به گزارش خبرنگار صنفی – آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در حال و هوای متلاطم این روزهای فضای سیاسی و رسانه‌ای کشور، شاید مرور برخی نظرات و حتی نوآوری‌های جالب در گوشه و کنار محافل دغدغه‌مند و دانشجویی و بررسی کارهای خودجوش و تمیز جوانان، ابعاد جدیدی از ابتکار عمل را روبروی ما قرار دهد. یکی از این بسترها، نشریات دانشجویی است که به قلم دانشجویان از دانشگاه‌های مختلف سراسر کشور هر روز چاپ شده و در فضای دانشگاه و بین دانشجویان منتشر می‌شود.

در جدیدترین مورد، نشریه دانشجویی «الف» که توسط انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه سمنان منتشر می‌شود، ویژه‌نامه‌ای پیرامون بحث بسیار مهم فدا شدن کیفیت پای کمیت در بحث پذیرش‌های بی رویه دانشجو در دانشگاه‌های سراسر کشور پرداخته و آن را به عنوان تیتر اول به قلم محسن حسین‌پور برای مخاطبان دانشجو منتشر کرده است.

نشریه دانشجویی «الف»

دریافت فایل کامل نشریه با کلیک روی تصویر

در بخش مهمی از این مطلب آمده است: افزایش ظرفیت پذیرش دانشجو عاملی شد تا دانشگاه مهرماه خود را به درگیری برای رفع مشکلات رفاهی دانشجویان و به خصوص خوابگاه سپری کنند و وزارت علوم نیز مجبور شده است استناد کند به قانونی که می گوید باید 72 درصد از خدمات رفاهی به بخش خصوصی واگذار شود که متاسفانه دانشگاه از این قانون تفسیر متفاوت می کند . همه ساله دانشگاه یک تعدادی را به عنوان ظرفیت یک رشته به وزارت علوم معرفی می کند و دانشگاه سعی میکنند ظرفیت اعلام شده بر اساس سیاستهای وزارت باشد. اما در دو، سه سال اخیر به خصوص امسال ظرفیتی که در دفترچه کنکور اعلام شده بود بیشتر از ظرفیت اعلام شده توسط دانشگاه بود.

متن کامل این گزارش را در ادامه می‌خوانید: هنوز هم گاهی دانشگاه را قیف وارونه توصیف می‌کنند، توصیفی که دیگر در حال رنگ باختن است؛ سالانه چند صدهزار نفر متقاضی در ماراتنی نفسگیر شرکت می کردند و عده ای وارد دانشگاه می شدند. در این میان عده بسیاری پشت سد کنکور می ماندند و شانس خود را دوباره امتحان می کردند و گروهی دیگر قید دانشگاه و ادامه تحصیل را می زدند و وارد بازار کار می شدند. عده ای دیگر هم قصد سفر می کردند و با صرف هزینه های بسیاری برای تحصیل به دانشگاه های آن طرف آب می رفتند. اما دانشگاه ما امسال توانست این قیف وارونه را به اتوبانی بدون چراغ و سرعت گیر تبدیل کند و توانست صاحب عنوان دومین دانشگاه در سطح کشو ر از نظر پذیرش دانشجو شود.

تحصیلات عالیه داشتن بد نیست، این که سطح سواد در جامعه به بالاترین درجه خود برسد عیب ندارد، این که همه جوانان پسوند دانشجو داشته باشند مایه مباهات است، اما آیا زیر ساخت ها و مسائل بعد از فارغ التحصیلی را هم در نظر گرفته ایم؟ آیا دانشجویان در بازه ی تحصیلی خود از حداقل های امکانات رفاهی برخوردار هستند تا بتوانند بدون دغدغه به تحصیل خود بپردازند؟ آیا دانشجو با توجه به نیازهای بازار آموزش دیده اند؟ اما زمانی که این رشد همگام و همراه با افزایش اعضای هیات علمی، بهبود تجهیزات آزمایشگاهی و آموزشی، رفاهی و ورزشی در دانشگاه ها نباشد کیفیت آموزش و پژوهش را تحت تاثیر قرارداده و به شدت کاهش م ی دهد آنچنان که دانشگاه با چالش کمبود امکانات و منابع روبرو می شود. پذیرش بی حد و اندازه دانشجو در دانشگاه ما بدون توجه به ظرفیتها و امکانات یک فاجعه است که می تواند یک فاجعه علمی را در دانشگاه ما در سالهای آینده بوجود آورد، که همین امر باری بر دوش کشور و خانوادها و لطمات زیادی را می تواند بر دانشجویانی که بار علمی کمی دارند وارد کند.

