خبرنامه دانشجویان ایران: «ما در طول این سال‌ها با سخت‌ترین بودجه کشور مواجه بودیم و سال 94 بدترین سال بودجه‌ای پس از جنگ بود» این مطلب بخشی از سخنان اسحاق جهانگیری در همایش فصلی مدیران ارشد وزارت دفاع و پشتیبانی بود.
به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ به نقل از فارس، معاون اول رئیس جمهور در ادامه عنوان می‌کند: زمانی بود که در دوران جنگ تحمیلی کل درآمدهای ارزی کشور 7 میلیارد دلار بود که کشور به سه میلیارد دلار اداره می‌شد، اما دولت در سال 94 با 20 میلیارد دلار درآمد نفتی به دلیل متورم شدن بودجه مشکلات فراوان داشت.
این اظهارات از زوایای مختلف قابل بررسی و نقد است، اولا مبنای 20 میلیارد دلار درآمد نفتی مد نظر معاول اول، بودجه مصوب سال 94 است و نه عملکرد؛ زیرا براساس گزارش بانک مرکزی از وضعیت درآمدهای دولت در این سال دولت یازدهم بالغ بر 67 هزار و 357 میلیارد تومان فقط از محل نفت درآمد کسب کرد که رقم آن بیش از اظهارات جهانگیری است.
بنابراین عمدا یا سهوا ارقامی در سطح افکار عمومی مطرح می‌شود که با توجه به نزدیک شدن به فضای انتخاباتی کشور کارکرد سیاسی آن بیشتر از عملکرد فنی بودجه به نظر می‌رسد.
همچنین درآمدهای مالیاتی و سایر درآمدها سال گذشته 112 هزار و 374 میلیارد تومان بود که البته نسبت به رقم مصوب 128 هزار و 850 میلیارد تومان کسری 16 هزار و 476 میلیارد تومان دارد که بیش از 9 هزار میلیارد تومان آن مربوط به درآمدهای مالیاتی است که با وجود شعار و برنامه اجرای کامل طرح جامع مالیاتی تاسف‌بار است.
با این حال درآمدهای مالیاتی و سایر از سال 92 تا 94 رشد نشان می‌دهد
جعفر قادری عضو سابق کمیسیون برنامه و بودجه مجلس در همین راستا با بیان اینکه نمی‌دانیم رشد هزینه‌های جاری دولت از چه محلی است، تصریح کرد: این ایراد به دولت وارد است که چرا با وجود نداشتن استخدام جدید، عدم پرداخت بدهی‌های خود به بانک‌ها و بانک مرکزی و نیز توفیق نه چندان در پرداخت‌های عمرانی، رشد سرسام‌آور هزینه‌های جاری را داشته است.
وی تاکید می‌کند مسئولان باید در رابطه با اجزاء بودجه پاسخ دهند که چه سرفصل‌هایی منجر به افزایش هزینه جاری کشور شده است. در حالی که به غیر از پرداخت‌های نصف و نیمه بهداشت و درمان، حقوق و دستمزد کارمندان افزایش چندانی نداشته است.
سال‌ها است که مدعیان دیروز، خود امروز بر کرسی مسئولیت نشسته و بودجه‌ریزی مبتنی بر عملکرد را مطرح می‌کنند، حال آنکه این مباحث نه تنها نتیجه مثبتی نداشته، بلکه رشد فراینده آن، عرصه را بر دولت تنگ کرده است، تا جایی که معاون اول رئیس جمهور از متورم شدن بودجه در این سال ابراز نگرانی کند و درست یا غلط آن را بدترین بودجه پس از جنگ می‌نامد.
موید این موضوع نیز نسبت درآمدهای مالیاتی و سایر درآمدها به پرداخت‌های هزینه‌ای است که باید هر سال بیشتر شود، اما نتوانسته توقعات را برآورده کند و از 68 درصد در سال 93 به 65.8 درصد در سال 94 تنزل یافته، در حالی که طبق مصوبه باید به 79 درصد می‌رسید.
برخی کارشناسان اقتصادی معتقدند: درست است که دولت درآمد نفتی بالاتری نسبت به مصوب داشته، اما به دلیل پیش خور کردن این درآمدها عملا در این سال رقم زیادی دست دولت را نگرفته است.
با فرض صحت این موضوع بزرگ شدن اندازه دولت و هزینه‌ها منجر به بروز چنین مشکلاتی است که مسئولان نسبت به آن باید پاسخگو باشند و آمارها شفاف ارائه دهند.