خبرنامه دانشجویان ایران: میلاد مفاخری*// به راستی که روزهای سرنوشت‌سازی برای بهتر شدن فضای نشریات دانشجویی در وزارت علوم در حال سپری شدن است، روزهایی که از زمان انتخابات مدیران مسئول نشریات دانشجویی در شهریار همه ما منتظرش بودیم و با یکدیگر برای تحقق آن عهد بسته بودیم.شاید مهم‌ترین اتفاقی که برایش لحظه شماری می‌کردیم اصلاح شیوه‌نامه انتخابات مدیران مسئول نشریات دانشجویی بود، شیوه‌نامه‌ای هماهنگ برای سیطره عده‌ای معدود که خود را سرسپرده و پادو جریان‌های سیاسی کرده بودند و با حمایت‌های مادی و معنوی آنها و بعضا وزارت علوم خواب‌های ناخوشی برای نشریات دانشجویی و به حاشیه بردن همیشگی آن کشیده و در سر می‌پروراندند که البته با هوشیاری دلسوزان و فعالان حوزه نشریات دانشجویی این خواب‌ها آشفته و رشته‌هایشان پنبه شد.
اما با همه فرازونشیب‌ها و اتحاد و انسجام دانشجویان بالاخره وزارت علوم تسلیم خواست دانشجویان شد و در دومین جلسه شورای مرکزی در دور جدید، اعضای شورای مرکزی با اصلاح و بازنگری شیوه‌نامه اشاره شده موافقت کردند و قرار بر این شد تا وزارت علوم طی ابلاغیه‌ای از کمیته‌های ناظر هر دانشگاه با حضور فعالان نشریات آن دانشگاه بخواهد پیشنهادهای خود را برای دبیرخانه شورای مرکزی وزارت علوم ارسال کنند تا در فضایی کاملا شفاف و به دور از سیاسی بازی‌های سابق و جناح‌بندی‌ها، روند اصلاح شیوه‌نامه آغاز شود اما پیشنهادهایی که از دانشگاه‌ها برای دبیرخانه ارسال شده بود تعجب‌آور بود و جای سوال فراوان داشت که چرا مهم‌ترین رکن نشریات دانشجویی؛ یعنی دانشجویان هیچ نقشی در ارائه این پیشنهادها نداشته‌اند و این در حالی بود که در جلسات تاکید شده بود حتما نظرات دانشجویان یا حداقل نظرات اعضای کمیته ناظر هر دانشگاه گرفته شود.نکته تعجب‌آور دیگر این بود که در برخی دانشگاه‌ها جلسه‌ای که پیرامون ارائه پیشنهادها شکل گرفته بود، نه در سطح مدیران و معاون فرهنگی بلکه در سطح کارشناس نشریات بوده است.اما سوالی که تا اینجای ماجرا به ذهن خطور می‌کند این است که آیا برای وزارت علوم آرا و نظرات دانشجو اهمیت دارد؟
اما با همه این تفاسیر و عدم توانایی وزارت علوم در مدیریت دانشگاه‌های زیرمجموعه‌اش که به نظر به دلیل بی‌برنامگی است، سرانجام اولین جلسه به‌طور خاص و با دستور کار اصلاح و بازنگری شیوه‌نامه انتخابات مدیران مسئول نشریات دانشجویی در تاریخ 6 آذرماه سال 98 بعد از قریب به پنج ماه برگزار شد. لازم به ذکر است یک جلسه نیز در دو هفته قبل از آن برگزار شده بود اما در دستور جلسه اصلاح شیوه‌نامه با چند مورد دیگر آورده شده بود که به دلیل کمبود وقت فقط چند دقیقه‌ای پیرامون شیوه‌نامه صحبت شد.
جلسه با حضور پنج نفر از اعضای دارای حق رای مطابق با ماده ۱۱ دستورالعمل اجرایی ضوابط ناظر بر فعالیت نشریات دانشگاهی مصوب برگزار شد روال عادی جلسه در حال طی شدن بود و موضوع بحث تعریف نشریه فعال جهت حضور در انتخابات مدیران مسئول نشریات دانشگاهی و وزارت علوم بود. استدلال‌ها بین اعضا رد بدل می‌شد تا زمانی که از بین طرح‌های مطرح شده دو طرح به‌عنوان طرح و پیشنهاد پایانی باقی ماند. طرح دو عضو دانشجویی شورا و غفاری معاونت فرهنگی اجتماعی اما در کمال تعجب و تاسف اجازه رای‌گیری به دلیل اینکه آقای غفاری فکر می‌کرد که طرح پیشنهادی‌‌شان رای نمی‌آورد و طرح دانشجویان رای می‌آورد اجازه رای‌گیری به آن را نداد و رای‌گیری در رابطه با موضوع مورد بحث را به جلسه آینده موکول کرد.
در حالی که مطابق مقررات جلسه اولا رسمی بوده و دوما مطابق دستورالعمل مصوباتش هم لازم‌الاجراست. اگر هم رسمی نبوده اصلا به چه دلیلی با دعوت رسمی جلسه شورا برگزار شده است؟با کمی تامل در وقایع رخ داده، حالا شاید بتوان دلیل اینکه چرا در ارائه پیشنهادها در رابطه با اصلاح شیوه‌نامه انتخابات به دبیرخانه شورای ناظر، نظر فعالان نشریات از دانشگاه‌های مختلف در نظر گرفته نشده است، یا حتی این سوال که آیا وزارت علوم به آرا و نظرات دانشجویان احترام می‌گذارد یا نه را پیدا کرد.اما سوال دیگری که در ذهن هر دلسوز فعال در حوزه نشریات دانشجویی باقی‌می‌ماند این است که اگر قرار است به آرای بیش از چهار هزار نفر از فعالان حوزه نشریات دانشجویی و نمایندگان برخاسته از آرای آنان کمترین توجهی نشود، به چه دلیل و با چه منطقی چندصد میلیون تومان از بودجه بیت‌المال را صرف برگزاری انتخابات مدیران مسئول نشریات دانشگاهی وزارت علوم کرده‌اند؟
* عضو شورای ناظر برنشریات وزارت علوم