خبرنامه دانشجویان ایران: دانیال یادگاری// به‌طور قطع، فضای اجتماعی دانشگاه از بهمن 57 تا آذر 98 دچار تغییرات بسیار زیادی شده است. باید بگوییم دانشگاه‌ها از مشکلات مردم فاصله گرفته‌اند. دانشگاه خلوتگاهی برای برخی مصلحت‌اندیشان در فضای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی شده و به این دلیل نتوانسته اولویت‌های اساسی مردم را در فضای علمی، سیاسی و فرهنگی خود دنبال کند. درنتیجه  مردم نمی‌توانند راه‌حلی برای مشکلات خود در فضای دانشگاه پیدا کنند. اکنون، دانشجوی مبارز و انقلابی که در خط انقلاب درحال فعالیت است، نمی‌تواند حرف‌های خود را با اولویت‌های اساسی انقلاب جلو ببرد و  درنهایت نقش دانشگاه و دانشجو در مشکلات مختلف جامعه کم‌رنگ می‌شود.به‌طور واضح باید گفت امروزه برخی سیاستگذاری‌های اشتباه چه از سوی شورای انقلاب فرهنگی و چه از سوی وزارت علوم و نهادهای دیگر، سبب شده دانشگاه تبدیل به خلوتگاهی برای برخی مصلحت‌اندیشان در فضای کشور شود.علت رخوت حال حاضر دانشگاه به دلیل عدم اولویت‌گذاری درست دانشجویان در موضوع‌های مختلف است.

چون همراه با مشکلات مردم نیستیم، درنهایت نمی‌توانیم گفتمان خود را در فضای مردم بیان کنیم. فارغ از اینکه، یکی‌دیگر از دلایل به فاصله‌ داشتن تحلیل بیان دانشجویی با تحلیل ولایت فقیه در دانشگاه برمی‌گردد. مطمئنا، جریان دانشجویی باید در حل مشکلات کشور پیشرو باشد. جریان دانشجویی باید با عدم محافظه‌کاری در موضوع‌های مختلف کشور، نقش خود را پیدا کند و مشکلات مردم را فریاد بزند. اما به دلیل اینکه جریان دانشجویی نسبت خود را با حاکمیت بیشتر از نسبت خود با مردم دنبال می‌کند، این فضا در دانشگاه‌ها ایجاد شده و ‌انگیزه و دغدغه‌‌ای برای حل مشکلات مردم و پیشرو بودن در فضای انقلاب اسلامی وجود ندارد.جریان‌های سیاسی، میدان دانشگاه را به میدان رقابت سیاسی و جناحی خودشان تبدیل کرده‌اند. تا زمانی که جریان دانشجویی نتواند هویت خود را که هویت مبانی اصلی انقلاب اسلامی است و نسبت خود را با جریان‌های سیاسی اثبات و برقرار کند،  استقلال جریان دانشجویی زیر سوال می‌رود و مطمئنا جریان‌های سیاسی در پی آن هستند که گفتمان خود را در گفتمان جریان دانشجویی دنبال کنند.

تا زمانی که جریان دانشجویی نتواند تحلیل درستی از فضای حال حاضر انقلاب اسلامی داشته باشد و مبانی امام و رهبری را به‌طور درست تحلیل نکند، در میدان رقابت‌های سیاسی قرار می‌گیرد. جریان‌های سیاسی به دنبال دانشجوهای غیرسیاسی حلقه‌به‌گوش هستند. ما قائل به این هستیم که دانشجوی سیاسی یعنی دانشجوی انقلابی که حرف انقلاب و حرف مردم را در موضوعات مختلف مطرح می‌کند. وقتی می‌گوییم دانشجوی سیاسی و انقلابی، دانشجو باید بتواند مطالبه بحق مردم را پیگیری کند. تا زمانی که جریان‌های دانشجویی هویت خود را مشخص نکنند، نمی‌توانند استقلال داشته باشند. استقلال جریان دانشجویی با این روند در جریان‌های سیاسی، میدان دانشگاه را تبدیل به میدان رقابت‌های سیاسی و جناحی می‌کند و به خطر می‌اندازد.جریان‌های دانشجویی در حل مشکلات مردم و همراهی با مشکلات مردم عقب افتاده و ما نتوانسته‌ایم همراه با مردم، مشکلات معیشتی تحت عنوان آزادی بیان و حق اعتراض به مردم را رفع کنیم. جریان دانشجویی نتوانسته این ظرفیت‌های جمهوریتی را در کشور فعال کند و با یک عقبگرد اساسی در فعالیت‌های دانشجویی مواجه بوده‌ایم.

دانشجوی انقلابی و مبارز که بدون تقدس‌گرایی اشخاص و نهادها در سکوی مطالبه‌گری قرار می‌گیرد،  با حفظ اولویت اساسی جمهوری اسلامی ایران که همان بستر عدالت و مشروعیت مسئولان و تحقق عدالت اسلامی است، باید بتواند مبانی اساسی جمهوری اسلامی را تحلیل کند و به دنبال حل مشکلات اساسی مردم باشد. ما نمی‌توانیم دانشجویی را که در مورد سیاستگذاری اشتباه در دستگاه ائمه جمعه در حال جلو رفتن است، دانشجوی مبارز و انقلابی بدانیم.جریان دانشجویی باید پرچمدار مبارزه با مفسدان قرار گیرد. وقتی درباره مفسدان صحبت می‌کنیم، درباره دانه‌درشت‌ها صحبت می‌کنیم. یعنی جریان دانشجویی باید بستر محاکمه برخی مسئولان  که جنگل‌خواری کردند و برخی روسای سابق را که اتهاماتی مبنی‌بر فضای صنفی و اجتماعی آنها وجود دارد، فراهم کند تا با آنها برخورد شود. جریان دانشجویی باید برای اعدام‌های اقتصادی در فضاهای مختلف کشور بسترسازی کند.برای اثرگذاری مطلوب باید مواردی را درنظر بگیریم: 1) جریان دانشجویی هویت خودرا نسبت به انقلاب اسلامی و مبانی انقلاب اسلامی دوباره بازاندیشی کند و با تحلیل درست نسبت به شهرت امامان انقلاب، تحلیل درستی را نسبت به فضای انقلاب اسلامی داشته و با نگاه آرمان‌گرایانه در مسیر واقع‌گرایی بسیاری از موضوعات را جلو ببرند. یک‌سری از موضوعاتی که در مساله اثرگذاری در حوزه جریان دانشجویی حائز اهمیت هستند، این است که باید یک بار به این سوال پاسخ داده شود که نقش جریان دانشجویی و نقشی که حاکمیت به جریان‌های دانشجویی می‌دهد، به چه میزان است. باید نقش مشروعیت این میزان از سوی حاکمیت به‌طور درست مشخص شود. گاهی مشاهده می‌کنیم که مقام معظم رهبری بستر فعالیت دانشجویی را تا حد زیادی فراهم می‌کند، اما برخی دستگاه‌های دولتی همچنان قائل به فضای تشکل‌های دانشجویی و فضای اثرگذاری دانشجویی در موضوعات مختلف نیستند. ما قائل به این هستیم که نوع مدیریتی که باید در فضای فعالیت‌های دانشجویی مطرح شود، باید همان نوع مدیریت مقام معظم رهبری و بسترسازی ایشان برای فعالیت‌های دانشجویی باشد.

* دبیر جنبش عدالتخواه دانشجویی