به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایرنا، مهدی حسین زاده فِرِمی در نشست «کار فرهنگی در دانشگاه» که در ساختمان شماره دو جهاد دانشگاهی برگزار شد، افزود: در انجام کار فرهنگی در دانشگاه برای دانشجو، ما دور خودمان می چرخیم.

وی با تاکید بر اینکه برای ساخته شدن باید درگیر شد، دیگران را ساخت تا خود نیز ساخته شود، اظهار داشت: پژوهش های به عمل آمده نشان می دهد جامعه پذیری دانشجویان در خارج از دانشگاه اتفاق می افتد.

حسین زاده با بیان اینکه  اوضاع دانشگاه در برخی شاخص ها از جامعه بهتر است، گفت که دلیل آن نیز این است که دانشجو به بلوغ اجتماعی رسیده است. قشر دانشگاهی متفاوت از جامعه است؛ به دلیل نیاتی که با آن، به دانشگاه می آید و کنش هایی که در دانشگاه انجام می دهد.

وی اضافه کرد:‌ زیرساخت ها و نهادهایی که شکل گرفته خود مشکل اصلی کار فرهنگی دانشگاه است، مدیران ترسو نباید در امر فرهنگی  و اجتماعی روی کار باشند و باید جسارت داشته باشند.

شخصیت دانشجو در روابط اجتماعی تشکلی ساخته می شود
محمدرضا کلاهی جامعه شناس فرهنگی نیز در این نشست با اشاره به رویکرد لیبرال گفت: رویکرد ضربه گرا یا لیبرال بعد از جنگ در کشور ما حاکم شد.

وی با بیان اینکه رویکرد لیبرال، فرهنگ را معادل رفتار، عقاید درونی و ویژگی های شخصی تک تک افراد می داند، اظهار داشت: رویکرد لیبرال، جامعه را مجموعه فردها در نظر می گیرد و اینکه تک تک افراد به بیشترین موفقیت برسند.

این جامعه شناس فرهنگی ادامه داد: در نظام لیبرال، هر فردی باید به مهارتی دست یابد که بتواند به بیشترین موفقیت برسد و کمترین زیانی به دیگری برساند، این به معنای اخلاق در رویکردهای لیبرال یا نتیجه گراست.

کلاهی با انتقاد از رویکرد لیبرال گفت که این نگاه جامعه را به جمع افراد تقلیل می دهد. ایراد این است که در اینجا همبستگی اجتماعی سلبی است؛ چون نمی گوید سودی به هم برساند بلکه معتقد است کمترین زیان به دیگران رسانده شود و با سود به یکدیگر کاری ندارد.

وی گفت: در نظام لیبرال پیوند مثبت و ایجابی برقرار نیست، بلکه پیوندها سلبی است. تنها پیوند این است که به دیگری ضرر نرسانید. در حالی که به لحاظ بیولوژیک و واقعیت اجتماعی جامعه متشکل از افرادی نیست که کاری به کار هم نداشته باشند، بلکه به هم کار دارند که کوچکترین نمونه آن خانواده است. در واقع جامعه همبستگی ارگانیک به هم دارد.

این جامعه شناس فرهنگی ادامه داد: شخصیت دانشجو سر کلاس ساخته نمی شود، بلکه در میدان و خیابان دانشجو ساخته می شود.

کلاهی با تاکید بر اینکه مهمترین فرایند ساخت دانشگاه جایی است که تضارب آرا  بوجود می آید و این موضوع باعث ساختن می شود، ادامه داد: تلاش برای حذف کامل درگیری و تضارب آرا در دانشگاه تبدیل به اخته شدن تشکل دانشجویی شده است. باید جزیی از درگیری را به رسمیت شناخت. اتفاقا تلاش برای پاک کردن دانشگاه از هر گونه صدایی، مشروعیت زدایی حاکمیت است. حیات دانشجو در روابط اجتماعی تشکلی اتفاق می افتد. شخصیت دانشجو در فعالیت های بیرون کلاس ساخته می شود و در فقدان آنها هیچ اتفاق فرهنگی رخ نمی دهد.

وی همچنین افزود: دانشگاهی که تعداد بیشتری از دانشجویان  را در کار خارج کلاس درگیر کرده باشد، موفق تر است.