به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از کانسیدربل، کامپیوترها می‌توانند از طریق محاسبه اطلاعات در خصوص سلامت سلول‌های بدن، سن بیولوژیکی واقعی انسان را به دست آورند.

اگر نگاه به مرگ فراتر از تاریخ انقضای انسانی یا روز رفتن باشد، کنار آمدن با این موضوع راحت‌تر می‌شود. از دیدگاه پزشکی دو نوع سن وجود دارد که یکی سن بیولوژیکی و دیگری سن زمانی است.

سن زمانی تعداد سال‌هایی است که فرد از بدو تولد تاکنون زندگی می‌کند. در جمعیت‌های بزرگ متوسط سن افراد را محاسبه می‌کنند تا امید به زندگی و متوسط عمر افراد به دست آید. در حال حاضر متوسط امید به زندگی ۸۰ سال است.

سن بیولوژیکی مفهوم گسترده‌تر است که شامل آرایش ژنتیکی، سبک زندگی و محیط زیست می‌شود. برای یک فرد سالم در محیط مناسب که اجدادش تا ۱۰۰ سال عمر کرده‌اند، سن امید به زندگی ۸۰ سال در نظر گرفته نمی‌شود. چنین فردی از نظر بیولوژیکی زندگی طولانی‌تر را خواهد داشت.

دانشمندان می‌توانند با مطالعه نرخ متیلاسیون سلول‌های بدن در سنین مختلف حدود سن بیولوژیکی فرد را مشخص کنند. متیلاسیون بازتابی از سطح سلامت سلولی را نشان می‌‌دهد. این اطلاعات شامل بهینه‌سازی متابولیسم، انتقال‌دهنده عصبی، تولید DNA، سم‌زدایی، سلامت چشم و کبد و انرژی سلولی می‌شود.

اگر تمامی اطلاعات در دسترس باشد، دستیابی به نتیجه نهایی دشوار است. هوش مصنوعی می‌تواند کمک زیادی به این محاسبات کند و حتی طول عمر فرد را براساس اطلاعات شخصی‌اش به دست آورند.