به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، واحد سیاسی انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده شریعتی (عضو دفتر تحکیم وحدت) طی بیانیه‌ای به مناسبت ورود به دهه پنجم انقلاب اسلامی اعلام کرد: ما به یارى خدا تا نابودى کامل دشمنان اسلام و ملتهاى مستضعف جهان در برابر آنان، و بهخصوص در مقابل آمریکاى جهانخوار ایستادگى خواهیم کرد.
متن این بیانیه را در ادامه بخوانید:
امام خمینی (ره) : ما به یارى خدا تا نابودى کامل دشمنان اسلام و ملتهاى مستضعف جهان در برابر آنان، و بهخصوص در مقابل آمریکاى جهانخوار ایستادگى خواهیم کرد.
ورود انقلاب اسلامی ایران به دهه پنجم عمر با برکت خود را به پیشگاه صاحب الزمان تبریک عرض میکنیم و شکوفایی هرچه بیشتر حکومت صالحان در باقی عمر خود تا امر فرج را از محضر حضرتش مسئلت داریم.
در آغاز دهه ی پنجم عمر این ودیعه الهی، برخود لازم می دانیم برخی اصول را یادآوری کنیم تا در راه ماندگان و خفتگان و جاماندگان را تذکره ای باشد به بازگشت بر اصول حکومت اسلامی.
اولین اصلی که جامعه مدعی به اسلام ملزم به رعایت آن است، اصل عدم تبعیت از کفار و قاعده نفی سبیل است. جامعه اسلامی و اعضای آن به فرموده پروردگار حق تبعیت از طواغیت و کفار را ندارند، هرچند که در سخت ترین شرایط اجتماعی، بین المللی، اقتصادی و غیره قرار گیرند، که اگر چنین نکنند از معیار های حکومت اسلامی خارجند.
به گواه تاریخ ممکن است که حکومت اسلامی در هیمنه بلا در شرایطی بسیار سخت قرار گیرد مانند جنگ‌احزاب، لکن اگر حکم خدا را میزان قرار دهد، فتح مکه در پیش خواهد بود.
امروز در حکومت حقه جمهوری اسلامی عده ای سهوا یا عمدا و حداقل به وعده اقتصاد پر رونق، دست به دامان طواغیت زمان شده اند.
از ابتدای عمر دولت محترم مساله ای مطرح شد تحت عنوان مذاکراتی که حلال مشکلات اقتصادیست؛ و علاوه بر لغو "بالمره" همگی تحریم ها در هر حوزه ای، تمامی مشکلات اقتصادی و تعاملات کشور در همه حوزه ها با دیگر کشور ها را سامان میبخشد، به فرموده برخی دوستان پس از توافق که البته نشان از کم لطفی ایشان است حتی سایه جنگ را نیز این توافق از کشور دور کرد!
هرچند که از ابتدای توافق نیز بدلایل عقلایی و تجربه قریب به ۸ بار مذاکره نافرجام با ایالات متحده، موافق آن نبودیم، به تصمیم سران قوه مجریه گردن نهادیم، لکن آنچه مورد انتظار بود، باز بودن دید دولت برای پذیرش راهکار ها و انتقادات و نصایح دلسوزانه از جمله تعیین خسارتی در ازای خروج طرف مقابل از توافق حین طی مسیر مذاکره بود که متاسفانه عملی نشد.
بعد از آنکه وعده های وسوسه انگیز این توافق و تضمین بی بدیلش با امضای کری که نماد تام ساده لوحی نمایندگان کشورمان در این مسیر بود، رنگ باخت، علاج بعدی آلام کشور که صد البته آن نیز مصداق بارز تبعیت از کفار و گردن نهادن به میل طواغیت زمان است، مقوله ای بنام FATF معرفی شد، که به گفته برخی دست اندرکاران در دولت باید از همان ابتدا پس از برجام تصویب می‌شد، تا مشکلات حل شود، کارآیی آن نیز چیزی بود که مدتی قبل در مدح برجام بعنوان یک توافق مستقل و بدون نیاز به سازوکار های حمایتی و کمکی گفته می‌شد.
