خبرنامه دانشجویان ایران: حسین زینلیان*// چند هفته قبل بود که خبری در خبرگزاری ها، شبکه های اجتماعی، روزنامه ها و شبکه های تلوزیونی و ماهواره ای مبنی بر زندگی افرادی در گورهای اطراف تهران منتشر گردید.
سونامی تاثر و تعجب و شرمندگی در کشور به راه افتاد و این موضوع نیز مانند ده ها موضوع دیگر به آرشیو واکنش های احساسی بسیاری از هم وطنانمان در صفحات اجتماعی شان تبدیل شد و متاسفانه با مجازی شدن زندگی ما در سالیان اخیر بازخورد حقیقی و واقعی از طرف اکثریت متاثر شدگان و متعجب شدگان و شرمنده شدگان در دنیای حقیقی رخ نداد.
خداوکیلی چند نفر از ما این خبر را شنیده و ناراحت شده و نیت کردیم در اولین فرصت که حقوقی یا پولی بدست آوردیم به خاطر دلسوزی و تاثر برای گورخوابی به فقیر و یتیمی کمکی کرده و مشکلی از زندگی ایشان رفع نماییم و این واکنش های مجازی و تلگرامی و اینستاگرامی را به دنیای واقعی بکشانیم تا شاید گامی در رفع محرومیت به اندازه ی خود بر داشته باشیم.
واقعا وضعیت اکثر ما نیز امروزه شبیه مردگانی شده است که درون گورها وضعیت افراد زنده را می بینند و فقط و فقط ابراز خوشحالی و ناراحتی برای ایشان می کنند.
یاییم دوباره زنده شویم و از گورهای مجاز، خود را خارج کرده و درد مستکینی را دوا کنیم که عکس پروفایل عوض کردن و استیکر اشک برای هم فوروارد نمودن و تقصیر را گردن دولت روحانی یا احمدی نژاد و خاتمی و هاشمی انداختن، نان و آبی بر سر سفره ی خالی کودکان محروم و حاشیه نشین اطرافمان در این سرما نمی شود.
* دبیرکل اسبق اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان