خبرنامه دانشجویان ایران: نصرالله داودوندی// ۱۶ آذر ماه روز خلق حماسه بزرگ دانشجویی در ایران است.

نقطه قوت جنبش دانشجویی از نخستین روزهای پیدایش در ایران استقلال اش از جناح ها و جریان های سیاسی حاکم بوده است. بر این اساس این جنبش برای تداوم حیات موثر خود باید با تمام وجود تلاش کند تا مستقل بماند، مسائل دانشگاه و جامعه خود را به درستی و به موقع رصد نموده و در این زمینه روشنگری کند و عملکرد قدرت حاکم را در این چارچوب به چالش کشیده و مورد نقد و ارزیابی منصفانه قرار دهد تا بتواند ضرورت استمرار حیات خود را کماکان توجیه نماید.

جنبش دانشجویی نباید همچون برخی از گروه های سیاسی نان به نرخ روز خور و ابزار جریان های سیاسی حاکم باشد.

تاریخ نشان می دهدجنبش دانشجویی در ایران همواره ضد استبداد، استکبار ستیز و عدالت خواه بوده است. و این سه، آرمان اصلی و فلسفه سیاسی جنبش دانشجویی در ایران بوده است.

به نظر می رسد امروزه حساسیت دانشجویان فعال فرهنگی– سیاسی نسبت به آرمان هایشان کمی تا قسمتی کمرنگ شده و تا حدودی رنگ و بوی ساختارهای رسمی حاکم را گرفته است.

با این حال اگر قرار باشد جنبش دانشجویی همچون گذشته صدای دانشگاه و زبان گویای جامعه ی خود باشد باید آسیب ها و نیازهای روز دانشگاه و جامعه را شناسایی و با صدای بلند و به دور از جناح بندی های سیاسی و وابستگی ها فریاد بزند.

در این میان ساختارهای مدیریتی مسئول نیز شایسته است با حمایت های مادی و معنوی لازم از این تشکل های دانشجو محور، زمینه تسری این الگوی موفق را در بدنه اجتماع فراهم نموده تا بر این اساس در آینده ای نه چندان دور شاهد شکل گیری جامعه ی مدنی پویا و فعال و ساختارهایی کارآمدتر در جای جای این مرز و بوم باشیم.