خبرنامه دانشجویان ایران: عباس جمالی*// مشکل اصلی دانشگاه زیرساخت‌های فیزیکی دانشگاه است؛ یعنی فضای فیزیکی این دانشگاه برای 30 تا 40 سال پیش بوده و اقدام موثری برای حل این موضوع صورت نگرفته است. مساله دیگر بحث یارانه‌ای است که به دانشجویان این دانشگاه تعلق می‌گیرد که می‌توان گفت عملا هیچ یارانه‌ای وجود ندارد. آن‌طور که من مطالعه کرده‌ام، در دانشگاه‌های دولتی اگر اشتباه نکنم نزدیک به 9.5 میلیون تومان یارانه به دانشجویان تعلق می‌گیرد و این در حالی است که این یارانه در دانشگاه فرهنگیان نزدیک به 3.5 میلیون تومان است. مساله بعدی سیاست‌زدگی در این دانشگاه است. خیلی از انتصابات بنا به سیاسی‌بازی‌هایی است که در این دانشگاه وجود دارد؛ یعنی شایسته‌سالاری در این دانشگاه کم شده است. قانون متعهدان خدمت یکی دیگر از مسائل دانشجویان این دانشگاه به شمار می‌رود.
ماجرا از این قرار است که سال گذشته دولت لایحه‌ای را ارائه داد که براساس آن، دوره تحصیل دانشجویان دانشگاه فرهنگیان جزء سابقه کار آنها حساب نمی‌شود، اما در سنوات گذشته، مدت زمان تحصیل جزء دوره کاری به حساب می‌آید. در این میان پیگیری‌ها به آنجا ختم شد که گفتند اگر این قانون هم تصویب شود، برای بعد از این تاریخ است؛ یعنی کسانی که قبل از این تاریخ وارد دانشگاه شده‌اند، شامل آن نمی‌شوند. وضعیت فعلی هم به این صورت است که این قانون فعلا به تصویب نرسیده است و البته اگر به تصویب برسد، ورودی‌های جدید به مشکل خواهند خورد. یکی دیگر از مشکلات دانشجویان فرهنگیان، مساله کسر حقوق 45درصد است.
متاسفانه 45درصد از حقوق تمام دانشجویان به بهانه امکانات رفاهی کسر می‌شود، این در حالی است که همین مساله ابهامات و معضلات زیادی برای دانشجویان به وجود آورده است. به‌طور مثال فرض کنید دانشجویی نمی‌خواهد از غذای دانشگاه استفاده کند، اما براساس این رویه باید هزینه آن را بپردازد و هیچ مسئولی در این دانشگاه پاسخگوی آن نیست.
یکی دیگر از مسائل این دانشگاه سن پذیرش است. امسال سن پذیرش به 20 سال کاهش یافت. البته از نظر ما هرقدر داوطلب سن پایین‌تری داشته باشد و وارد این فضا شود، بهتر خواهد بود، چون دانشجو یک‌سری مسائل را راحت‌تر درک می‌کند و هنوز شخصیت اصلی‌اش شکل نگرفته است. در این میان هرچه سن بالاتر برود، تغییرپذیری سخت‌تر خواهد شد.
* دانشجوی دانشگاه فرهنگیان تهران