البته ایرادات گزینه کمکی شفاف سازی اطلاعات مالی به بهانه مبارزه با پولشویی و تروریسم هم بر کسی پوشیده نیست، که در پایین ترین سطح، در ازای تقدیم تمامی اطلاعات تخصصی و محرمانه اقتصادی و ریز جزئیات گزارشات مالی کشور به طرف مقابل، باز هم از "هیچ" بهره مند میشدیم، آن هم در شرایطی که قانونی داخلی و ملی برای نیل به هدف مبارزه با پولشویی و تروریسم در مجلس به تصویب رسیده است.
در تمام این مدت، هربار که از طرف ایالات متحده بعنوان دولتی فاقد هرگونه تعهد با پیمان شکنی مواجه شدیم، تدبیر آقایان تکیه بر اتحادیه اروپا و اعتماد به آن بود، تفکری بسیار ساده لوحانه و مغایر با عزت نفس ملی که انتظارات خود از طرف مذاکره را به حداقلی ترین موارد و البته نه به خود ایالات متحده که به طرف سومی تقلیل داد که خود به لحاظ نبض اقتصادی وابسته به آمریکاست.
عقل سلیم در مواجهه با چنین شرایطی حکم به عدم اعتماد میکند، لکن آنچه در سال پنجم عمر دولت تدبیر و امید، شاهد هستیم نقطه مقابل این امر است.
حداقل آنچه که در برجام و غیره مورد انتظار بود از جمله لغو تحریم ها که البته ممکن نشد، حالا در مساله ای تحت عنوان INSTEX لکن این بار در نسبت با طرف اروپایی مطرح شده است، بدین صورت که اروپا به گفته آقایان برای دور زدن تحریم های آمریکا برای مراوده تجاری با ایران خود مستقلا سازوکاری تعریف کرده است که مشکلات تجاری ایران با وجود تحریم ها حل شود.
مع الاسف پس از بررسی ها و تحلیل های کارشناسانه فعالین حوزه اقتصاد و بین الملل مشخص شد که این بظاهر فداکاری اروپا بواقع هیچ تفاوتی در اوضاع فعلی ایجاد نخواهد کرد، چرا که سازوکار تعریف شده عملا مستقل از اقلام تحریمی آمریکا و محدود به اقلام غذایی و دارویی است، که برخی از این موارد حتی پیش از این نیز مورد مبادله قرار می گرفته است، ظاهرا در این سازوکار قرار بر دریافت پول توسط ایران در مبادلات نیست، به عبارت دیگر، نفت در برابر غذا و دارو! و حتی بد تر از آن اینکه اجرای همین سازوکار ناقص نیز توسط طرف اروپایی مشروط به پذیرش گام قبلی، FATF شده است.
لذا با توافقی روبرو هستیم‌که نه ضمانت اجرا بطور مستقل دارد و نه تفاوتی در اوضاع فعلی اقتصادی ایجاد میکند.
و اما سوال ما در اینجا از دولت این است که تصور آرمان شهری که شب امضای توافقنامه برجام مردم را به خیابان‌هاکشاند، که هر دلار هزار تومان و رونق اقتصادی بی نظیر ماحصل این توافق است، به قدری ذلیل و حقیر شده و تقلیل یافته که به نفت در برابر غذا و دارو رسیده و برادرانمان در دولت از آن اظهار خرسندی می کنند؟
توقع ما بعنوان دانشجو و عضو کوچک جامعه انقلاب اسلامی حفظ اقتدار و عزت ملی در سطوح جهانی و بین المللی‌ست، ملتی که در چهل سال گذشته الگوی بسیاری از مکاتب و ممالک از لبنان تا فرانسه شده، و آرمانش کابوس ابرقدرتان عصر است، نیازی به پادرمیانی درماندگان اروپایی و آمریکایی برای رونق اقتصاد و غیره ندارد.
توان داخلی ما به اندازه گذر از گردنه حساس فعلی بلکه بیشتر از آن در حد آماده سازی جهانیان برای حکومت حقه مهدوی ست. توجه به اوضاع داخل و دمیدن جان تازه به کالبد بیمار اقتصاد فعلی با رهنمود های پدر حکیم‌مان مبنی بر اصول اقتصاد مقاومتی نصرت حقتعالی را بهمراه خواهد داشت که خود فرموده و الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا و ان الله لمع المحسنین.