به گزارش خبرنگار فرهنگی اجتماعی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ ورود مظاهر تمدن غرب در طول این 41 سال و نحوه مواجهه ما با این پدیده و عدم تصمیمات اجرایی درست گاها کشور را با معضلاتی در حوزه فرهنگی مواجه کرده است؛ تهاجم فرهنگی که به فرهنگ عمومی تبدیل شده و انفعال دستگاه های سیاستگذار در رویکرد ایجابی باعث شده هرگونه واکنش به این تهاجم نیز نتیجه عکس بدهد.

سینما به عنوان یکی ازاین مظاهر ما را با چالشی بزرگ روبرو کرد که آیا استفاده از آن، مصداق بازی کردن در بازی غرب محسوب می شود یا می تواند ابزاری در جهت اشاعه گفتمانی خودمان حول محورهای مقاومت و عدالت بچرخد،که باید مورد برسی قرارگیرد.

اما مسئله بغرنج در حوزه سینما، فرهنگی است که این پدیده با خود به همراه دارد و از نشانه گرفتن اصل اساسی عفت و حیا خبر می دهد. همه ما تجربه چندین بار تماشای فیلم در سالن های سینمایی داریم و اگر کمی به فضای داخل سالن ها توجه شود شاهد رخ دادن اتفاقاتی خواهیم بود که 180 درجه با آنچه به عنوان قانون و عرف در کف جامعه رخ می دهد، متفاوت است؛ گویی جزئی از فرهنگ فضای سالن ها شده است که اگرانجام ندهی به ضد آن فرهنگ به پا خواسته ای و متاسفانه بواسطه اینکه هیچ نظارتی در مدیریت سالن ها وجود ندارد به عنوان یکی از منابع درآمدزایی نیز محسوب می شود.

اخیرا به عنوان تماشاچی به یکی از باشگاه های پخش فیلم خارجی زبان در یکی از پردیس های مجلل تهران سری زدم اما با واقعیتی عجیب مواجه شدم، فیلم بدون سانسور خاص همراه با پخش صحنه های جنسی مستهجن صرفا کمی تارشده پخش می شد.

در این باشگاه ها روال بر این است که فیلمی پخش می شود و یک منتقد به نقد آن می پردازد، بینندگان نیز عضو یک باشگاه هستند و در این مسیر هم فیلمی می بینند و هم نقد آن را و هم یک کلاس آموزشی است اما همین مسیر درست به دلایل واهی تبدیل به یک ضد فرهنگ می شود و در پخش فیلم بدون کوچک ترین نظارت و احترامبه فرهنگ عمومی و قوانین حاکم بر فضای سینمایی و عرفی صحنه های مبتذل فیلم نیز پخش می شودند!

جالب است بدانیم این فیلم جهت پخش در خود آمریکا بارده بندی سنی +18  مشخص شده بود اما در این سالن بدون هیچ مدیریتی هر شخصی صرفا با پرداخت هزینه میتوانست وارد سالن شود.

اشخاصی که به صورت خانوادگی حضور داشتند و شاهد صحنه های جنسی بودند و شما کجا سراغ دارید که خانواده در کنار یکدیگر به تماشای چنین صحنه هایی بنشینند؟

زمانی که شما یک صحنه جنسی را به صورت تارپخش میکنید خود به خود قوه تجسم فرد فعال می شود و تک تک آن لحظات در خیال آن فرد نقش میبندد.چنین عکس العملی به مراتب زیانش از پخش واضح آن صحنه بیشتراست.

اگرچنین جلساتی مصداق تهاجم فرهنگی نیست پس چیست؟مسئول پاسخگو کیست؟ جالب تر از هر موضوعی پاسخ مسئولین برگزار کننده این برنامه ها است.

جواب مدیریت جلسه: اقتضای پخش فیلم ایجاب می کند که صحنه ها حذف نشود و کسی هم معترض نیست.

باید دید اقتضای پخش فیلم یعنی چه؟ و چه کسی این اقتضا را تشخیص می دهد و آیاهر کسی با هر نوع دیدگاهی می تواند فضای تحت مدیریت خود را به هرگونه که تمایل دارد مدیریت کند؟بدون توجه به قوانین حاکم بر کشور بدون توجه به عرف جامعه و دین رسمی !

جدای از پخش چنین فیلم هایی به نظر می آیدانگیزه درآمد زایی، مدیران سالن های سینمایی را به این سمت سوق داده است که هرقانونی را نقض کنند.

البته ذکر این نکته الزامیست که راهکار مواجهه با این نوع غرب زدگی فرهنگی بگیر و ببند نیست بلکه نظارت دقیق بر مدیریت سالن های سینمایی و حمایت از این صنف سینمایی تا به صرف در آمد اجازه پخش چنین فیلم هایی را ندهند.