به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از نیوز اطلس، محققان دانشگاه "واشنگتن در سنت لوئیس" دریافته‌اند که افزودن یک پروتئین تقویت کننده می‌تواند به طور قابل توجهی نتیجه ایمونوتراپی سرطان را بهبود بخشد.
آزمایشات آن‌ها روی موش‌ها نشان داد که این پروتئین ۱۰ هزار برابر سلول‌های ایمنی بیشتری تولید می‌کند و همه موش‌ها در تمام این آزمایش زنده ماندند.
سیستم ایمنی بدن ما یک خط دفاعی قدرتمند در برابر همه بیماری‌ها از جمله سرطان است، اما گاهی اوقات نیز می‌توان به آن در این راه کمک کرد.
روش ایمونوتراپی سلول‌های"CAR T" یک درمان جدید و امیدوارکننده است که در آن پزشکان سلول‌های T را از یک بیمار استخراج می‌کنند، آن‌ها را مهندسی ژنتیکی می‌کنند تا سلول‌های سرطانی مشخصی را هدف قرار دهند و آن‌ها را به بدن بازمی‌گردانند تا آن سلول‌ها را شکار کنند. در حالی که این تکنیک نویدبخش بوده است، اثربخشی آن می‌تواند در طول زمان شروع رو به کاهش بگذارد.
در این مطالعه جدید، دانشمندان راه‌هایی را برای مبارزه با این مشکل با افزایش تعداد سلول‌های T بررسی کردند. برای انجام این کار، آن‌ها به پروتئینی به نام "اینترلوکین-۷" (IL-۷) روی آوردند که بدن به طور طبیعی آن را برای افزایش تولید سلول‌های T در صورت بیماری تولید و آزاد می‌کند. مشکل این است که این پروتئین طبیعی به طور معمول مدت زیادی زنده نمی‌ماند، بنابراین محققان آن را تغییر دادند تا چند هفته در بدن گردش کند.
این تیم "IL-۷" با ماندگاری بیشتر را در مدل‌های موش مبتلا به سرطان لنفوم آزمایش کرد و پروتئین را در روزهای مختلف پس از تزریق اولیه سلول‌های "CAR T" به بدن آن‌ها وارد کرد و دریافتند که نتایج در مقایسه با موش‌های گروه کنترل که ایمونوتراپی دریافت نکرده بودند و همچنین سایر موش‌هایی که درمان با سلول‌های "CAR T" را بدون "IL-۷" دریافت کرده بودند، تفاوت فاحشی دارد.
جان دی‌پرسیو، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: زمانی که ما نوعی از "IL-۷" با اثر طولانی را بلافاصله پس از درمان با سلول‌های "CAR T" به موش‌های دارای نقص ایمنی حامل تومور می‌دهیم، شاهد گسترش چشمگیر این سلول‌های "CAR T" به اندازه بیش از ۱۰ هزار برابر در مقایسه با موش‌هایی هستیم که "IL-۷" دریافت نمی‌کنند. این سلول‌های "CAR T" همچنین مدت بیشتری باقی می‌مانند و فعالیت ضد توموری را به طور چشمگیری افزایش می‌دهند.
این فعالیت باعث افزایش بقا در موش‌های تحت درمان شد. هر موشی که درمان با سلول‌های "CAR T" و "IL-۷" دریافت کرده بود، در تمام ۱۷۵ روز آزمایش زنده ماند و حجم تومورهای آن در روز ۳۵ام به حدی کاهش یافت که غیرقابل تشخیص بود. در مقابل، موش‌هایی که فقط ایمونوتراپی دریافت کرده بودند، به طور متوسط تن‌ها ۳۰ روز زنده ماندند.
دی‌پرسیو گفت: در موش‌هایی که سلول‌های "CAR T" را به تنهایی دریافت می‌کنند، بیماری برای مدت کوتاهی کنترل می‌شود، اما در هفته سوم، تومور شروع به بازگشت می‌کند و در هفته چهارم، آن‌ها شبیه موش‌های گروه کنترلی می‌شوند که هیچ درمانی دریافت نکرده‌اند. اما با افزودن "IL-۷" با اثر طولانی، تعداد سلول‌های "CAR T" منفجر می‌شود و آن موش‌ها فراتر از چارچوب زمانی که ما برای آزمایش خود تعیین کرده بودیم، زندگی می‌کردند.
وی افزود: مطالعه ما همچنین نشان می‌دهد که ممکن است بتوان با کنترل تعداد دوزهای "IL-۷"، گسترش سلول‌های "CAR T" را تنظیم کرد.
گفتنی است که مانند هر مطالعه دیگری که بر روی حیوانات انجام می‌شود، نتایج این مطالعه ممکن است برای انسان‌ها یکسان نباشد، اما خبر خوب این است که این را به زودی درخواهیم یافت؛ چرا که آزمایش‌های انسانی درمان با سلول‌های "CAR T" که با پروتئین "IL-۷" تقویت شده است، به زودی در بیماران مبتلا به نوعی لنفوم آغاز می‌شود.