به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ علی اردشیر لاریجانی مردی که آرام آرام از سال 1360 مسیر صعودی پیشرفت سیاسی را بدون توقف پیمود، مسیری پر پیچ و خم که از سپاه پاسداران، معاونت حقوقی و امور مجلس وزیر پست، تلگراف و تلفن، جانشین رئیس ستاد مشترک سپاه پاسداران، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، برای مدت بیش از یک دهه، ریاست سازمان صدا و سیما و دبیر شورای عالی امنیت ملی تا ریاست طولانی بر مجلس شورای اسلامی ادامه داشت.

سیاستمداری که مرزهای ملاحظه و محافظه کاری را فرسنگ ها جابجا کرد، آنقدر محافظه کار که نه خودش و نه کسی در سپهر سیاسی ایران نمی داند که لاریجانی را اصولگرا بخوانند یا اصلاح طلب!

از سبد رای اصولگرایی بیرون می آید، مدافع سرسخت طرح های اصلاح طلبی در مجلس است و رکورد بی نظیر تصویب 20 دقیقه ای برجام را به نام خود ثبت می کند.

تا جایی که برای مشخص کردن موضع دقیق او، محمدرضا باهنر پیشترها به رسانه‌ها گفته بود: تیپ دکتر لاریجانی بالاخره کاملاً در جریان اصولگرایی تعریف می‌شود. ولی این‌ها از آقای لاریجانی در شورای وحدت دعوت نکردند که باید تلاش کنیم ان‌شاءالله حل شود.» و شاید برای این تناقض ها و محافظه کاری همین حمایت باهنر کافیست، او که خود لابی من مجلس است و نهایت رفتارهای دوگانه، نزدیک به سه دهه نمایندگی مجلس را در کارنامه دارد و مانند رفیق شفیق اش هم ماندن طولانی مدت در قدرت و هم شتر سواری دولا دولا را بلد است.

شاید می توان گفت عینیت رفتار لاریجانی را به راحتی در رفتارهای دوگانه فراکسیون مستقلین مجلس دید، اعضای تعیین کننده ای که در مسائل مختلف به جیبشان نگاه می کنند، مسئله فرقی نمی کند مهم این است که کدام موضع برایشان سودآور است، در بحث FATF  هم رنگ لیست امید می شوند و در بحث نواب مجلس به مصری اصولگرا رای می دهند و البته ده ها نمونه دیگر از این رفتارهای دوگانه به رهبری علی اردشیر لاریجانی در پرونده این فراکسیون متناقض دیده می شود.

هم نشینی با جنجالی ها
یکی از جنجالی ترین اتفاقات حول علی لاریجانی هم نشینی با محمد خاتمی ازر سردمداران فتنه 88 بود، کسی که نظام را متحمل هزینه های فراوان کرده و بعد از ده سال هنوز حاضر به عذرخواهی هم نشده است.

هم نشینی عجیبی که حاکی از سناریوهای متفائت می تواند باشد،ممکن و محتمل است این هم قاب شدن با اطلاع از قصد جبران خاتمی و تعدیل حصر رسانه‌ای وی باشد و لاریجانی با آگاهی از این خبر درصدد پیشتازی و بهره برداری برای خود باشد.

محتمل است که لاریجانی برای۱۴۰۰دنبال جابه‌جایی سبد رأی باشد زیرا تجربه۱۳۸۴نشان داد سبد مدنظر خالی است بنابراین در صدد است شعاع جامعه مدنظرش را گسترش دهد و احساس می‌کند بوکس خوردن از اصواگرایان  در این مسیر نه تنها ضرری ندارد که سود آور هم هست. شاید لاریجانی از بعد فکری و معرفتی اصلاح‌طلب نشود اما اما آنچه حتمی و قطعی برای مهندسی ذهنی و ادراک‌سازی با هدف حرکت به سمت یک سبد بزرگ تلاش می‌کند؛ مسئله ای که هرگز از سمت وی روشنگری لازم را در پی نداشت.

