به گزارش سرویس فناوری اطلاعات «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ سامانه سیاست گذاری هوشمند بحران‌های اپیدمیک (ساهوپ) دانشگاه علم و صنعت ایران به منظور مقابله با کرونا راه اندازی شد.

در این جلسه میرسامان پیشوایی میرسامان پیشوایی عضو هیأت علمی دانشکده مهندسی صنایع و مسئول بسیج اساتید دانشگاه علم و صنعت ایران طراحی سامانه ساهوپ را حاصل همکاری اندیشکده حکمرانی دانشگاه علم و صنعت، بسیج اساتید دانشگاه و دانشکده‌های مهندسی پیشرفت و مهندسی صنایع دانست و در تشریح ضرورت عرضه آن گفت: به گفته رهبر معظم انقلاب، جمهوری اسلامی اکنون در مرحله دولت سازی است. از سوی دیگر دولت‌ها بدون سیاست گذاری‌های هوشمندانه و مبتنی بر شواهد علمی هزینه‌های زیادی را به کشور تحمیل می‌کنند. اجرای طرح ساهوپ به اصلاح و ارتقای سبک حکمرانی در ایران کمک می‌کند، زیرا ابزار سیاست گذاری هوشمند را در اختیار دولت می‌گذارد.

مدیر پروژه ساهوپ افزود: در دانشگاه علم و صنعت ایران تخصص‌های متنوع علوم انسانی و فنی در کنار یکدیگر وجود دارند و این یک مزیت رقابتی برای دانشگاه محسوب می‌شود.

پیشوایی رصد پیامد سیاست‌ها، افزایش سرعت و دقت سیاست گذاری، تبدیل تصمیم‌های سیاسی به امری کارشناسی، امکان شبیه سازی بحران‌هایی مانند کرونا، تست انواع سیاست‌های کنترلی تحت دوزهای مختلف با زمان‌های اعمال متفاوت را از جمله مزایای سامانه ساهوپ دانست و گفت: این سامانه توسط یک گروه ده نفره بین رشته‌ای با تخصص‌های مهندسی سیستم، سیاست گذاری و اپیدمولوژِی مبتنی بر متدولوژی پویایی شناسی سیستم‌ها و مدل اپیدمی اصلاح شده SEIR طی مدت دو ماه کار فشرده طراحی و پیاده سازی شده است.

وی در ادامه به تشریح معماری و نحوه عملکرد این سامانه و تشریح محیط کاربری آن پرداخت و تاکید کرد: افراد عادی بدون بهره مندی از دانش تخصصی می‌توانند از سامانه یادشده بهره بگیرند و ما می‌توانیم در صورت حمایت کافی در آینده ماژول بهینه سازی را برای پیشنهاد سیاست‌های اعمالی بهینه به آن اضافه کنیم. افزایش دقت پارامترهای فنی با استفاده از تکنیک‌های یادگیری و تجربیات خبرگان اپیدمولوژی نیز ممکن است.

پیشوایی در پایان پیشنهاد راه اندازی مرکز حکمرانی هوشمند در دانشگاه علم و صنعت ایران را برای خدمت رسانی به بخش‌های مختلف حاکمیتی مطرح کرد و توسعه سامانه‌های حکمرانی هوشمند در حوزه‌های مختلف اقتصادی و اجتماعی را با توجه به نیازهای دستگاه‌های حاکمیتی و نیز اتصال سیستم‌های اطلاعاتی به این سامانه‌ها برای افزایش دقت آنها را یک ضرورت دانست.

این سامانه از طریق دریافت اطلاعات از سامانه های مختلف در کشور و با بهره گیری از مدل های شبیه سازی در ریاضیات، مهندسی صنایع و غیره قادر به پیش بینی و شبیه سازی میزان ابتلا به کرونا در کشور در آینده و سناریوسازی برای بهبود تصمیم های مدیران کلان کشور است. به عنوان مثال این سامانه پیش بینی می کند که با اعمال چه نوع سیاست های قرنطینه و تعطیلی کدامیک از مراکز و سازمان ها در کشور می توان پیک ابتلا به کرونا را به گونه ای مدیریت کرد که بیمارستان ها و مراکز درمانی کشور با کمبود تخت آی سی یو و امکانات درمانی مواجه نشوند.