افزایش ظرفیت پذیرش دانشجو عاملی شد تا دانشگاه مهرماه خود را به درگیری برای رفع مشکلات رفاهی دانشجویان و به خصوص خوابگاه سپری کنند و وزارت علوم نیز مجبور شده است استناد کند به قانونی که می گوید باید 72 درصد از خدمات رفاهی به بخش خصوصی واگذار شود که متاسفانه دانشگاه از این قانون تفسیر متفاوت می کند . همه ساله دانشگاه یک تعدادی را به عنوان ظرفیت یک رشته به وزارت علوم معرفی می کند و دانشگاه سعی میکنند ظرفیت اعلام شده بر اساس سیاستهای وزارت باشد. اما در دو، سه سال اخیر به خصوص امسال ظرفیتی که در دفترچه کنکور اعلام شده بود بیشتر از ظرفیت اعلام شده توسط دانشگاه بود.

در زمان اعلام قبولی هم باز تعداد دانشجویان قبول شده در یک رشته دانشگاه از ظرفیت اعلامی در دفترچه سازمان سنجش بیشتر است. به عنوان مثال یک دانشگاه ظرفیت یک رشته را 522 نفر به وزارت علوم اعلام کرده است اما ظرفیت این رشته در دفترچه سازمان سنجش 552 نفراعلام شده با این وجود 512 نفربه عنوان قبول شدگان این رشته به دانشگاه معرفی شده است. به طور میانگین ورودی جدیدهای دانشگاه ها 32 الی 02 درصد بیشتر از توان دانشگاه است که دانشگاه را برای تامین خوابگاه و سلف با مشکلات زیادی مواجه کرده است.

دانشگاه ها همه ساله یک تعداد فارغ التحصیل دارند و یک تعدادی را به عنوان ورودی جدید جذب میکنند که اگر ظرفیت خوابگاههای خود را اضافه نکرده باشند و افزایش ورودی داشته باشند با مشکل خوابگاه مواجه می شوند. البته در شهر سمنان با سیاست افزایش ورودی به دانشگاه به دنبال بومی سازی دانشجویان در شهر سمنان می باشند، که از دلایل آن هم می توان به چرخیدن چرخ اقتصادی شهر کم جمعیت سمنان به وسیله ی دانشجویان که اشتراک آنها در مصرف کننده بودن آنها اشاره کرد.

متاسفانه در مهرماه شاهد مشکلات عدیده ای در زمینه صنفی در دانشگاه بودیم، از جمله ی آنها صف های طولانی در سلفها، تغییر نکردن ظرفیت سلفها، نبود خوابگاه برای دانشجوبان جدید الورود و اسکان آنها در شرایط بسیار دشوار حسینیه و نماز خانه برای خوابگاه فرهیختگان و از آن بدتر وضعیت اسفناک اسکان در سالن مطالعه خوابگاه فرزانگان و خوابگاه های گران قیمت در سطح شهر، عدم تکمیل ساختمان بلوک 3 و سلف خوابگاه فرهیختگان و سرویس های حمل و نقل پردردسر دانشگاه و افزایش قیمت غذاها ضمن تغییر نیافتن کیفیت آن و مشکلات ریز و درشت دیگر در سطح دانشگاهی که عنوان دوم پذیرش دانشجو در سطح کشور را دارد. اما آنچه که از مسئولین دانشگاه با توجه به افزایش پذیرش دانشجو انتظار می رفت این بود که برای این مشکلاتی که به سادگی قابل پیش بینی می بود تمهیداتی اندیشیده می شود که با ورود دانشجویان به دانشگاه در آغاز سال تحصیلی با این مشکلات مواجه نمی شودند

در انتها نیز این انتظار می رود که در ادامه سال تحصیلی و سالهای بعد شاهد اینگونه مشکلات نباشیم و منتظر حضور مستمر مسئولین مربوطه در سطح دانشگاه می باشیم، البته باید به حضور مسئولین در سطح خوابگاه در ابتدای سال تحصیلی و شنیدن مشکلات از زبان خود دانشجوها و حضورهای سرزده ریاست محترم دانشگاه در سطح دانشگاه و شخصا پیگیر شدن مطالبات دانشجویان اشاره و قدردانی کرد که البته جزو وظایف ابتدایی هر مسئولی است.