خبرنامه دانشجویان ایران:محمد جواد خلج*//«بی تردید اگر در جامعه ای که دهان ها بسته و قلم ها شکسته شود، اعتماد عمومی در جامعه از بین خواهد رفت و چشم و گوشها به سمت امکانات ارتباطی بیگانگان خواهد رفت. بگذاریم میدان قلم و بیان میدان بازی باشد تا حقایق برای مردم و جامعه تبیین شود...» اینها گزیده ای از سخنان دکتر روحانی است که در آن صراحتا به نکته ای تاکید میکند که بسیار با اهمیت و قطعا مهمترین راه ترقی و پیمودن مسیر رشد و پیشرفت است. رئیس جمهور محترم همچنین بارها و بارها بر انتقاد پذیر بودن دولت تاکید کرده و البته دولت قبلی را نیز با ادعای عدم انتقاد پذیری محکوم کرده است؛ اما متاسفانه در دولت راستگویان در بُعد عمل چیزی که مشاهده می شود کاملا متناقض با این سخنان و شعارها است و آقای روحانی نتوانسته به ادعای برجسته خود در زمینه تحمل منتقدین جامه ی عمل بپوشاند. در ادامه به برخی از مصادیق این نقض ادعاهای دولت اشاره می شود:
1- توقیف برخی از رسانه های منتقد دولت مانند، هفته نامه های یالثارات الحسین (ع) و 9دی؛ نکته قابل توجه اینکه دلیل توقیف این نشریه ها نه به دلیل توهین به مقدسات مردم و یا توهین به رئیس جمهور، که به دلیل انتقاد از برخی از سیاست های دولت بوده است. به طوری که در متن ابلاغی به مدیر مسئول هفته نامه 9دی دلایل توقیف شدن آن را گزارش هایی در موضوع های تغییر 3 هزار مدیر دولتی فقط در 6ماه، اخراج دانشمندان هسته ای، دولت امنیتی ها و بی تدبیری امنیتی و ... عنوان شده است! این استبداد رای دولت در قبال مطبوعات منتقد، در حالی است که دولت از تعطیلی روزنامه های بهار و آسمان که به احکام مسلم اسلام مقدسات مردم توهین کرده بودند ابراز ناراحتی کرد!
2- عدم برگزاری نمایشگاه مطبوعات توسط دولت؛ دولت یازدهم در اقدامی بی نظیر از برگزاری نمایشگاه مطبوعات که نمادی از نمایش آزادی بیان و ارائه دیدگاهی مختلف است، در سال 92 امتناع کرد؛ هر چند دولت تاکنون برای این تصمیم خود دلیل مشخص و قانع کننده ای ارائه نکرده است اما گفته می شود دلیل اصلی این تصمیم از سوی دولت این بوده است که با توجه به اینکه این نمایشگاه بستر بیان نظرات مختلف و منتقد است، دولت نمی خواست در آستانه مذاکرات این بستر برای منتقدان فراهم گردد.
3- قرنطینه مجریان صدا و سیما در ماجرای گزارش 100 روزه رئیس جمهور از تلویزیون که به قدری اقدامی نسنجیده و تعجب برانیگز بود که حتی برخی از حامیان دولت هم نتوانستن در قبال آن ساکت بنشینند.
4-لغو سخنرانی تشکل های دانشجویی در دیدار با رئیس جمهور در روز دانشجو، بی سواد خطاب کردن منتقدین توافق نامه ژنو و ... از دیگر مواردی هستند که میزان پایبندی دولت یازدهم به آزادی بیان و تحمل صدای منتقد را نشان می دهند.
متاسفانه دولت یازدهم در خصوص هر نوع انتقادی رویکرد بولدوزری دارد. اینگونه به نظر می رسد که دولت عملکرد های خود را را قابل دفاع نمی داند که با چنین رفتار هایی سعی در ساکت کردن مطبوعات پرسشگر دارد و منتقدین را بی سواد هایی در نظر میگیرد که نباید اجازه حرف زده به آنها داد.
این تفکرات اساسا با ایدئلوژی انقلاب و نظام جمهوری اسلامی در تغایر است. مردم ما از لبو فروشان و تاکسی داران و کارگران گرفته تا روزنامه نگاران و نمایندگان مجلس و ... انقلاب کردند و با جان و دل از آن دفاع کرده اند و می کنند تا بتوانند پرسشگری کنند، تا بتوانند از مسئولین دلیل خواهی کنند تا هر جا که هر کسی خطایی کرد پاسخگو باشد، تا تذکر دهند نه اینکه تا حرفی زده شد، تا تذکری داده شد، تا پرسشی پرسیده شد، مهر خفقان بر آن بزنند و آن را به اسم آزادی بیان ببندند. این آزادی بیان است یا آزادی برخی بیان ها؟!
محمدجواد خلج- عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه خوارزمی
