به گزارش خبرنگار صنفی - آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ وام‌های دانشجویی همیشه به عنوان راهکارهایی مطرح شده‌اند که بتواند گره‌ای از کار دانشجویان باز کند. اما همین عامل گره‌گشا، مشکلی را به بار آورده است که تاکنون شماری از دانشجویان را به کام مرگ کشانده است. شماری از دانشجویان به دلیل بدهکاری به دانشگاه و الزام به بازپرداخت آنها، دست به خودکشی می‌زنند. چند روز پیش خبری منتشر شد مبنی بر این که از هر 15 دانشجوی آمریکایی، یک نفر به دلیل بدهکار بودن به دانشگاه و وام‌هایی که باید بازپرداخت کند، دست به خودکشی می‌زند. دانشجویان آمریکایی حدود 6/1 تریلیون دلار بدهی دارند که علاوه بر وخیم کردن وضعیت اقتصادی کشور، نگرانی‌های مالی را هم برای این افراد به دنبال دارد و همیشه باید نگران بازپرداخت وام گرفته شده باشند.

بیشترین وام‌های دانشجویی را دانجشوهایی گرفته‌اند که از کم‌ترین ترازهای مالی برخوردار بوده‌اند به طوری که تنها 8/0 درصد جمعیت آمریکا بیش از 100 هزار دلار دهی دارند. در عوض این که به این مسئله به چشم مشکل کلان اقتصادی نگاه کنند، آن را به عنوان «مشکل خرد» از نظر فردی می‌بینند. سازمان آموزش و پرورش آمریکا اعلام کرده است که این مقدار برابر است با 8/2 میلیون نفری که در ماه مارس حدود 495 میلیارد دلار بدهی داشته‌اند. نگرانی بیشتر از جایی بیشتر احساس می‌شود که این آمار، نشان‌دهنده افزایش 61 میلیارد دلاری از پایان سال 2017 است.

بار سنگین بدهی‌ها روی دوش دانشجویان
به گزارش «ایندیپندنت»، وام‌های دانشجویی، بعد از وام‌های مسکنی که به متقاضیان داده می‌شود، دومین نوع بدهی در آمریکا محسوب می‌شود و مشکل از آنجایی شروع می‌شود که نرخ بهره این وام‌ها بسیار بالاست و افراد و به‌ویژه دانشجویان در بازپرداخت این وام‌ها با مشکل اساسی روبرو می‌شوند. برخلاف خرید خانه که فرد می‌تواند بعد از مدتی آن را بفروشد و مشکل مالی خود را برطرف کند، آموزش و تحصیل جزء دارایی‌هایی نیست که بتوان آنها را فروخت و همین امر باعث می‌شود دانشجویان همچنان با مشکل مالی دست و پنجه نرم کنند. «الیزابت وارن»، سناتور آمریکایی طرحی را ارائه داده مبنی بر این که وام‌های بسیاری از وام‌گیرنده‌ها را کنسل کنند. این قبیل سناریوها بیانگر آن است که هزینه‌های ماهیانه دانشجویان بدهکار با میزان بدهی آنها تناسب ندارد. به عنوان مثال، یک بدهی 10 ساله که بهره بازپرداخت آن 6 درصد است و وقتی آن را در چشم‌انداز چند ساله قرار می‌دهیم، یک دانشجو برای پرداخت وام یک خانه 30 ساله به ارزش 400 هزار دلار با همین مقدار بهره ماهیانه باید حدود 2 هزار دلار قرض پرداخت کند. از سوی دیگر، سود وام‌های 20 ساله با نرخ 7 درصد محاسبه می‌شود. پرداخت‌های ماهیانه کم‌تر هستند اما بار زیادی را روی دوش دانشجویان می‌گذارند به طوری که با پرداخت کل سود 100 هزار دلار بدهی، 86 هزار دلار به آن افزایش می‌یابد. طبق آماری که در ماه مارس اعلام شده، حدود 8/2 میلیون نفر چیزی بالغ بر 378 میلیارد پوند معادل 493 میلیارد دلار بدهی دارند.

گزارشی که سایت «فوربز» سال گذشته منتشر کرد حکایت از آن داشت که بار بدهی‌های دانشجویی، اثر دومینوواری روی میلیون‌ها آمریکایی دارد. شواهدی که از زندگی بسیاری از دانشجویان بدهکار به دانشگاه به دست آمده نشان می‌دهد که آنها به خاطر بازپرداخت این وام‌ها چندین سال از زندگی عقب مانده‌اند. بسیاری از آنها مدام به این مسئله فکر می‌کنند که اگر این وام دانشجویی را نگرفته بودند، زندگی‌شان چقدر می‌توانست متفاوت باشد. طبق بررسی‌های صورت گرفته در سال 2018، کل وام‌های دانشجویی به 5/1 تریلیون دلار می‌رسید که در مقایسه با سال 2005، با افزایش 3 برابری روبرو بوده است. استرس و فشار مالی ناشی از پرداخت‌های بالای ماهیانه، طی این سال‌ها کل زندگی دانشجویان بدهکار را تحت تأثیر قرار داده است. در این میان، دانشجویان بدهکاری هستند که 87 هزار دلار به دانشگاه بدهکارند در حالی که درآمد سالیانه آنها تنها 60 هزار دلار است. البته متوسط بدهی وام دانشجویی در آمریکا کم‌تر از این مقدار است و دانشجویان در سال 2016 به طور متوسط 37 هزار و 172 دلار بدهی داشتند.

مسیر زندگی برخی دانشجویان بدهکار به دلیل مواجهه با بدهی‌های سنگین و غیرقابل پرداخت، تغییر می‌کند به طوری که بعضی از آنها ازدواج، خرید خانه و دیگر موضوعات مهم زندگی خود را به تأخیر بیاندازند. حتی نمونه‌هایی از آنها گزارش شده که نشان می‌دهد عده‌ای از آنها حتی مجبور به فروش خانه خود شده‌اند تا بتوانند بدهی‌های خود را به دانشگاه بپردازند و گاهی به خاطر فروش خانه، در داخل خودرو خوابیده‌اند تا بتوانند در کم‌ترین زمان و هر چه سریع‌تر بدهی دانشگاه را تسویه کنند. عده‌ای هم عنوان کرده‌اند که به دلیل هزینه‌های بالای بازپرداخت وام‌های دانشجویی حتی ازدواج، بچه‌دار شدن و خرید خانه را هم به تعویق بیاندازند. «ناتالیا آبرامز»، مدیر اجرایی بحران وام دانشجویی آمریکا معتقد است که این‌ها داستان مشترک بسیاری از دانشجویان بدهکار به دانشگاه است.