به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ حضرت آیت الله مصباح یزدی در دیدار با اعضای شورای مرکزی جبهه پایداری انقلاب اسلامی: من اجازه می‌خواهم یک سؤالی مطرح کنم و آن اینکه علت این رفتارهای نامناسب (این تخریب‌هایی که علیه جبهه پایداری یا دوستان منتسب به جبهه پایداری صورت گرفته است) چیست؟ رفتارهایی که شاید بعضی‌هایش هم از بعضی از دوستان انجام گرفته و ما توقع نداشتیم که این جور رفتار بشود.
به طور خلاصه از دو حال خارج نیست، یعنی دو تا علت بیشتر ندارد. یکی اینکه کسانی هستند که این برداشتی را که ما از اسلام و انقلاب و امام و فرمایش‌های امام (ره) داریم، قبول ندارند و ما اختلاف مبنایی اصلی [با آنها] داریم؛ ما دنبال یک چیزی هستیم و آنها دنبال یک چیز دیگر! و شاید اگر روی‌شان بشود و فرصتی پیش بیاید و شنونده‌ای پیدا کنند که اهلش باشد صریحا بگویند امام هم اشتباه کرد. بعضی‌هایشان خیلی ابایی از این ندارند!
دوم اینکه، نه؛ کسانی از لحاظ فکری و نظری چندان مخالف نیستند، اما در عمل وقتی پای منافع در کار می‌آید، کم می‌آورند.
اگر شما همه مفاسد انسانی را از زمان حضرت آدم تا حال پیگیری کنید این دو تا عامل را -یکی یا هردویش را- می‌بینید؛ یا نفهمیدند و باور نکردند؛ یا نه، در مقام عمل دیدند به نفعشان نیست؛ نفع فردی‌شان یا گروهی‌شان، پسرشان، دامادشان، عروسشان و ... [و در نتیجه آن باورهایشان را] فراموش کردند.
به دنبال چه چیزی میگردیم ما؟
حضرت آیت الله مصباح یزدی در دیدار با اعضای شورای مرکزی جبهه پایداری انقلاب اسلامی:
سیاستمداران [ ِسکولار] دنبال این هستند که رقیب را بگذارند کنار، خودشان بروند سر کار. [می‌گویند:] مگر شما بدتان می‌آید که یک وقت فلان گروه در انتخابات ببازد و شما برنده بشوید؟
طبق این دیدگاه، مبارزات سیاسی برای همین است که رقیب را آدم بگذارد کنار، و خودش قدرت را در دست بگیرد. حالا قدرت خوب باشد یا بد؛ فرقی نمی‌کند! بالاخره سیاست یعنی این.
از این دید که نگاه بکنیم باید بنشینیم فکر بکنیم که چکار کنیم در این انتخابات نسبتا برنده بشویم. حالا هر اندازه‌ای که می‌شود. اگر سیصد نفر نشد، صد نفر، نشد، پنجاه نفر.
اگر ما دنبال این هستیم باید بگردیم دنبال تاکتیک‌ها و دیگر گفتمان را بگذاریم کنار. دیگر شوخی نکنیم که: «ما اهل گفتمانیم و این حرفها»! بلکه بگوییم: دنبال این هستیم که در انتخابات برنده بشویم؛ چه کنیم بیشتر ببریم، حالا هرچه می‌خواهد بشود!
این یعنی باز ما هم به یک معنا سیاست منهای دین را قبول کرده ایم، یعنی دین به کنار؛ ما در سیاست می‌خواهیم برنده بشویم. آیا هدف این است یا چیز دیگری است؟