خبرنامه دانشجویان ایران: وحید محرابیان// یکی از خبرهایی که در چند روز اخیر شاهد انتشار آن در بسیای از سایت ها بودیم خبر لغو کلاس های برخی از اساتید دانشگاهی مانند دکتر الهام و دکتر حدادعادل بود. این خبر که برای بسیاری از سایت ها دست مایه ای شده بود برای ایجاد جنجال و البته مظلوم نمایی برای بازی با احساسات مخاطبان خود، باز هم باعث شد تا به شعاری بودن یکی دیگر از ادعاهای مطرح شده توسط گردانندگان و حمایت شوندگان این سایت ها پی ببریم.
مدعیان آزادی بیان و سردهندگان شعار این روزها بار دیگر با تکرار رفتار منافقان در سالهای اول انقلاب به ساحت علم هجوم آورده اند. بی شک الهام و حداد عادل قبل از ورودشان به دنیای سیاست، یک چهره علمی و دانشگاهی بودند که هم اینک نیز این وجه در آنان موجود است.
برهم زدن کلاس درس و ایجاد فضای لمپنیزنم در دانشگاه ها جاده ای است که منافقین جدید برای حمله به ساحت مقدس علم در پیش گرفته اند و در تلاش هستند تا فضای دانشگاه را از یک فضای آرام و آکادمیک و علمی که محل تضارب صحیح آراست به سمت یک محیط عصر حجری تنزل دهند که ادبیات شاخص آن درگیری و ضرب و شتم و سرکوب مخالف است.
همیشه و همه جا، دادن شعارهای عوام پسند با محتوایی که بیانگر عدالت و آزادی باشد حربه ای بوده برای سیاستمداران فریبکار تا به واسطه آن بتوانند با فریب افکار عمومی و سوء استفاده از پشتوانه مردمی به اهداف و امیال خود برسند. در بسیاری از این موارد بعد از مدتی که مردم به دروغ بودن شعارهای مطرح شده توسط این افراد پی می برند از اطراف این سیاستمداران ساده لوح پراکنده می شوند و او را به زباله دانی افکار خود می اندازند.
در انتخابات اخیر شاهد بیان ادعاهای بسیاری از جانب کاندیداها بودیم که بعد از گذشت زمانی حدود 4 ماه دیدیم که این ادعا ها فقط وسیله ای بودن برای جمع کردن رای مردم. یکی از اصلیترین شعارهایی که در این انتخابات مطرح شد شعار قانون مداری و حمایت از قانون بود که متاسفانه در حوادث نا خوشایند بعد از انتخابات شاهد عمل نکردن به این شعار توسط کاندیدایی که این شعر را مطرح کرده بود، بودیم.سرکشی و عدم تمکین به قانون در افراد منتسب به این شخصیت تا جایی پیشرفت که باعث به درد آمدن قلب رهبر انقلاب شد و ایشان را موظف به تذکر دادن به این افراد برای تمکین به قانون و عدم پایمال کردن حقوق مردم کرد.
ولی متاسفانه این افراد که در آغاز راه خود داعیه پیروی از خط امام که همانا پیروی و تابعیت مطلق از ولایت فقیه بود را داشتند در عمل به دستور رهبر ایران سهل انگاری و شاید هم دهن کجی کردن و اقدام به پیگیری اعمال غیر قانونی خود با برچسب اعتراض قانونی به نتیجه انتخابات کردند.
حال سوالی که در ذهن هر فرد ایجاد می شود این است که کجا این رفتار قانونی است؟ آیا به آشوب کشیدن جامعه و ایجاد فضای نا آرام در جامعه کاری قانونی است؟ آیا لغو کلاس ها دانشجویان توسط تحریک افرادی حقوق بگیر برخی از احزاب و گروه ها بعضا غیر قانونی کاری قانونی است؟ آیا از بین بردن جو علمی دانشگاه و قربانی کردن آن برای رسیدن به امیال سیاسی افرادی خاص کاری قانونی است؟ و صدها آیا دیگر که تبدیل به وسیله ای برای آشکار شدن حقیقت شده است.