کد خبر: 185870

با دعوت از عمادالدین باقی صورت می‌گیرد؛

وقتی انجمن تهران مکمل قطعنامه ضدحقوق بشری علیه ایران می‌شود +عکس

این تشکل دانشجویی اصلاح طلب که طی سال های گذشته مواضع تند سیاسی بر علیه نظام داشته این بار با دعوت عمادالدین باقی به بهانه رونمایی از کتاب «دنیای بسته»، سعی در تکمیل پازل قطعنامه ضدحقوق بشری سازمان ملل دارد.

خبرنامه دانشجویان ایران: چند روزی از تصویب قطعنامه ای در سازمان ملل در خصوص عدم رعایت حقوق بشر در ایران می گذرد؛ قطعنامه ای که سیاسی بودن آن برهمگان ثابت شد.

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ طبق روال صدور قطعنامه های اینچنینی، کشورهای عربی حوزه خلیج فارس که جایگاه زنان در آنها بسیار پایین بوده تا جایی که حتی حق رانندگی هم ندارند نادیده انگاشته شده اند و ایران همچنان به عنوان هدف برای این بازی سیاسی در نظر گرفته می شود. نقش کشورهای اروپایی در تصویب این قطعنامه را نمی توان نادیده گرفت.

کشورهایی که پس از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید به عنوان کشورهای درجه اول برای ارتباط گیری در نظر گرفته شدند اما در تصویب این قطعنامه نقش موثری را ایفا کردند.

اما نکته جالب، تکمیل این پازل توسط تشکل دانشجویی انجمن تهران است. این تشکل دانشجویی اصلاح طلب که طی سال های گذشته مواضع تند سیاسی بر علیه نظام داشته این بار با دعوت عمادالدین باقی به بهانه رونمایی از کتاب «دنیای بسته»، سعی در تکمیل پازل قطعنامه ضدحقوق بشری سازمان ملل دارد.

عمادالدین باقی  از سوی محافل غربی به عنوان فعال حقوق بشری شناخته می شود که توانسته است چند لوح افتخار را هم نصیب خود کند. وی که عضو انجمن حجتیه بوده است، در دوران دوم خرداد در روزنامه های زنجیره ای آن دوران قلم میزد و سعی داشت تا خود را منتقد جریان کنونی اجرای حقوق بشر بداند.

این فعال اصلاح طلب در سال 1379 حکم قصاص را زیر سوال می برد و آن را خشونتی می داند که باید از قانون حذف شود.

باقی در آخرین خوش خدمتی خود که زر ورق پیچی شده آن را برای فرانسوا اولاند فرستاد؛ از اولاند خواسته بود که در جریان مذاکرات مواضع خود را تلطیف کند تا این مذاکرات باعث بهتر شدن وضعیت حقوق بشری ایران شود. وی در بخشی از نامه خود آورده است: «من به عنوان کسی که از اعدام هایی که پیوسته در حال رخ دادن است و نقض حقوق انسانی و شهروندی رنجورم و با تلاش های شبانه روزی در حال مقابله با آن هستم ومدام در این راه هزینه پرداخت کرده و و تحت تاثیر مستقیم فشارهای سیاسی و اقتصادی هستم، همراه با دیگر فعالان حقوق بشر بدون شک بیش ازکسان دیگر درک می کنم که باید تغییرات و اصلاحات جدی در داخل ایران صورت گیرد

حال با وجود چنین سابقه ای از انجمن تهران و عمادالدین باقی جای سوال وجود دارد که چطور دانشگاه تهران به برگزاری چنین برنامه ای مجوز داده است؟