به گزارش خبرنگار صنفی_آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ انتشار مقاله در نشریات، معمولترین روش ارتباط علمی با دیگر افراد جامعه علمی است. پژوهشگران به طور معمول نتایج یافته های خود را در قالب مقاله با دیگر متخصصان در حوزه علمی خود به اشتراک میگذارند. از طرفی سنجش رشد علمی هر کشور بستگی به کمیت و کیفیت مقالات علمی تولید شده در آن کشور دارد. همین امر، موجب شده استتا دولتها سیاستهایی را تبیین کنند تا موجبات انتشار هر چه بیشتر مقالات علمی را فراهم آورند.
نشریات جعلی به دامی برای برخی از پژوهشگران تبدیل شده است، این گونه نشریات فراخوان مقاله به آدرس ایمیل دانشگاهیان میفرستند و با وعده چاپ سریع مقاله آنها را میفریبند. ناشران جعلی، بخصوص، نویسندگان تازه کار و بی تجربه را که تجربه محدودی در انتشار علمی دارند مورد هدف قرار میدهند.
برخی از نویسندگان فکر می کنند همین که در نشریه ای مقاله منتشر کنند امتیازی برای آنها و محل کارشان است اما این گونه نیست. البته نویسندگان باتجربه نیز ممکن است به دلیل بی دقتی و عدم آگاهی از این نشریات و ناآشنایی با معیارهای انتخاب نشریه در دام نشریات جعلی بیفتند و مقالات با کیفیت خود را برای این نشریات ارسال کنند. وقتی نویسندگان پی می برند که نشریه تقلبی است دیگر دیر شده است و نمیتوانند مقاله خود را خارج کنند و متاسفانه به دلیل انتشار در این مجلات به آن مقالات باکیفیت نیز با بدبینی نگریسته میشود و حتی حضور آن مقالات در کارنامه علمی افراد امتیاز منفی برای آنها به شمار میرود.
ویژگی های نشریات جعلی:
1- نشریات جعلی هیأت تحریریه فعال ندارند: آنها پژوهشگران واقعی را بدون اطلاع آنها به عنوان عضو هیأت تحریریه معرفی می کنند. برخی از این پژوهشگران وقتی به این موضوع پی می برند، از نشریه درخواست می کنند که نامشان برداشته شود اما پاسخی دریافت نمیکنند.
2- نشریات جعلی داوری علمی ندارند: داوری قلب علم است چرا که بر اساس داوری آنان است که پژوهانه اختصاص داده میشود.
3- نشریات جعلی"هزینه انتشار مقاله" از نویسنده دریافت میکنند: یکی از ویژگیهای اصلی نشریات جعلی، اخذ هزینه انتشار مقاله از نویسنده است. اما این مبلغ را به صورت روشن در نشریه خود ذکر نمی کنند بلکه بعد از پذیرش مقاله هزینه را به نویسنده اعلام میکنند. این مبلغ البته نسبت به نشریات معتبر پایین بوده و بین 80 تا 300دلار آمریکا است، چون واقعا کاری برای مقاله انجام نمیدهند.
4- نشریات جعلی قدمت چندانی ندارند: نشریات جعلی پدیده ایجاد شده در چند سال اخیر هستند و بنابراین عمری کمتر از ده سال دارند.
5- نداشتن آدرس پستی و شماره تماس: نشریات جعلی به طور معمول، اطلاعات تماس خودشان را نمیدهند و فقط به آدرس ایمیل غیردانشگاهی یاهو یا جیمیل بدون ذکر نام شخص به خصوصی اکتفا میکنند.
6- نشریات جعلی در هیچکدام از نمایه نامه های معتبر نمایه نمی شوند: مقالات نشریات جعلی به دلیل نمایه شدن در نمایه نامه های معتبر از طریق جستجو بازیابی نشده و به همین دلیل خوانده و استفاده نمی شوند. البته برخی از آنها به دروغ اعلام میکنند که در نمایه نامه های معتبر حضور دارند.