تیم رسانه ای دولت و آقای آشنا، تشکیلاتی عریض و طویل تحت عنوان رصد اخبار براه انداخته اند. این تشکیلات برنامه های تلویزیون را بررسی می کند، هر آنچه در آن نامی از دولت و زیر مجموعه های آن آمده را جدا کرده، پیاده سازی و تبدیل به گزارش روزانه، هفتگی و یا ماهانه می کند.
چون بخشی از این گزارش ها به جهان آرا مرتبط بود، تعدادی از آنها را دیده ام. مورد محرمانه ای ندارد و معمولا به پیوست نامه ای از واعظی به رئیس سازمان ارسال می شود و در آن غر می زنند که چرا به فلان سیاست دولت در فلان برنامه توسط میهمان ایراد گرفته شده است!
فکر کنید یک ماشین تولید گزارش و غر در دولت باشد که مدام گزارش تولید کند و به مدیران رسانه ملی ارجاع بدهد. یکبار، دوبار، سه بار مقاومت، دفعه صدم و هزارم چه؟آنهم وقتی هفتگی در هیات دولت و یا با ابزار برنامه و بودجه آنهم مستند به این گزارشها این مدیر رسانه را تحت فشار می گذارند.
در واقع مطلوب برای تیم عملیات رسانه دولت آن است که اساسا، در هیچ بخش یا برنامه ای، هیچ سیاست و یا راهبردی از دولت مورد پرسش،کنکاش یا انتقاد قرار نگیرد. مطلوب تعریف و تمجید از همه آنچیزی بود که دولت مشغول انجامش بود و اقدام خلاف این خواست کار را به شوراهای بالا دستی می کشاند.
اما در کنار کنترل رسانه ملی با تاسیس ماشین تولید گزارش، تیم رسانه ای دولت چهار تلویزیون فارسی زبان را در کنار خود می بیند که با بودجه های میلیون پوندی، به جناحی ترین وجه ممکن از آنها و سیاستهایشان شبانه روز دفاع کرده و مشغول ترویج این سیاست ها هستند. پس چهار بر صفر جلو!
سوال این است: بخش مهمی از مخاطب تلویزیون می خواهد تحلیل جدی،بروز و واقعی از مسائل روز بشنود،نه تحلیلهای رسمی بخشهای خبری را! این را در کجا باید بشنود؟تیم دولت که تحلیل های جدی و جناحی خود را در تلویزیونهای فارسی روی آنتن دارد.این مخاطب مظلوم انقلابی بایدکدام تلویزیون را ببیند؟
تحلیل بروز انقلابی مخاطب دارد، شاهدش استقبال از جهان آرا تا عدد 300 در شبکه ای است که به دروغ از بی مخاطبیش میگفتند. اگر آقای آشنا نگران مخاطب برنامه رشیدپور و عادل و علی ضیا است و برایش نامه نگاری می کند، چه کسی باید مطالبه گر حق مخاطب مظلوم و کم توقع جهان آرا و ثریا باشد؟
از آقای آشنا بعنوان استاد ارتباطات و نه مشاور عملیات روانی دولت می پرسم که رسانه فراگیر موفق نباید برای همه طیف های جدی جامعه خوراک داشته باشد؟ شبانه روز تلوزیون که شده تولید برای مخاطب خاکستری، همین یکی دو تا برنامه، حق بخش بزرگ جامعه که حالا بیشتر از 16 میلیون نفرند نیست؟ اما به نظرم همه اینها به اراده مدیران رسانه ملی بستگی دارد.مخاطب بزرگ انقلابی را به رسمیت بشناسید، محترم بشمارید و برایش سهمی خیلی کوچک از کیک بزرگ رسانه ملی در نظر بگیرید.