خبرنامه دانشجویان ایران: شب گذشته بالاخره نوبت به بازی ایران و آرژانتین در سری مسابقات جام جهانی رسید؛ تیم ملی کشورمان در این بازی باخت اما امروز کسی نیست که از عملکرد غرور آفرین تیم ملی راضی نباشد.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ رویارویی ایران و آرژانتین حاوی نکات قابل تاملی است که برای بیان آن باید به کمی قبل تر یعنی در زمانی که قرعی کشی بازی های جام جهانی برگزار شد، بازگشت.
نیمه آذر ماه سال گذشته بود که مراسم قرعه‌کشی رقابت‌های جام جهانی برزیل از در شهر سالوادور ایالت باهیا برگزار شد و نمایندگان ۳۲ تیمی که امروز در برزیل هستند، به همراه هزاران هوادار فوتبال در سراسر جهان، چشم به گوی‌های سرنوشت سازی داشتند که از گلدان‌ها بیرون آمد و ترکیب بازی‌های برزیل را مشخص کرد.
فابیو کاناوارو که قرعه تیم‌های سوم هر گروه را بیرون می‌آورد، نام ایران را برای گروه شش این رقابت‌ها بیرون آورد و تیم کشورمان در کنار آرژانتین و نیجریه قرار گرفت.
پخش زنده این مراسم با جمله فردوسی پور مبنی بر "خیلی منشوری بودن خانم مجری" در ذهن همه فوتبال دوست ها هست و همچنین بهت یاس آور وی به همراه همه به اصطلاح کارشناسان حاضر در برنامه وقتی که ایران در گروه آرژانتین قرار گرفت.
از همان روز یعنی 15 آذر تا شب گذشته 31 خرداد روزنامه ای نبود که از شکست حتمی و خفت بار ایران مقابل این تیم آمریکای جنوبی نگوید و کارشناسی نبود که همه اظهارات نقدآمیز خود را به بن بست تیم ایران مقابل نه تیم آرژانتین بلکه تنها یک بازیکن آن، یعنی گل زننده دقیقه 91 بازی دیشب لیونل مسی اختصاص ندهد.
حتی این مسئله سوژه طنز رسانه ها هم بود که چطور می شود تیم 11 نفره ایران مقابل مسی توان مقاومت داشته باشد.
حجم این تبلیغات آن قدر گسترده بود که حتی خردسالان نیز با قاطعیت از باخت ذلیلانه ایران صحبت می کردند. مجری یکی از برنامه های تلویزیونی در گفت‌وگو با یکی از بازیکنان تیم کشورمان در سوالی قابل تامل می پرسد "از مسی نمی ترسی"! و جالب اینکه آن بازیکن گفت "من فقط از خدا می ترسم"
هاشم بیک زاده در مقابل سوال خبرنگاری که از وی می پرسد "از این که مقابل مسی مدام دریبل بخوری نمی ترسی؟" می گوید: به هر حال کارمان سخت می شود و اگر هم دریبل خوردم مجبورم خطا کنم ولی من از بازی کردن جلوی مسی نمی ترسم و اتفاقا این موضوع انگیزه ام را بیشتر می کند.
جواد نکونام نیز پس از قرعه کشی بازی ها در پاسخ به فردوسی پور وقتی گفت که "آقای نکونام نمیترسی با مسی بازی کنی؟" گفت: من که باهاش بازی کردم ترسی ندارم نگران بقیه ام.
حتی در خلال یک برنامه زنده وقتی کارشناسان متوجه زنده بودن آنتن نبودند، تحلیل واقعی خود را ارائه کردند که "ما نمی توانیم"
همیشه یکی از کلیشه ای ترین جملاتی که سال ها پیش مربیان تیم ملی ایران در همه رشته ها پس از پیروزی مقابل یکی از تیم های حتی دسته چندمی جهان مطرح می کردند این بود که "بچه ها فعل خواستن را صرف کردند".
آن روزها این عبارت چندان به مذاق ورزش دوستان خوش نمی آمد چرا که وزنه تیم های حاضر چندان مطرح نبود اما شب گذشته بازی ایران به شدت غرور آفرین بود. بی شک هیچ ایرانی نبود که از این رویارویی لذت نبرده باشد. درست است که ایران باخت آنهم در دقیقه 91، اما بازی شب گذشته اثبات "ما می توانیم" حتی در مقابل آرژانتین بود.
جالب اینکه روشنفکرهای فوتبالی –اعم از کارشناسان فوتبال و گزارشگران- تا دقایق آخر هم نمی توانستند در ذهن خود تحلیل کنند که چگونه ایران توانسته است 90 دقیقه بهترین بازی را در مقابل یک تیم بزرگ، با همه ستاره های مهارنشدنی! اش ارائه دهد.(احتمالا در تحلیل های آتی خود خواهند گفت بازی دیشب یک اتفاق تکرار نشدنی است و مگر می شود ایران بتواند؟!)
اما واقعیت این است که ایران "می تواند" نه در ورزش بلکه همانطور که در سایر عرصه ها می تواند.
این توانستن اکنون در رشته والیبال کاملا قابل لمس است. تا چندی پیش پیروزی ایران مقابل یک تیم دسته چندمی منطقه ای یک آرزو محسوب می شد اما اکنون پیروزی مقابل ایران برای تیم های مطرح جهان همچون برزیل و ایتالیا و... سخت و پیچیده شده است. اما ما توانسته ایم؛ توانسته ایم با تکیه بر نیروی جوان، با اعتماد به توان داخل در این عرصه پیروز و سربلند شویم.
روشنفکرهای فوتبالی که اصل حرفشان ما نمی توانیم است همه جا هستند حالا برخی شان مثل آقای گزارش گر و کارشناسان آنتن زنده صدا و سیما را در اختیار دارند، برخی هایشان در دانشگاه ها جا خوش کرده اند، و برخی هایشان مسئولیت های سیاسی به عهده دارند، همیشه هم بوده اند چه امروز چه دیروز. از کسانی که می گفتند ایران قدرت ساخت یک کارخانه آفتابه سازی هم ندارد تا آنهایی که می گویند ایران توان تولید و بهره برداری از انرژی هسته ای ندارد تا آنهایی که تا دیروز می گفتند ایران توان مقاومت در برابر آرژانتین ندارد همه از یک قماش اند و حرف و ایده شان یک چیز است.
مسئولانی که می گویند مگر ایران می تواند مقابل ابرقدرت ها! مقاومت کند؟! مسئولانی که در مخیله شان به هیچ وجه تحلیل نمی شود که مگر ایران تاب مقاومت و ایستادگی و پیشرفت با اتکای به داخل دارد؟!
باید به بچه های تیم ملی تبریک گفت و دست مریزاد که اثبات کردند "مـــــا می تـوانیـــــم"