همگی خوشحال بودیم که این سعادت را داریم تا سردار به شهر ما تشریف می‌آورند.
بعد از مراسم، دیدار خصوصی برای خانواده‌های شهدای مدافع حرم در سپاه بابل گذاشتند. سردار با صبر و حوصله کنار تک تک خانواده‌ها می‌رفت و درد دل آن‌ها را می‌شنید.
بعد از گذشت ساعت‌ها نوبت به ما رسید.
ما از خوشحالی سر از پا نمی‌شناختیم. سردار کنارمان نشست. بعد از سلام و احوال پرسی از پسرم، سیدمحمد خواستم تا کنار سردار بایستد تا عکسی بگیرم، سیدمحمد برخلاف همیشه که از عکس گرفتن خوشش نمی‌آید، ذوق کرد. سردار سیدمحمد را بغل کرد و بوسید. من هم عکس می‌گرفتم.
بعد از سردار خواستم دستنوشته‌ای برایم بنویسند.
سردار ابتدا اسمم را پرسید و نوشت: ((دختر عزیزم، هاجر خانم دخترم از خداوند سبحان خواهانم از شفاعت و همنشینی با شهید در رضوان رضایش بهره‌مند فرماید.برادرت سلیمانی ۱۲/۲ و امضا))
