خبرنامه دانشجویان ایران: فیلم سینمایی «رخ دیوانه» ساخته ابوالحسن داودی است که در نشست خبری که در خصوص فیلم برگزار شد جمله ای را مطرح کرد که مورد توجه رسانه ها قرار گرفت.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ وی در این نشست خبری در پاسخ به پرسشی که درباره خشونت، اباحهگری، دروغ و مشخص نبودن جایگاه خدا در فیلمش مطرح شد، بیان کرد: همه سینما، دروغ است. چون سینما یک رابطهای است که ما خلق میکنیم و از طریق آن با مخاطب ارتباط برقرار می کنیم. پس ما به هر شکلی میتوانیم این کار را انجام دهیم. البته دوستان نگران و دلواپس، سوءبرداشت نکنند چون منظورم شکل مجازی این کار است.
شاید به خاطر همین است که در این فیلم که داستان آن با ارتباط افراد در یک فضای مجازی مانند فیس بوک آغاز می شود در انتها شخصیت پیروز که آغاز گر این داستان است تمام داستان را یک نوشته دروغین می نامد و شاید اینکه همه آنچه در فیس بوک مطرح میشود یک داستان دروغ و غیر واقعی باشد.
داستان این فیلم بیانگر ارتباط افراد از طریق شبکه های اجتماعی است که در اینجا بازیگران داستان از طریق فیس بوک با هم در ارتباط اند شخصیتی به نام پیروز در این فیلم داستان این ارتباط را تعریف میکند که خودش فردی است که پدرش را از دست داده است و گروه با همین نقطه اشتراک یعنی افرادی که یا پدر ندارند یا مادر و یا هرد دو با هم آشنا می شوند و اتفاقاتی برای آنها می افتد که داستانی تو در تو ست و البته پیچیدگی خاص خود رادارد.
افرادی که باهم در فضای مجازی فیس بوک آشنا شده اند در این داستان در فضای واقعی همدیگر را پیدا کرده و به دنبال علایق و سلایق خود میروند هر کدام هم بر اساس این داستان یک مشکلی اساسی برایشان پیش آمده است. یکی مشکل مالی دارد ،یکی مشکل اعتیاد و دیگری مشکل نامادری و ناپدری.
این داستان بر اساس یک هوس شروع می شود و بر اساس نیازهای مادی افراد گروه پیش میرود به طوریکه چند نفر از اعضای گزوه برای یک عضو آن که ثروت خوبی بعد از مرگ پدرش به دستش رسیده نقشه میریزند و در این میان برای هر عضو گروه یک داستان و روایتی پیش می اید که به طور جداگانه نقش آنها را در این نقشه نشان می دهد. این داستان ها توسط پیروز که آغازگر روایت این فیلم و همچنین ارتباط در فیس بوک است پیش میرود که در انتها با گذشت هفت بخش از فیلم نهایتا طی یک درگیری بین او و دوست دیگری که هر دو به لحاظ اقتصادی ضعیف هستند و در محله ی پایین شهر زندگی می کنند، از بالای ساختمان به پایین پرتاب می شود و میمیرد. خود پیروز که راوی داستان است هنگام پرت شدن به پایین دز حالی که تماشاگر فیلم در بهت کامل به سر می رود می گوید این هم داستانی است مانند داستان های دیگر که ممکن است دروغ باشد.
اینجاست که تماشاگر نفس راحتی میکشد و با این دروغ وحشتناک دیگر ناراحت نمی شود.
شاید این اتفاق تبلور همان گفته آقای داودی در نشست خبری این فیلم بوده که گفت همه سینما دروغ است و این رابطه ای است که ما خلق میکنیم. چنانچه در اینجا می شود گفت که فیس بوک هم تصور مجازی افراد است که ممکن این به مسیرهای خطرناک منتهی شود و فیس بوک هم دروغ است.
* گزارش از رضا رخسایی