به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، ما معتقدیم این اقدام نهتنها به نفع دانشگاه صنعتی شریف و جامعه دانشگاهی کشور نیست، بلکه خسارتی جبران‌ناپذیر برای دانشگاه محسوب می‌شود.
اعضای محترم هیأت امنای دانشگاه صنعتی شریف.
مطلع شدیم که هفته گذشته، حکم بازنشستگی استاد فرزانه، جناب آقای دکتر مهدی گلشنی، استاد ممتاز دانشگاه صنعتی شریف، چهره ماندگار فیزیک و موسس و رئیس گروه فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف صادر و به وی ابلاغ شده است. ما معتقدیم این اقدام نهتنها به نفع دانشگاه صنعتی شریف و جامعه دانشگاهی کشور نیست، بلکه خسارتی جبران‌ناپذیر برای دانشگاه محسوب می‌شود. دلایل این ادعا در چند محور عرضه می‌شود.
شخصیت برجسته علمی و فرهنگی ایشان: صرف بر شمردن عناوین افتخارات، دستاورد‌ها و خدمات علمی و فرهنگی ایشان در پنج دهه فعالیت در دانشگاه صنعتی شریف، حجم این نامه را چندبرابر افزایش می‌دهد. (فهرستی از این موارد در سایت «mgolshani.ir» در دسترس است.) ایشان از افرادی بودند که بعد از تکمیل تحصیلات دکتری خویش در دانشگاه برکلی، به ایران بازگشتند و توانستند در دورانی که ریاست دانشکده فیزیک را بر عهده داشتند، نخستین دوره دکتری فیزیک را در ایران و در دانشگاه صنعتی شریف راه اندازی کنند. تدریس مکرر دروس گوناگون در حوزه‌های مختلف فیزیک، از فیزیک کوانتوم و نظریه میدان‌های کوانتومی گرفته تا کیهان شناسی، در سطح تحصیلات تکمیلی و بر مبنای آخرین یافته‌های روز دانشمندان، در کنار توجه به مباحث فلسفی و مبانی علوم و تعریف و تدریس درس مبانی فلسفی مکانیک کوانتومی نشان از جامعیت و اشراف کامل ایشان بر حوزه مختلف فیزیک، به خصوص مبانی فلسفی و مسائل بنیادی در آن دارد که کمتر کسی را نه تنها در دانشگاه صنعتی شریف بلکه در ایران می‌توان یافت، و اگر بتوان یافت، که در چنین جایگاهی باشد. شاید هیچ کس را نتوانیم بیابیم که نامش، هم در فهرست فیزیکدانان کوانتومی برتر جهان باشد و هم در مجامع معتبر بین المللی در کسوت کیهان شناس مسلمان حاضر باشد. همچنین تحصیلات حوزوی و پایبندی نظری و عملی او به اسلام، منجر به تولید آثاری شده است که به همین سبب اینک او یکی از افراد سرشناس در حوزۀ علم و دین در جهان به شمار می‌رود. این نیز دستاوری ملی است که مورد مشابهی سابق برآن در نظر نمی‌آید. همه این‌ها و بسیار بیش از این‌ها که در حوصله این متن نیست، به خوبی موید جایگاه رفیع و البته در حال حاضر بی‌نظیر ایشان در عرصه علم و فرهنگ است.
به‌علاوه ایشان در حالی به هشتادمین سال زندگی پربرکتشان قدم گذاشته‌اند که حضور و شور و نشاط علمی و فعالیت-های پژوهشی و انگیزه‌ها و دغدغه‌های ایشان به وضوح حتی از بخش قابل توجهی از دانشجویان جوان نیز بیش‌تر است. شاید کمتر استادی در دانشگاهمان باشد که به طور معمول از شنبه تا چهارشنبه از یکی دو ساعت قبل از آغاز ساعت اداری تا بعد از ظهر، به غیر از ساعتی برای ادای فریضه و استراحت، درِ اتاقش یکسره به روی اساتید و دانشجویان و مراجعان باز باشد و این مطلبی است که به راحتی برای هر فرد دغدغه مندی قابل مشاهده است. در همین نیمسال تحصیلی (۲/۹۷-۱۳۹۶) ایشان دو درس ارائه می‌کردند، هر دو اختیاری، لیکن هر دو درس با استقبال دانشجویان همراه بود و یکی از دروس، یعنی درس "علم و دین" ایشان نه تنها با استقبال کم‌نظیر دانشجویان و نیز علاقه‌مندانی که به صورت غیر رسمی در درس شرکت می‌کردند، همراه بود، بلکه صاحب نظران می‌توانند دریابند که کیفیت مطالب ارائه شده، کاملا حرفه‌ای و به روز بوده و کسب جایزه تدریس علم و دین از بنیاد تمپلتون، یکی از معتبرترین مراکز علمی جهان در حوزه علم و دین، برای تدریس این درس توسط دکتر گلشنی، به وضوح روشنگر این مطلب است. حضور و فعالیت استاد مهدی گلشنی به عنوان الگوی اخلاق و نمونه تلاش مجدانه پژوهشی و علمی، با دغدغه‌های ناظر به نیاز‌ها و کمبود‌های ایران و جهان اسلام، نعمتی است که باید آن را غنیمت شمرد و نهایت بهره را از آن برد. حضور و تیزبینی این شخصیت جامع علمی در کنار تجربه‌های عظیمی که طی این سال‌ها به دست آورده‌اند و با تعاملات بین المللی گسترده و شناخت جهانی از یک سو و اثرگذاری داخلی بر اندیشۀ جوانان، دانشجویان و اساتید کشور از سوی دیگر، نقش مهمی در حرکت صحیح جریان علمی دانشگاه در مسیر خود خواهد داشت.
در شرایط فعلی دو راه قانونی پیش روی مسئولین دانشگاه بود. یکی این که ضمن تقدیر از این استاد ارزشمند به خاطر عمری مجاهدت و تلاش برای خدمت به این کشور، دانشگاه و دانشجویان، متواضعانه از ایشان تقاضا می‌کردند که تا هر زمانی که برایشان مقدور است، به خدمت خود ادامه دهند و این فرصت مغتنم و قطعا به‌سادگی دست‌نیافتنی را در اختیار دانشگاه صنعتی شریف و دانشجویان جوان علاقه‌مند و اساتید و جامعه دانشگاهی کشور قرار می‌دادند تا بتوانند هر چه بیش‌تر و بهتر از دانش و فضل ایشان بهره‌مند گردند و همچنین با اختیاری که قانون به هیات امنای دانشگاه درباره اساتید ممتاز داده است، همانند برخی دانشگاه‌های برتر دیگر، این افراد برجسته را از بازنشستگی اجباری معاف می‌کردند. به نظر می‌رسد این معقول‌ترین کار، محترمانه‌ترین اقدام و منطقی‌ترین راه قانونی بود، و نمونه ارزشمند آن را می‌توان در تصمیم دانشگاه تهران در این باره برای اساتیدی که موفق به کسب عنوان استادی ممتاز دانشگاه شده‌اند، دید. راه دوم که متاسفانه مسئولین دانشگاه انتخاب و به شکلی ناپسند اجرا کردند، صدور و ابلاغ حکم بازنشستگی به ایشان بود. این اقدام نهتنها موجب وارد آمدن یک خسارت جبران‌ناپذیر و ایجاد یک خلا بزرگ در دانشگاه می‌شود، بلکه این ظن را در جامعۀ شریف ایجاد کرده است که این، یک تصمیم غیر منطقی و مبتنی بر سلایق شخصی، آن هم بدون توجه به عواقب آن برای دانشگاه است. حدود پنج ماه از سخنرانی دلسوزانه دکتر گلشنی در مورد وضعیت دانشگاه صنعتی شریف می‌گذرد. در این مدت نهتنها پاسخ معقول و منطقی مناسب در برابر پرسش‌ها و دغدغه‌های یک نخبۀ دانشگاهی از سوی مسئولین دانشگاه، که مخاطب این انتقادات بودند، ارائه نشده است، بلکه در یک اقدام نامناسب، فردی که به سبب رفتار غیرحرفه‌ای در سمتش، از سوی دکتر گلشنی مورد انتقاد قرار گرفته بود، یکی از دو فردی بود که حکم بازنشستگی دکتر گلشنی به ایشان ابلاغ کردند. بی‌دلیل نیست که در نظر سنجی انجام‌شده در یکی از کانال‌های فعال در دانشگاه شریف (@Sharifclub)، حدود ۹۰ درصد رای دهندگان، صدور این حکم را به انتقادات اخیر دکتر گلشنی از رئیس دانشگاه مرتبط می‌دانند.
ما معتقدیم نسبت ریاست و هیئت امنای دانشگاه به جامعۀ شریف، نسبت ارباب به رعیت نیست که هر تصمیمی که اتخاذ شد، بدون ارائه دلیل و حتی بر خلاف دلایل منطقی و عقلانی موجود، مورد پذیرش قرار گیرد. دانشگاه شریف، یک نهاد مهم و ارزشمند ملی است که به دست هیات امنا به امانت سپرده شده است، لذا لازم است هر تصمیمی از سوی آنان با رعایت تمامی آداب لازم و با ارائه دلایل منطقی همراه باشد؛ به خصوص در موارد این چنینی که برخی رفتار‌های ناصحیح، موجب ایجاد حساسیت در میان افراد دغدغه‌مند در دانشگاه شده است؛ لذا بدین‌وسیله، از اعضای محترم هیئت امنای دانشگاه تقاضا می‌کنیم تا در قالب قوانین موجود، ضمن دلجوئی از این استاد فرهیخته و تقاضا برای ادامه فعالیت ایشان در دانشگاه صنعتی شریف، حکم بازنشستگی اجباری ایشان را لغو و تصمیم‌گیری در این باره را موکول به مشورت با خود ایشان نمایید. به علاوه انتظار می‌رود مشکل افکنی‌های جاری و روزمره که مکرر از سوی دانشگاه و دانشکده فیزیک، در فعالیت‌های پژوهشی ایشان صورت گرفته رفع شود و تلاشی همدلانه برای استفاده از ظرفیت علمی و فرهنگی ایشان صورت پذیرد. ما همچنین در نامه‌ای جداگانه، از ایشان تقاضا خواهیم کرد که علیرغم تمام کارشکنی‌های موجود، همچنان مستحکم به فعالیت‌های ارزشمند علمی و پژوهشی خویش ادامه دهند و فرصت بهره‌مندی از دانش خویش را از دانشجویان و اساتید دریغ نفرمایند.
با احترام
جمعی از اساتید و دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف