خبرنامه دانشجویان ایران: کیانوش بدنکی*// بالاخره پس از پخش ۳۰ قسمت سریال جنجالی گاندو، این سریال هم به مانند تمامی مجموعه های تلویزیونی به پایان رسید منتهی گاندو سریالی بود که به میزان قابل توجهی جریان ساز شد و تمامی اخبار سیاسی و فرهنگی روز را معطوف به خود کرد. دال مرکزی مورد بحث سریال فوق حول نیز مسئله نفوذ بود.

در این سریال ما شاهد نمایشی زیبا از جوانان انقلابی در لباس خدمت به وطن بودیم و از آن مهمتر جدال زیبا و واقعی جوانان انقلابی با محافظه کاران و غرب گرایان اهل مذاکره و سازش با غرب، جدال برای به زیرکشیدن مصونیت و کاپیتولاسیون آقازاده ها و... بود.

وقتی صحنه های سریال گاندو رامی دیدم مطمئن بودم که صدای خیلی‌ها درمی‌آید. این صدا ها سالهاست که برای ما بچه های رسانه "آشنا" ست و سربسته بگویم که هفته ای نیست که ندای روشنگری و مطالبه گری رسانه های انقلابی از زیر ذره بین های معیوب و هجمه های فرهنگی شان به سلامت عبور کند و البته چه افتخاری بالاتر از این که ائتلاف محافظه کاران و اشرافیت چپ و راست علیه انقلابی ها تیغ برکشند!

دولت محترم هم طبق معمول و بر خلاف اقبال عامه سعی در ایجاد تنش دارد به گونه ای که آقای رئیس دفتر می گوید: بسیاری از مطالب فیلم نادرست و کذب است و دولت توان شکایت را دارد.
قهرمان دیپلماسی هم در اظهار نظری عجیب اینگونه گفت: من بحمدالله نگاه نمی‌کنم بنابراین نگران نیستم، من کلاً تلویزیون را نگاه نمی‌کنم.

چند سوال؟/ چند ابهام!
افکار عمومی از خود سوال می‌پرسند که چرا حسام الدین آشنا باید از روایت نفوذ در دولت چنین برآشفته و عصبی شود؟ چرا نفوذ در رأس دولت تا این حد آسان است و تحت لوای مذاکره، چنین جاسوسی باید آزاد شود؟ مردم می پرسند چطور دولتی که با شعار «آزادی» از مردم رای می گیرد، با رویکردی فاشیستی، فریم به فریم یک سریال را تا آنجایی که می تواند سانسور می کند و اگر می توانست کل این سریال را هم مثل صنعت هسته ای و کارخانه های کشور پلمپ می کرد و راستی چرا حسام الدین آشنا تا این حد به جاسوس ها حساس است؟!

از قضا همین حساسیت سوال برانگیز باعث شد تا واقعی بودن گاندو برجسته تر واقعی تر شود. مثلا آقای آشنا که دستی در نظرسنجی های توئیتری دارد، می تواند در صفحه توئیترش، درباره گاندو هم نظرسنجی بگذارد. نوع سوالات هم بدین گونه می تواند باشد، به نظر شما گاندو راستگوتر است یا دولت روحانی؟ با گاندو احساس امنیت تان بیشتر است یا بی گاندو؟ سوالی دیگر که ممکن است برای مخاطب پیش می آید این است که، اصلا جیسون رضائیان خطرناک تر است یا حسام الدین آشنا؟!

چرا جسیون رضائیان اعدام نشد؟!
این سؤال، پاسخی دارد که محاط بر تمام دلایل امنیتی است:
برخورد با جاسوسان دستگیر شده در تمام کشورهای دنیا تابعی از عقلانیت و مصلحت است. چه رسد به نظام جمهوری اسلامی که پرچمدار عقلانیت و توجه به مصلحت در همه امور است. از طرف دیگر، رخداد دستگیری یک جاسوس، نوعاً مهمتر از نفس جاسوسی است. یعنی وقتی یک سرویس امنیتی، جاسوسی را دستگیر می‌کند؛‌ این رخداد به منزله شکست ده‌ها فرایند مطالعاتی، قطع صدها کانال ارتباطی و ناامن شدن بخش وسیعی از یک زمین عملیات امن برای دشمن است. رخدادی که آسیب‌های آن برای دشمن حتی در مواردی غیر قابل احصاء و بیش از آسیب طرف مقابل است. جان کلام اینکه "اعدام یک جاسوس همان دستگیری اوست" و نابغه کسی است که بتواند پس از دستگیری جواسیس نیز اقدامات انتفاعی انجام دهد و در تحقیر و شکست بیشتر دشمن بکوشد.

با این عمل، جمهوری اسلامی آمریکا را مجبور کرد که با التماس، شکست در عملیات اطلاعاتی، تقدیم چندین میلیون دلار پول نقد مهره سوخته خود را تحویل بگیرد.

اینکه چرا آمریکا برای پس گرفتن رضائیان، پذیرای اینهمه خفّت شد نیز ساده است: آمریکا و هر کشور دیگری باید از اتباع خود حمایت کند؛ کاخ سفید این است که با حمایت از مهره‌های ولو سوخته خود این پیام را صادر می‌کند که مزدوری برای آمریکا بی‌اجر نمی‌ماند؛ آمریکا امیدوار بود با هژمونی رسانه‌ای که در اختیار دارد،‌ چه بسا که بتواند فشار قضیه را به سمت ایران بازگرداند که البته به دلیل هوشمندی ایران موفق به این کار نشد.

کلام آخر
در پایان باید گفت که همه دریافتیم که در این جنگ اقتصادی و رسانه ای تمام عیار دشمن علیه مردم ایران، مجموعه های تلویزیونی می‌توانند در کنار مستندها و سایر برنامه ها، نقش بسیار پررنگ تری در مسیر روشنگری داشته باشند. ظرفیتی که متاسفانه سالهاست از آن غافل بوده ایم و گاندو مانند یک شوک همه ما را متوجه آن کرد!

* دبیر سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده فنی کرمانشاه