به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از خبرگزاری دانشجو، دانشجویان دانشگاه اسلام‌آباد غرب دانشگاه رازی بیش از یک ماه پیش به دلیل مشکلات صنفی اعتراض کرده و اعلام کردند تا زمانی که مشکلات برطرف نشود در کلاس‌ها شرکت نمی‌کنند. با وجودی که دانشجویان در کلاس درس حاضر نشدند، هیچ تغییری در شرایط و وضعیت دانشگاه رخ نداد و این موضوع دانشجویان را واداشت با تحریم امتحانات، اعتراض خود را ادامه دهند.
طبق گفته دانشجویان؛ این دانشکده یکی از دانشکده‌های اقماری دانشگاه رازی است که از سال ۹۰ تاسیس شده و بدون هیچ امکاناتی شروع به پذیرش دانشجو در رشته‌های مختلف کرده است. امکانات رفاهی دانشجویان در این دانشگاه به شدت کم است، به طوری که در سال‌های ابتدایی، دانشجویان با وانت جا به جا می شدند. وضعیت خوابگاههای این دانشکده نیز بسیار اسفبار است و این موضوعات در کنار شرایط نامناسب دانشگاه؛ که مدرسه ای مخروبه و با عمری 50 ساله است، دانشجویان را به شدت آزرده کرده است.
محمد محمدی، دبیر شورای صنفی دانشکده فنی و مهندسی اسلام آباد غرب دانشگاه رازی کرمانشاه گفت: 37 روز از اعتصاب دانشجویان برای حل مشکلات دانشگاه گذشته است. طی این روزها دانشجویان با تحریم کلاس‌های درسی و کارگاهی به استقبال امتحانات پایان ترم رفتند، با این امید که این اعتصابات موجب پیگیری مشکلات توسط مسئولین و حل مشکلات دانشجویان شود و دانشجویان با آرامش خاطر به برگزاری امتحانات بپردازند.
وی افزود: با فرا رسیدن امتحانات و بی تفاوتی مسئولان، دانشجویان تصمیم گرفتند برای رسیدن به مطالباتشان و اینکه نشان دهند برای احقاق حقوقشان چقدر جدی هستند، با ادامه اعتصاب امتحانات را کنند.
دبیر شورای صنفی دانشکده فنی و مهندسی اسلام آباد غرب دانشگاه رازی کرمانشاه خاطرنشان کرد: امروز 4 تیرماه سومین روز امتحانات پایان ترم این دانشکده است و شاهد غیبت ۷۰ درصدی دانشجویان و خالی بودن صندلی‌های امتحانات هستیم؛ هر چند لغو امتحانات در ظاهر سطحی است، ولی این مشکل عمیق، هم دانشجویان و هم دانشگاه را در ترم‌های آتی با بحران جدی انتخاب واحد مواجه خواهد کرد.
وی تصریح کرد: در ادامه مسیر حق طلبی دانشجویان، امکان هر اقدامی در چارچوب قانون از سوی دانشجویان از جمله برگزاری تجمع اعتراضی در آینده ای نزدیک و عدم انتخاب واحد در ترم آینده وجود دارد.
محمدی در ادامه گفت: با وجود این بحران و پیش بینی اتفاقات آینده، جواب تمامی دست اندرکاران آموزش عالی کشور و وزارت علوم تاکنون جز سکوت چیزی نبوده است. حتی برای بررسی کیفیت این دانشکده و حل مشکلات آن حاضر به اعزام یک تیم بازرسی از وضعیت این دانشکده نشده اند. اگر همین مشکلات صنفی و آموزشی در یکی از دانشگاه های پایتخت کشور بوجود می آمد، برخورد و رسیدگی مسئولان چگونه بود؟