البته در این میان حمید رسایی هم ساکت نماند و در کانال تلگرامی خود نوشت: «برخی از بودن لاریجانی در کنار خاتمی تعجب کرده‌اند! تعجب ندارد، لاریجانی در اوج فتنه و کودتای سال ۸۸ حاضر به صف بندی در برابر این جماعت نشد، چرا حالا این کار را بکند؟»

به نظر می رسد لاریجانی بیش از آن که بخواهد با اصولگرا و اصلاح طلبی که او را برای اسفند 98 نمیخواهند وارد گفت و گو شود، دور خیز بلندی برای انتخابات 1400 ریاست جمهوری دارد.

موج نخواستن علی لاریجانی در بین مردم و احزاب به گونه ای فراگیر شده است که گویا بازنشستگی زود رسی برای او باید در نظر گرفت و شاید بازنشستگی زود رس برای همه کسانی که فکر می کنند با یکی به نعل و یکی به میخ زدن زدن می توانند همیشه در قدرت بمانند.

لاریجانی بودن بیش از اینکه یک شخص باشد، یک تفکر است، یک رفتار سیاسی ملاحظه کار افراطی که هرگز به صورت قطعی قمار نکرد و هرگز ریسک خاصی انجام نمی دهد؛ در ماجرای فتنه 88 که خط و ربط و موضع اکثر سیاسیون مشخص شد وی نه ساکت فتنه است و نه موضع اش مشخص است، این رفتار از روی ندانستن نیست و از روی نخواستن است.

نخواستن از دست دادن حتی یک رای یا یک جریان و یا یک گروه کوچک سیاسی!
البته در گیر و دار نخواستن لاریجانی هم توسط مردم و هم از جانب، کارگزاران سازندگی بیش تر از دیگران سعی در حمایت از لاریجانی داشتند که آن ها نیز مرز بندی های جدید خود و عبور از لاریجانی را کلید زدند و ادعا دارند گزینه های خیلی قوی تر از او برای انتخابات 1400 دارند.

شاید 9 خرداد 97 برگ متفاوتی از داستان لاریجانی بود، برگی که نشان می دهد وقتی ساختار حزبی و بدون لابی باشد، کارت‌های رای گلدان‌های مجلس، عارف ۱۱۴ رای، حاجی‌بابایی ۵۴ رای و لاریجانی ۱۰۱ رای! را نشان میدهند و وقتی فضای لابی باز شود و هویت حزبی گم شود این محافظه کار ها هستند که رای میبرند و در نهایت با 147 رای رئیس می شوند.

او که در سال نخست مجلس دهم با ۲۳۷ رای و در سال دوم آن با ۲۰۴ رای ریاست خود را بر مجلس تثبیت کرده بود، این بار با ۱۴۷ رای آنهم به مدد اعلام انصراف یک گزینه دیگر و در یک انتخابات دو مرحله‌ای، از گذرگاه سخت خود عبور کرد و بر صندلی ریاست نشست.

به اعتقاد بسیاری از نمایندگان و کسانی که از نزدیک درگیر اوضاع و احوال مجلس هستند، رای سخت و لرزان «آقای رئیس» نتیجه رویکرد خاص وی در اداره مجلس و نارضایتی‌های تدریجی شکل گرفته از آن بوده است که باعث شد برای اولین بار در تاریخ ۳۹ ساله مجلس شورای اسلامی، رئیس با رای دو مرحله‌ای و نسبی انتخاب شود.

این شیب ملایم سقوط شروعی بر پایان علی اردشیر لاریجانی خواهد بود یا مرد همیشه در صحنه سیاست باز هم رندی خواهد کرد و باز هم با عکس یا موضعی وضعیت خود را بهبود خواهد بخشید؟ باید دید گروه های سنتی چپ و راست به داد لاریجانی می رسند یا باید ادامه داستان علی اردشیر را استراحت در مجمع تشخیص مصلحت نظام کنار دست محمود احمدی نژاد تعریف کرد.

* گزارش از حمزه دستیار