خبرنامه دانشجویان ایران: ادامه سفرهای استانی از سوی روحانی و البته دیدار نه چندان چهره به چهره با مردم یکی از نقاط مثبت این دولت است که از احمدی نژاد به یادگار مانده است. اگرچه در روزهای آغازین دولت نهم این رفتارها از سوی رسانه های اصلاح طلب و حامیان امروز دکتر روحانی رفتاری عوام فریبانه و پوپولیستی تلقی می شد، اما امروز ذوق سرشار گروههای حامی دولت را حتی برای سرودن شعر برای هر سفر رییس جمهور فعال کرده است.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در دولت های نهم و دهم، تعطیل کردن مدارس و اتفاقاتی از این دست برای سفرهای استانی هرچند کمتر اتفاق می افتاد، اما جریانهای منتقد دولت در نفی و نهی آن قلم ها می فرسودند و مطالب بلند بالایی می نوشتند. حالا اما «احمدی نژادیسم» در روح سفرهای استانی روحانی حاکم است. در سفر گلستان روحانی به نحوی این سطحی نگری از سوی دولت قابل تمجید بود که گروههای فعال حامی دولت حتی پس از شنیدن جمله«هفته بعد لایحه بودجه را تقدیم مجلس خواهیم کرد» نیز جیغ و هورا می کشیدند. حال آنکه ادای یک جمله خبری از سوی روحانی چه ترادفی با جیغ و هورا کشیدن دارد؟!
سفرهای استانی خوب است. سفرهای استانی باید باشد. سفرهای استانی منشا نگرش درست به مناطق و نواحی است. اما شما در نظر بگیرید همین سفرهای استانی کانالیزه شود. محدود به مرکز استان شود. مطالبه های مردمی و پلاکاردهایشان از دستشان گرفته شود و رییس جمهور تنها «تمجید و تشکر» بشنود. مردمی که قطعا مشکل گاز و آب و این روزها «نان» دارند، اگر صرفا برای جیغ و هوراکشیدن به درد دولت می خورند، در سفرهای محتمل بعدی زده خواهند شد و اعتمادی به دست اندر کاران اجرایی نخواهند داشت.
حضور رییس جمهور صرفا در مرکز استان به هردلیلی از جمله کمبود وقت هم که توجیه شود، حالا به آفات سفرهای استانی تبدیل شده است. آوردن مردمی که به امید حل شدن مشکل از سایر شهرستان های استان آن هم با اتوبوس به دیدار رییس جمهور می آیند و در مرکز استان در صف های طویل غذا و میان وعده و چه و چه می ایستند، نه در شان مردم است نه حکومت. حالا پیش از این هرکس این رفتارها را داشته دلیلی بر درستی آن نخواهد بود. اصل رفتار در هر دولتی که باشد مذموم است. یکی از ویژگی های مثبت سفرهای رییس جمهور قبلی سفر به تک تک شهرستانهای استان و حتی سفر به بعضی روستاهاست. خوب به یاد داریم در همان سالهای اول ریاست احمدی نژاد بر جمهور، او به یکی از روستاها رفته بود، روی بیست لیتری نفت ایستاده بود و با بلندگوی دستی برای مردم معدود آنجا حرف می زد. این رفتار اگرچه مورد انتقاد شبکه های ضد انقلاب و روزنامه های اصلاح طلب قرار گرفت و به عنوان رفتای دون شان رییس جمهور از آن تلقی شد، اما همواره مورد تمجید مردم و دلسوزان کشور بود. سفرهایی که کمتر امنیتی جلوه می کرد.
پس از حضور چندباره روحانی در سفرهای استانی و دیدارهایی مسما به نام دانشگاهیان و تشکل های دانشجویی هموراه شاهد بیانیه های اعتراضی دانشجویان بوده ایم. دانشجویانی که به نوع چینش سخنران های دانشجویی مقابل رییس جمهور اعتراض داشته اند. دانشجویانی که فرصت مطالبه و صحبت از آنها گرفته شده بود و دانشجویانی که به آوردن اسلحه اسم و رسم دار و روی تویوتا به دانشگاه انتقاد کرده بودند.
اما رییس جمهور و دست اندرکاران سفرهای استانی انگار نه انگار. با هر سفری شکاف میان دانشجویان و دستگاه اجرایی کشور بیشتر و بیشتر می شود.
رفتار زشت دیگری که از سوی هیئت همراه رییس جمهور سر می زند، پایین کشیدن شعارهای ضد فتنه و جملاتی از رهبر معظم انقلاب است که هیچ توجیه عقلی و شرعی و منطقی ندارد. اگر فتنه خط قرمز رهبری و نظام است که حتما باید خط قرمز دولت نیز باشد، استانداری ها و فرمانداری ها به صرف اینکه در سال 88 در ستاد کاندیدای مغلوب انتخابات بوده اند و شاید ارتباط عاطفی با سران فتنه دارند، حق پایین کشیدن شعار های مردم انقلابی را ندارند، چنانچه به همت آنان فرصت فراخی برای اغتشاشگران فراهم آمده است و شعارهای ساختار شکنی نیز در بعضی از سفرهای استانی سرداده می شود.
به نظر می رسد دولت با کانالیزه کردن دانشگاه، کانالیزه کردن سفرهای استانی و کانالیزه کردن همه تجمعات سعی دارد مردم را به حداقلی که صرفا پایگاه اجتماعی وی باشند تقلیل دهد. با این شرایط قطعا سفرهای استانی به این شکل نیز نه تنها فرصت را از دولت خواهد گرفت بلکه به تهدیدی برای روحانی و یارانش تبدیل خواهد شد. مردمی که ساعتها در صف غذا در سفر استانی بایستند حال آنکه ساعتها نیز در اتوبوس های زورا در رفته برای «دیدار مردمی رییس جمهور محبوب» اینور و آنور شده اند، و مطالباتشان نیز سانسور شود، امیدی برای دولت امید نخواهند بود. مردم از تبلیغات زده شده اند.