلم‌فارسی، کمی پخته‌تر عمل می‌کردیم، این‌قدر جو منفی درست نمی‌شد! البته در نقد نظام، نباید بی‌انصاف بود! افرادی چون داود رشیدی و جمشید مشایخی هم فیلم‌های شاذ بازی کرده بودند لیکن بدون هیچ ممنوعیت خاصی، به فعالیت خود ادامه دادند و بعضا حتی مبلغ شیخ‌حسن هم شدند!
من می‌گویم: همان مصلحتی که باعث شد ۲ دوره، صلاحیت رئیس فعلی قوه‌ی مجریه تأیید شود؛ باعث شد حتی اسحاق جهانگیری هم از فیلتر ناموزون و نامتوازن شورای نگهبان عبور کند؛ باعث شد با آقای هاشمی، هرگز برخوردی نشود و باعث شد هم این و هم آن به افطار بزرگان دعوت شوند، آیا نباید باعث شود که فی‌المثل، ربنای شجریان مجددا پخش شود؟! یا برنامه‌ی اتفاقا از قبل ضبط‌شده‌ی ملک‌مطیعی، سانسور نشود؟! سر جدتان برندارید فلان جمله‌ی شجریان یا بهمان سخن ملک‌مطیعی را بر سر این حقیر، آوار کنید!
والله آن‌که امام و حضرت آقا و شهدا و سپاه و سپاه قدس را مورد لطف خود قرار داد، شیخ‌حسن روحانی بود، نه شجریان یا ملک‌مطیعی! مضحک است! «مصلحت» گویا ساخته شده که فقط به سیاست‌مداران، حال بدهد! پس لعنت خدا بر این مصلحت‌سنجی دوگانه! عیدی نیست الا آن‌که دوربین رسانه‌ی مثلا ملی، به پنجره‌ی نمایش سست و یاوه‌ی سلبریتی‌های عمدتا بی‌سواد، بدل شود! و مگر بهنوش یا بهاره چقدر علیه‌السلام‌تر از ملک‌مطیعی هستند؟!
و دقیقا از ورای همین مسائل است که آن‌روز نوشتم؛ «درک نمی‌کنم بعضی تصمیمات نظام را!» و البته شماری از دوست‌داران نظام را! طرف در اوج پیری، روی تخت بیماری است، روزنامه‌نویس ما در نقدش می‌نویسد؛ «بازی‌گر فیلم‌های مستهجن!» سلمنا! اما آیا مستهجن‌تر از امیر تتلوی نامتعادل؟! که با حماقت محض کاندید خودمان، به سوژه‌ی اصلی انتخابات بدل شد؟! ملک‌مطیعی اگر چه هرگز در مدح انرژی هسته‌ای، روی کشتی نرفت اما هرگز شعار روی موشک‌ها را هم عامل تحریم‌ها نخواند!
وقتی شورای نگهبان، روحانی را؛ حزب‌الله، تتلو را و تلویزیون، سلبریتی‌ها را تأیید می‌کند، سانسور ملک‌مطیعی یعنی برخورد دوگانه! واضح است که او، هنرمند دل‌خواه من نیست ولی فاش می‌گویم: جهنم رفتن با ملک‌مطیعی را، به بهشت رفتن با رجالگان سیاست ترجیح می‌دهم؛ چه چپی، چه راستی!