تاریخ : 1397,دوشنبه 14 خرداد18:38
کد خبر : 268008 - سرویس خبری : باشگاه نویسندگان

احمدرضا دریکوند؛

اعتراض کامیون‌دارها و چند نکته

این امر بر کسی پوشیده نیست که افزایش کرایه ها سبب ایجاد مشکلاتی مانند افزایش هزینه حمل و نقل، گران شدن مواد غذایی، مواد صنعتی، مواد خام کارخانجات و سایر اقلام مورد نیاز مردم میشود و در نهایت هزینه این افزایش کرایه به دوش مصرف کننده نهایی که مردم هستند، می‌افتد.

خبرنامه دانشجویان ایران: احمدرضا دریکوند*// متاسفانه در چند ماه اخیر گاهاً خبرهای از اعتصاب و اعتراض برخی از اقشار و اصناف در قسمت های مختلف کشور به گوش می رسد. یکی از این موارد که اخیرا شاهد آن بودیم اعتصاب صنف کامیون داران بود که از اول خرداد شروع شد. گران شدن عوارض و لوازم یدکی، افزایش حق بیمه، ثابت ماندن کرایه بار در پایانه کالا و نبود نظم و نوبت در حمل کالا از عوامل اعتصاب این صنف بود. رانندگان کامیون با خودداری از حمل بار سعی کردند تا مطالبات خود را به گوش مسئولان برسانند.

بنا به گفته رئیس کانون سراسری انجمنهای صنفی رانندگان، مشکلات این صنف طی نامه‌هایی به ریاست جمهوری، وزارت کشور، صدا و سیما، وزارت راه و شهرسازی و مجلس عنوان شد ولی هیچ مجموعه‌ای حاضر نشد راهکاری یا  دستوری برای برون رفت از فضای ایجاد شده برای کامیون داران ارائه دهد. این بی توجهی مسئولان به اعتصاب کامیون داران منجر گردید و پس از گذشت چند روز از اعتصاب دولت افزایش ۲۰ درصدی کرایه را برای رفع این مشکل پیشنهاد کرد، گرچه کامیون داران به این مقدار افزایش راضی نیستند و خواهان افزایش بیشتر کرایه‌ها هستند اما اگر فرضا کامیون داران با این مقدار افزایش موافقت کنند آیا مشکلات رفع خواهد شد؟

این امر بر کسی پوشیده نیست که افزایش کرایه ها سبب ایجاد مشکلاتی مانند افزایش هزینه حمل و نقل، گران شدن مواد غذایی، مواد صنعتی، مواد خام کارخانجات و سایر اقلام مورد نیاز مردم می شود و در نهایت هزینه این افزایش کرایه به دوش مصرف کننده نهایی که مردم هستند، می‌افتد. پس بهتر نیست این مشکل بصورت ریشه ای حل شود و دولت بجای افزایش ۲۰ درصدی کرایه ها از طرق دیگری مانند افزایش سوبسیدها، کاهش هزینه عوارض، کاهش قیمت لوازم یدکی و ... این مشکلات را برطرف نماید؟

اما سوال اساسی تر که در اینجا با آن رو به رو میشویم این است که چرا در حالیکه دشمنان انقلاب و مردم هر روز با دسیسه چینی، تفرقه افکنی و دامن زدن به مشکلات مردم قصد ایجاد نا آرامی و سیاه نمایی اوضاع کشور دارند، مسئولین با بی تدبیری و کم کاری به آنان کمک می نماید؟ آیا سزاست که به جای رسیدگی به مشکلات اقشار و صنوف مختلف جامعه با بی تدبیری سبب نا امید شدن آنان از حل مشکلاتشان شده و باعث به وجود آمدن مسائلی مانند اعتصاب و بعضا اغتشاش بشوند؟

متاسفانه هنوز هم با گذشت ۵ سال مسئولین دولت تنها به سخنرانی درباره مشکلات مردم میپردازند و می گویند این مشکلات باید حل شوند اما آیا هنوز نمیدانند که مخاطب این بایدها خودشان هستند؟ با وجود گذشت ۵ سال هنوز هم رئیس جمهور به دنبال کسی که باید کمبودها را رفع کند می گردد که البته اگر فیلم مناظرات انتخاباتی سال ۹۶ را با دقت بیشتری ببینند و وظایف رئیس قوه مجریه در قانون اساسی را مطالعه کنند  قطعا متوجه خواهند شد چه کسی مسئول رفع بیشتر این کمبودهاست و قول رفع این کمبودها را به مردم داد. البته اگر منصفانه به قضیه بنگریم متوجه خواهیم شد که مجلس هم در به وجود آمدن وضع موجود مقصر است. یکی از وظایف مجلس شورای اسلامی نظارت بر عملکرد قوه مجریه است اما آیا این وظیفه را به درستی انجام داده است؟! که قطعا اگر مجلس این وظیفه خود را به درستی انجام می داد عملکرد دولت بهتر از این بود. مجلس در راستای عمل به این وظیفه مهم خود چند وقت پیش جلسه استیضاح سه وزیر را برگزار کرد که البته بیشتر فرمایشی بنظر میرسید و شاید بهتر است بگوییم جلسه ای شبیه به جلسه استیضاح برگزار شد که در پایان سه وزیر که یکی از آنان وزیر راه و شهرسازی بود که عملکرد خوبی طی مدت تصدی وزارت نداشته است دوباره از مجلس رای اعتماد گرفتند!

و یا نمونه دیگر طرح سوال از رئیس جمهور بود که متاسفانه این جلسه حتی بصورت فرمایشی هم برگزار نشد و لغو گردید که این مسئله باعث طرح چند سوال از نمایندگان میشود: نمایندگان بفرمایند مجلس مکانی برای خدمت به مردم است یا لابی گری ؟ آنها نمایندگان ملت هستند یا دولت ؟ از زمان آغاز بکار مجلس دهم تا کنون چه اقدامات مهمی برای رفع مشکلات مردم انجام داده اند؟ (البته باید بگویم بعضی از نمایندگان کار خود را بخوبی انجام داده و به وظایف خود عمل می کنند اما تعداد آنها نسبت به دیگر نماینده ها کمتر است.)

مسئولان مگر یادشان رفته که امام فرمودند: «کسانیکه واقعا دلشان برای اسلام و کشور می تپد متوجه این باشند که پست میزان نیست، مقام میزان نیست، رئیس دولت یا رئیس مجلس بودن میزان نیست، این مقامات تمام می شود. آنی که هست خدمت است، آدم متعهد هر جا باشد، اگر دید خدمتش خوب است بیشتر دل گرم است، یعنی هدف این باشد که خدمت بکند نه هدفش این باشد که مقام داشته باشد.»

مسئولین عزیز تا چه حد به سخنان امام و رهبری درباره خدمت به مردم عمل کرده اند؟ آیا وقت آن نرسیده که بجای سخنرانی، لابی گری، شانه از زیر بار مسئولیت خالی کردن و مقصر جلوه دادن دیگران در داخل و خارج، مسئولیت کارهای خود را قبول کرده و به مردم خدمت کنید؟ درست است مشکلات خارجی هم وجود دارد ولی بیشتر مشکلات و موانع داخلی هستند و قطعا با سعی و تلاش و خدمتگزاری و همدلی برای خدمت به مردم (به قسمت خدمت به مردم توجه شود، همدلی باید برای خدمت به مردم باشد نه سیاسی کاری و ...) این مشکلات رفع خواهند شد.

* عضو شورای مرکزی جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه لرستان


کد خبرنگار : 16