آخوند خوبی که حسابش پاک بود اما برای قاضی و دادگاه خط و نشان نکشید

خبرنامه دانشجویان ایران: اصلا مهم نیست پایان «پرده نشین» شعیبی به دل ما نشست یا نه! چون آنقدر نشان دادن بی غل و غش آخوند اهل تقوای مسجدی و آدم مذهبی دو روی اهل لقمه حرام بر دل مخاطب نشست که دیگر آنقدرهم دغدغه پایان بندی آن را نداشتیم.

به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ بهروز شعیبی در «پرده نشین» نشان داد می‌شود از مذهبی‌ترین سوژه های موجود در جامعه٬ عمیق ترین حرف‌ها و مسائل جامعه را بیرون کشید بدون آنکه لکه ننگ «سیاه نمایی» و «ماست مالی» بر دامان آن بنشیند.

حرف تکراری زدن هرچند درباره غیرتکراری ترین سریال چند سال اخیر تلویزیون جالب نیست اما آنقدر فضا برای این اثر خوب و دل نشین «پر از هیچی» است که باید از این اثر تشکر کرد.

دست نویسنده و کارگردان از شیشه نازک (اکثرا) تلویزیون مخاطبان بیرون نزد تا کسی نتواند به بهانه ضعف ساخت فنی فیلم از نمایش عزتمندانه «روحانی شیعه» و مناسبت‌های اصولی‌اش ایراد بگیرد.

«پرده نشین» پرده ظاهرگرایان را هم بالا زد؛ آنطور که با نشانه گذاری‌های به جایش بلند و رسا بگوید آنهایی که فقط «نعره» مظلومیت می‌زنند و در «لندن» باید نماز کامل بخوانند همان آقای «خزایی» فیلم باشند.

هرچند در خط مقدم آقازاده های حرام خور همیشه «داوود میرزایی»ها سینه چاک می‌کنند اما چه کسی است نداند که اگر حساب «شهیدی»ها پاک نبود مثل برخی ها برای دادگاه و قاضی و مملکت خط و نشان نمی‌کشیدند.

تلویزیون نیاز دارد به صراحت در کلام تا مخاطب باور کند قاب هنر در مرام و مسلک انقلاب قرار نیست توجیه‌گر اعمال و رفتار «تازه به دوران» رسیده‌های همیشه مدعی باشد.

آخوند خوب حتی اگر به اشتباه توسط مردم مورد اتهام قرار بگیرد به زودی توسط همین مردم تبرئه می‌شود ولی آنهایی که «شمال شهر» برایشان با «پایین شهر» تفاوت دارد و مردم را با پول می‌سنجند حتی اگر «پرچم» اسلام بر دوش داشته باشند منافق هستند.

«پرده نشین» پرده از این حقیقت برداشت که ما چقدر کار برای انجام دادن داریم!