خبرنامه دانشجویان ایران: میکائیل دیانی// در میان تعدد سوژه‌های روز «صدور حکم حبس حسین فریدون، برادر رئیس‌جمهور مستقر» طی روزهای گذشته را می‌توان به عنوان یکی از نقاط روشن و مثبت در زمینه مبارزه با فساد دانست. امری که ظاهرا در نگاه کسانی که دغدغه عدالت هم دارند، چندان واجد ارزش پرداخت نبود! این در حالی است که برخورد دستگاه عدلیه با مفاسد نزدیکان رئیس‌جمهور مستقر هیچ‌گاه چنین مستحکم، قاطع و بدون مماشات نبوده است. صدور حکم حبس برای یکی از اقوام درجه یک رئیس‌جمهور مستقر با توجه به پرونده روشن او می‌تواند این معنای بدیهی را داشته باشد که «عزم کاملا قاطعی در برخورد با فساد وجود دارد؛ عزمی که می‌تواند هیچ استثنایی در بر نداشته باشد!»
چنین واقعیتی طبعا نیازمند حمایت مجموعه عدالتخواهان از جناح‌‌های مختلف سیاسی چپ و راست و بالا و پایین است. واقعیتی که آن را می‌توان در کنار پالس‌‌های مثبت رئیس قوه نسبت به اصلاحات ساختاری در دستگاه قضایی، به عنوان خبرهای خوب و امیدوارکننده این روزها سر دست گرفت. مجموعه فعالان عدالتخواه و فعالان سیاسی- اجتماعی اما نه‌تنها واکنش خاصی به این خبر نشان نمی‌دهند و پیگیر عملیاتی شدن آن از رئیس دستگاه قضا نیستند، که در مساله‌ای مانند صدور حکم حبس برای برادر رئیس‌جمهور هم سکوت کرده و عمدتا سوت‌زنان از کنار آن رد می‌شوند!
تغافل و نادیده گرفتن اقدامات خوب اما همانقدر برای سلامت جامعه خطرناک است که برجسته‌‌سازی اخبار منفی در فضای بی‌در و پیکر مجازی می‌تواند قاتل امید عمومی باشد.
ذکر مثالی در این زمینه شاید مفیدتر باشد. برگزاری تظاهرات گسترده مردم کره جنوبی برای محاکمه رئیس جمهور و سپس، برگزاری تظاهرات حمایتی پس از محاکمه وی را همه به یاد داریم! در حالی که برخورد دستگاه قضایی با متنفذین و نزدیکان مقامات اجرایی در کشورهای مختلف، با واکنش عمومی گسترده و حمایتی روبرو میشود، اینجا برخورد با برادر رئیس جمهور مستقر هم کنش خاصی در مجموعه عدالتخواهان و نخبگان ایجاد نکرده است. امری که به ما هشدار میدهد ممکن است عدالتخواهان هم در اتمسفر منفی بافی برساخته عمله های رسانه ای دشمن مسموم شده باشند. هوای مسمومی که بخش عمده آن در بطن شبکه های اجتماعی است.
"انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرنامه دانشجویان ایران» نیست"