به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در روزهای اخیر باری دیگر زمزمه حضوری شدن دانشگاه از گوشه و کنار کشور به گوش میرسد. دانشجویانی که بعد حدود دوسال تحصیل مجازی باری دیگر باید در کلاس های درس حاضر شوند.
دراین بین اما هنوز سایه شوم کرونا فضای کشور را گرفته و همچنان خطر این ویروس منحوس به جان مردم کشورمان افتاده است. در این بین دانشجویان که کم کم خود را برای کلاس های حضوری آماده می کنند از خود سوال می پرسند آیا دانشگاه ها توانایی رعایت تمامی پروتکلهای بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی را در محیط دانشگاه به خصوص خوابگاه ها دارند؟
خوابگاه های دانشجویی که قبلا در برخی دانشگاه ها بیشتر از ظرفیت یک اتاق در آن دانشجو اسکان می دادند آیا حالا امکان رعایت این نکته مهم را دارند؟
از این رو در ادامه یادداشتی میخوانید از پارسا مجاهد، دبیر کمیته رفاه و توسعه شورای صنفی دانشجویان وزارت بهداشت:
نیک بر احوالات دانشگاه‌های کشور خصوصا آن دسته دانشگاه هایی که در مناطق محروم تر واقع شده اند بنگریم در می‌یابیم مانعی غیر از کرونا باعث شده در مجموع، مدیریت دانشگاه تمایل چندانی به حضور همه دانشجویان کما فی سابق در دانشگاه نداشته باشند، گویی در این دوسال کرونا در خوابی خرگوشی فرورفته و همینطور در دو کنکور گذشته بر پذیرش دانشجوهای خود افزوده‌اند دریغ از نیم نگاهی به امکانات رفاهی و خوابگاهی.
نکته‌ی دیگری که در اقصی نقاط ایران دیده می شود اصرار بعضا نمایندگان مجلس بر اخذ مجوز و افزودن بر دانشگاه‌ها و دانشکده‌های حوزه انتخابیه‌شان است بدون توجه به زیرساخت‌های حتی ساختمانی!
بطوریکه نه در یکجا بلکه در چند نقطه کشور دیده می شود کلاس های چند دانشکده در یک مکان برگزار می شوند و حتی بدون وجود زیرساخت ساختمانی هم مجوز دانشکده و پذیرش دانشجو گرفته‌اند و به آن افتخار می‌کنند!
اعتقاد بنده این است نباید کیفیت را فدای کمیت کرد. نباید بدون تجهیزات، بدون زیرساخت، بدون کادر متخصص برای آموزش به فکر بالابردن ظرفیت‌ها بود. معضل بعدی در دانشگاه‌های کوچک‌تر این است که نگاه و توجه بیشتر به حوزه درمان و بهداشت است و در درجه آخر آموزش و امور دانشجویی در حالیکه وجه تسمیه هر دانشگاه، دانش و دانشجوست.
اگر به دنبال توسعه پایدار هستیم باید بتوانیم نیروی متخصص مانا تربیت کنیم برای این مناطق و این مهم وقتی محقق می شود که توجه ویژه ای به بخش آموزش و دانشجویی داشته باشیم.
امید است در مناطق محروم تر از مدیریت صحیح محروم نباشیم با تغییر دولت و به طبع سیاست ها، با نگاه کارشناسی و اصولی یکبار برای همیشه غبار محرومیت از پیکره ایران اسلامی برچیده شود.