به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فارس، سید مهدی سیدی طی یادداشتی در مورد اتفاقات روز گذشته در دانشگاه تهران گفت: اعتراض گروهی از دانشجویان دانشگاه تهران به قوانین پوشش (23 اردیبهشت 98) و زد و خوردهای پس از آن، چهار اشکال را گواهی می دهد:

1- «لذت بردن» از حجاب برای گروهی از جامعه دچار ضعف و یا جابجایی شده است. نظامِ خلقت به گونه ای طراحی شده که آدمی برای پیگیری برخی افعال نیازمند لذت است و این همان مفهومی است که قرآن آن را با تعبیر «زینت» بیان می کند. چنانچه در برخی موارد طبیعی، لذتی تعبیه نمی شد آدمیزاد هرگز به دنبال آن نمی رفت و چه بسا بقای او با مخاطره روبرو می شد؛ نظیر لذت در غذا خوردن و لذت در ازدواج. علامه طباطبایی این مفهوم را ذیل آیه «زین للناس حب الشهوات» توضیح داده است. به طور طبیعی در وجود انسان نوعی میل باطنی و لذت ناشی از رعایت ستر و پوشش وجود دارد که البته در دوران رسانه و سلطه بدن گرایی، مزه این لذت برای گروهی در جامعه دچار اختلال شده و آنان را از رعایت پوشش کامل، دلسرد کرده است. پس باید برای احیای این لذت در جامعه بازاندیشی کرد و راه های مطمئن تری یافت.

2- در بحث «پوشش» و «آزادی شخصی» یک نوع خلط معنا رخ داده است. مادامی که این دو مفهوم را به نحو درستی تفکیک و تبیین نکنیم منازعات اجتماعی در این خصوص ادامه خواهد داشت. قاعدتاً برای مدیریت فضای پوشش در جامعه در سطح فردی نیازمند یک علاقه لذتمندانه به حجاب هستیم و در بعد اجتماعی به ابزارهای کنترل بیرونی نیازمندیم تا بتوانیم از آسیب ها و مخاطرات بینافردی بی حجابی احتراز کنیم.

مواردی نظیر ده ها دستورالعمل اجتماعی دیگر که جامعه را وادار به ارتکاب اعمالی می کند ولو اینکه افراد در سطح فردی به انجام آن علاقه ای نداشته باشند. طبیعتا هرکدام از این قوانین می تواند محدود کننده درجه ای از آزادی های فردی باشد: مثل قانون واکسیناسیون عمومی، قانون مالیات بر درآمد، قانون آموزش همگانی، قانون طرح ترافیک و البته قوانین پوشش.

3- نظام تصمیم گیری کارآمد میان گروه هایی از مسؤولان دچار سستی و یا تردید شده است، به نحوی که عده ای از ایشان مدت هاست در موضوع حجاب یا دچار بی عملی شده، یا به لحاظ ذهنی به شکست اقدامات قانونی فرهنگی قائل شده و یا حتی به لحاظ منطق عملی و خانوادگی، خود مدافع آزادی پوشش برای زنان ایرانی شده اند.

4- عده ای برای مقاومت در برابر رعایت قوانین پوشش دچار رفتارهای جسورانه شده و این امر به نحو پیچیده ای در بافت متلاطم سیاسی و اقتصادی این روزهای جامعه تنیده شده است؛ به نحوی که باعث می شود حتی ساده ترین حرکت های اعتراضی دچار پیامدهای خطرناک و التهاب آفرینی های روحی روانی و البته پیگیری های دامنه دار رسانه ای شود.

بر اساس این چهار دلیل، ماجرای دانشگاه تهران که تقریباً با این کیفیت و ظهور، در این سال ها کم سابقه بوده حائز اهمیت و شایسته مطالعه و معاینه است و البته در خصوص هر چهار محور، می توان راه حل های کاربردی خوبی ارائه کرد تا بتواند در میان مدت و بلند مدت مسائل پیرامونی پوشش در جامعه را حل و فصل کند.