خبرنامه دانشجویان ایران: خلیل عامری*// استعفای اینستاگرامی و به وقت رسانه های غربی ظریف به مانند برجام تصمیم احساسی و عجولانه ای بود که تنها دستاورد ان تحت الشعاع قرار گرفتن دیدار جبهه مقاومت بود. اما بلافاصله این استعفا در صدر رسانه های داخلی و خارجی قرار گرفت و تحلیل های مختلفی داشت؛ استعفایی که شباهت زیادی به اقدامات سیاست مداران قبلی ( از استعفای اقای نخست وزیر و محمد خاتمی گرفته تا اخیرا استعفای اخوندی و قاضی زاده هاشمی!) داشت ؛ و در ذهن ها این موضوع را تداعی میکرد که بعد از جبهه دوم خرداد ؛ ۱۴۰۰ و بازی دیگری در راه است ؟!

از این رو این استعفای ظریف از چند جهت قابل بررسی است : ۱) رابطه چندین ساله با غرب و نگاه تک بعدی وزارت خارجه دستاورد قابل ذکری نداشته و از جهتی این رابطه پر رنگ انگیزه شرق را برای همکاری ها کمتر کرده و کشورهای منطقی نیز تمایلی به روابط دیپلماتیک ندارند و این وزارت خانه در بن بست دیپلماتیک سختی قرار گرفته بود .

۲) شکست برجام و به بن بست رسیدن وضعیت اقتصادی ؛ جایگاه اجتماعی دولت تدبیر و امید را به شدت کاهش داده و نوک پیکان این  اعتراضات به وزارت خانه ایست که تمام وعده های دولت بر اساس امور خارجی و از طریق ان بوده است.

۳) استعفا شاید اخرین اهرم فشار برای فشار به مجمع تشخیص و تصویب لوایحی است که اینده دیپلماتیک و سیاسی ظریف به اجرای ان ها بستگی دارد و باید به تصویب برسد.

۴) استعفا دیپلمات متدین و احساسی که به مانند برجام احساسی عمل کرد از یک طرف و نمایش خوب و شجاعانه او در کنفرانس امنیتی مونیخ ؛ این پرسش را در ذهن ها تداعی میکند که ایا  باید کم کم  دیپلماسی استعفا را وارد عرصه و الفبای سیاست کرد یا خیر؟! آیا عبور از روحانی و بازی سیاسی برای انتخابات ۱۴۰۰ شروع شده است؟

*دانشجوی دانشگاه ایلام