۲. از بازی کامبوج- ایران استقبال خوبی نشد- براساس گزارش‌های خبری از ۴۶۰۰ بلیت زنان، ۳۵۰۰ بلیت به فروش رفت. مردان هم ۲۵۰۰ بلیت خریداری کردند. ۳۵۰۰ تماشاگر زن در جامعه ۴۰ میلیونی زنان کشور یعنی کمتر از یک ده‌هزارم جامعه زنان! دقت کنید «یک ده‌هزارم». پس سؤال اول اینکه؛ کدام دوقطبی!
۳. مفروض که دوقطبی هم شده باشد؛ آیا هر دوقطبی، بد است؟ دوقطبی اسلام و استکبار- دوقطبی خیر و شر و ... نکته دیگر آنکه حواسمان باشد دوقطبی اصلی را کسانِ دیگری راه انداخته‌اند؛ کسانی که از ماه‌ها پیش دوگانه‌سازی‌هایی مانند «جنگ و صلح» یا طرفداران موتورسواری زنان و مخالفان آن یا دوقطبی موافقان حاکمیت (نظارت استصوابی) و مخالفان حاکمیت و ... را در دستور کار قرار دادند.
۴. از نگاه رسانه، وقتی چیزی را از جلوی چشم من برمی‌داری؛ یعنی جای آن، چیز دیگری را نشانم می‌دهی! اربعین و مطالبات اصلی را از جلوی چشم ما برداشتند و بلیت ورزشگاه را جلوی چشم ما گذاشتند. از فرح پهلوی تا تاج‌زاده و کوتاه و بلند اصلاح‌طلبان از ورزشگاه زنان حمایت کردند و افتخار کردند!
۵. «قربانی» آزادی یعنی چه؟ و چه کسی یا کسانی؟؛ یعنی عده‌ای (چه بی‌حجاب چه باحجاب) که از آن‌ها بهره‌برداری سیاسی شده؛ یعنی عده‌ای (خواسته یا ناخواسته) که ابزار سیاسی ضدانقلاب و مدعیان اصلاحات شدند - اگر می‌گویید این‌چنین نیست به صفحات اول یک ماه اخیر رسانه‌های معاند از گاردین و آسوشیتدپرس تا بی‌بی‌سی فارسی و صدای آمریکا و البته روزنامه های زنجیره ای نگاه کنید.
۶. در ورزشگاه آزادی بودند زنانی که محجبه هم بودند! بله حتی یک نفر هم در حال دعا خواندن بود؛ اما خودمانیم همه آن‌ها داشتند دعا می‌خواندند که مثلاً به نیت ۱۴ معصوم ۱۴ گل بزنیم؟
۷. و عجبا از برخی که زمین بازی را خوب نمی‌شناسند! و به‌جای اینکه گوشه‌ای از عَلَمی که عده‌ای می‌خواهند بیندازنش را بالا ببرند، بر پیکر کیهان زخم می‌زنند؛ خسته نباشید بزرگواران.