به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ ماه رمضان در حالی تمام شد که فعالیت های گروه های جهادی و خیریه در این ماه افزایش داشت و گروه های دانشجویی و مردمی نیز در نقاط مختلف کشور به کمک مردم محروم رفتند. اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل نیز با ایجاد کمیته ای اقدام به کمک به مردم محروم در سیستان و بلوچستان کرد.
ایمان سرگزی در حاشیه نگاری از یکی از این اقدام ها نوشت:
طرح خدمت رسانی به مناطق محروم از مهرماه سال گذشته شروع شد و همین باعث شد تا مردم با عملکرد تیم جهادی آشنا شوند. ماه رمضان امسال هم قصد داشتیم تا با جمع آوری مبلغی بتوانیم اقلام اولیه خوراکی را برای نیازمندان فراهم کنیم. شبهای قدر بود که خیرین کمک کردند و مبلغ قابل توجهی برای کمک به نیازمندان منطقه آماده شد و بنا شد تا اقلام اولیه مورد نیاز خانواده ها از جمله برنج، روغن، سویا و ... خریداری شود.
صبح بیست و یکم ماه رمضان با بچه ها به سمت سیستان حرکت کردیم، حوالی ساعت سه بعد از ظهر و در گرمای شدید به منطقه رسیدیم و توانستیم برنج و مرغ را تا قبل از افطار بخریم و بسته بندی کنیم. قرار این بود تا بعد از افطار به سمت روستاهای مرزی حرکت کنیم، با جمع و جور شدن وسایل ها به موقع حرکت کردیم و حدود یک ساعت بعد به روستایی که از قبل نیازهایشان را بررسی کرده بودیم رسیدیم.
کمبود امکانات کاملا دیده می شد، بی توجهی مسئولین کار را به جایی رسانده بود که برخی از حداقل ها هم در این منطقه وجود نداشت. با همین حال ما را به خانه های خودشان تعارف می کردند. وقتی به یکی از خانه های آنها رفتم، از عکس رهبر انقلاب بر روی دیوار تعجب کردم. وقتی از میزبان می پرسم چرا عکس رهبر را به دیوار زده اید، پاسخ می شنوم که حتی حاضر است سرش را برای آقا بدهد و وقتی از او دلیلش را می پرسم، می گوید کشور و امنیتی که امروز داریم به خاطر برکت حضرت آقاست. حال بیشتر با او گرم صحبت می شویم، از او در مورد چگونگی درآمدش می پرسم، شغلش چوپانی است و برای هر گوسفند هزار توامان ماهیانه میگیرد! این حقوق را با حقوق های نجومی مقاییسه می کنم و فقط تایف می خورم.
خانه های دیگری هم هستند، بعضی خانه ها حتی سقف ندارند، یکی از روستایی ها می گوید به خاطر باران های اخیر سقف خانه ها خراب شده است و پولی برای تعمیر ندارند و تلخی ماجرا آنجاست که بیشتر این روستاییان کاری هم برای انجام دادن ندارند و درواقع درآمدی هم ندارند.
آن خانه هایی هم که سقف داشت هوایش از بیرون گرم تر بود، بدون وسایل سرمایشی و در گرمای سیستان راه چاره ای جز سوراخ کردن دیوار برای رفت و آمد هوا نداشتند! این سفر برایم خیلی عجیب بود، محریومیتی که هنوز نمی توانم آن را توصیف کنم. امام خمینی چه قدر زیبا گفت که صاحبان اصلی این انقلاب محرومین هستند، محرومینی که در اوج سختی باز هم به فکر انقلاب و رهبر خودشان هستند، ای کاش مسئولین هم به فکر این محرومین بودند، هرچند خدمت به این روستاییان وظیفه همه ماست