به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، مسابقه ایران و ژاپن که تمام شد، یک مسابقه دیگر شروع شد. اینکه درباره صحنه رها کردن توپ توسط ایرانیها و جدل کردنشان با داور که منجر به گل اول ژاپن شد، چه برداشت و تحلیل ذوقی بنویسیم. یکی نوشت وقتی مشغول مذاکره بودیم رقیب رفت گل زد. یکی دیگر نوشت این خلاصه فرهنگ ایرانی و ژاپنی است. ولی تیر خلاص را یک احمدی نژادی زد: در حالی که بازیکن ژاپن بدنبال ایفای نقش خودش است (تکلیف گرایی) بازیکنان ایران بازی را ول کرده‌اند ببینند نظر داور چیست (ولایتمداری بی‌موقع)!
احتمالا افراد و گروههای دیگری هم دراینباره برداشت خود را خواهند گفت. مثلا:
براندازان شاخه سلطنت طلبها: یک نفر بهتر از جمع است. در حالی که چندین نفر دارند با هم بحث میکنند، یک نفر به تنهایی کارها را سامان میدهد. کار را باید سپرد دست یک نفر... روحش شاد.
حزب اللهی‌ها شاخه مسجد ارک: در حالی که چند نفر دنبال گندم ری بودند و به آن نرسیدند، یک نفر بی‌دینِ خرچنگ‌خور کثافت رفت توپ رو گرفت کرد توی گل.. ای تو ذاتت بودا.
پایداری چی ها: این صحنه نشان داد اگر بجای حرف زدن، بحث کردن، مجمع عمومی و شورا تشکیل دادن، بدویم دنبال کارها، به اهداف میرسیم. بدو حرف نزن وقت نیست...
ممد قوچانی به نمایندگی از کارگزاران، مستقر در روزنامه سازندگی: یک توپ، دو رویکرد! ژاپنِ سر خم کرده دربرابر لیبرالیسم جهانی، با سرعت به سمت پیشرفت حرکت کرد، ولی ایرانِ درگیر با نظم و ناظران جهانی، مشغول جدل و منازعه شد.
اصلاح طلبان حاضر در تحریریه روزنامه شرق: سوت داور تضمینی بود برای توقف حمله و فشار. تمرکز ما هم روی گرفتن این تضمین بود. اما خب نشد، آب هم قطع بود.
رجانیوز، تحریریه دوم: ژاپن در حالی که می‌توانست مانند بازیکنان ایران دست از کار کشیده و به امید سوت داور، سعی کند بر او فشار بیاورد، اما سعی کرد با تمرکز بر روی بازی... (جا برای ادامه تیتر کم می‌آید)
قالیبافی ها: بازیکن ژاپنی را زدند، زمین خورد، اما بلند شد و دوید و خود را به توپ رساند. یکبار یا دوبار زمین خوردن به معنای ترک میدان نیست. نوبت ما هم میشه. انتخابات 1400 نزدیکه
جمنا: چی شده؟
زهرا رهنورد بعنوان روشنفکرترین زن ایران: بازیکن ژاپن بارها گفته بود فوتبالیستها دیده و سوباسا در فوتبالیستها بارها گفته بود که توپ دوست منه. معلومه ژاپنیه توپ رو ول نمیکنه بره با داور بحث کنه.
جهانگیری، فریدون، سیف و شرکا مستقر در صرافی دختر صفدر: ببین داداش 100 دلار میذاشتی کف دست داور سوت رو زده بود. اونم راه دستت نبود، عیبی نداره؛ 5 تا بازیکن اضافی می‌آوردی از خارج می‌کاشتی توی دفاع. اگر میخوای من گمرک آشنا دارم، واسه جام ملتهای بعدی وارد کنم برات. نگران تعرفه هم نباش.
خبرگزاری فارس با مدیریت جدید و همکاران: این صحنه نشان‌دهنده یک عزم پرافتخار برای استفاده از همه ظرفیت‌های قانونی بازی بود. داور هم جزئی از این ظرفیتهاست. مبادا عده‌ای این اتفاق باشکوه را به شکست تفسیر کنند. (صدای موسیقی در تحریریه به گوش می‌رسد: ماله می‌کشم خوشحالم ننه/ ایشالا ماله کشی قسمت همه)
از بچه‌های دومِ الف، زنگ انشا، با حفظ سمت مدیرمسئول روزنامه جوان: فوتبال چیز مهمی می‌باشد. بازیکن ژاپن بسیار پرتلاش بود. او کار خود را کرد. بازیکنان ایران اشتباه کردند. توپ گل شد. ایران باخت.
احمدی نژادی‌ها، شاخه وفادارن به کلیت درخت، نه ساقه و ریشه و اینا هرکدوم جدا جدا: وقتی همه جناح‌ها داور را دوره کرده بودند تا از طریق کانالیزه کردن او رای به توقف پیشرفت ملت بدهد، خادم ملت بی‌توجه به هیاهو راه خود را رفت و کار را تمام کرد و این شدنی است.
احمدی نژادی‌ها، شاخه محمود هنوز تنها یار رهبریه: روزی که همه مشغول دعواها و اعتراضات زرگری بودند، تنها یک نفر (میلاد محمدی) بود که با دست دشمن اصلی را نشان می‌داد و هشدار می‌داد و دنبال اجرا کردن حرفهای مربی بود.
بهروز نعمتی به نمایندگی از لاریجانی در حالی که چشمک میزند: گاهی 20 دقیقه هم زیاد است. بعد یک عده می‌گویند چرا 20 دقیقه ای برجام را تصویب کردید و اجازه صحبت به مخالفان ندادید. خب دیدید؛ بحث و گفتگوی بیجای مخالفان چه بلایی سر کشور آورد... (آقا من خسته شدم، دیگه بیشتر بلد نیستم حرف بزنم. چشمکی چیزی بود من رو صدا کنید)