خبرنامه دانشجویان ایران: محمدرضا روشن*// اول این را بگویم که نگارنده متن نه به عنوان طیف فکری مقابل این جریان بلکه به عنوان عضو کوچکی از جامعه دانشجویی این متن را نگاشته است. تشکلهای دانشجویی از بزرگترین بازوها و ابزارهای نظام در هر سیستم حکومتی است که میتواند به  تحقق اهداف آن در دانشگاها کمک کند. نهادهای که با قوانین خاص و متناسب با آن حکومت تشکیل شده اند و پیروی از این قوانین بر آنها واجب است. در نظام اسلامی و جمهوری اسلامی هم اینگونه است و این نهاد ها دارای قوانین خاص و مشخصی هستند.

و اما اصل ماجرا: در این چند سال اخیر به موجب اتفاقات گسترده در کشور ،شاهد موضع گیری های ضد و نقیض این تشکل اسلامی و حمایت همه جانبه آنها از سران فتنه ۸۸، این شبهه مطرح می شود که نام مبارک و مقدس آنها کجا و این عملکردهای خلاف جهت کجا! خیلی ها بر این باورند که نام این تشکل باید تغییر کند که دیگر خدشه ای بر این نام های مبارک وارد نشود.

چه باید کرد ،ایا باید نام آنها تغییر کند که دیگر یدک کش نام اسلام و امام عزیز نباشند که مبادا لطمه ای به این نام های مبارک وارد شود ؟

خیر، اساسا این اشتباهی راهبردی در دانشگاه و از دست دادن ظرفیت بزرگی برای جریان دانشجویی است، به چند دلیل :

1.اساس تشکیل این تشکل،اسلامی بودن آن است و به این واسطه که ذیل جریان انقلاب اسلامی باشد مجوز تشکیل گرفته است و قطعا اگر خلاف این باشد و قرار باشد که مجموعه ای تشکیل شود که اهداف انقلاب را زیر سوال برده و خلاف جهت حرکت کند مجوزی دریافت نمیکند .حال اگر مجموعه ای منحرف شده و صدای برای تخریب انقلاب و حمایت از دشمنان از آن خارج می شود قطعا افکار عمومی موضع گیری ها را با پارامتر انقلاب و امام می سنجند و واکنش خواهند داشت ،مطالبه خواهند کرد. اساسا بودن این نام خود اهرم فشاری برای جلوگیری از مواضع تندتر و خارج عرف تر است.

2.یکی از راه های انحراف در هر جریانی می تواند ورود افراد رادیکال ذیل تفکر حاکم بر این جریانها باشد.اصولا چون تعداد تشکلها با خط سیاسی مشخص محدود است ،پس از همه ی طیف های نزدیک می توان در یک تشکل جمع شوند .حال اگر جریانی باشی که نقد های به نظام داشته که چه بهتر، آنجا میشود جایگاهی برای آنها که میخواهند اصلاحی ذیل نظام جمهوری اسلامی صورت گیرد تا آنها که قصد براندازی نظام را دارند .حال اگر بر فرض این که این تشکل در دست نااهلان باشد ،با تغییر نام و  واگذار کردن این تشکل به چنین افرادی ،یک ظرفیت بزرگ نظام علیه خود نظام به کار گرفته میشود،در صورتی که این افراد به صورت مستقل و با بروز آشکار تفکرات خود نمیتوانند تشکل مستقلی برای خود تشکیل دهند. (همان گونه که تشکل های از این قبیل تا الان امکان تشکیل اتحادیه را نداشته اند)

به عقیده نگارنده هزینه حفظ نام این تشکل و بودن در چارچون قوانین اسلامی بسیار کمتراز؛ از دست دادن و واگذاری آن است؛ دقیقا مانند یک شهر سقوط کرده در جنگ تحمیلی

شهری را در نظر بگیرد که در جنگ سقوط کرده و از ابزار و پتانسیل آن علیه کشور استفاده میکنند ،حال کشور باید بگوید برای جلوگیری از بدنامی استفاده امکانات خود بر علیه خودی باید بیخیال آن شهر شد و داشتن آن را کتمان کرد و  یا میجنگد که آن را باز پس گیرد؟

جمهوری اسلامی با شهرهای سقوط کرده چه می‌کرد؟

*دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز