از اکران ضربتی فیلم قصه ها و سخنان عجیب اصلی ترین متولی فرهنگ کشور که رمز جهش سینمای کشور را رفع تحریمها دانسته بود که بگذریم؛ اکران فیلم همجنسگرایانه بازی تقلید را کجای دلمان جای دهیم.
بازی تقلید ساخته مورتن تیلدام ساخته مشترک انگلستان و امریکا درباره بخشی از زندگی آلن تورینگ، ریاضی‌دان و دانشمند بریتانیایی است که فیلم مدعی است با رمزگشایی پیامهای محرمانه نیروی دریایی آلمان در جریان جنگ جهانی دوم توانست جان میلیونها نفر را نجات دهد و مقدمه‌ای برای پایان این جنگ ویرانگر باشد.
بر خلاف آنچه در ابتدا به نظر می رسد که مضمون فیلم؛ رمزگشایی پیامهای محرمانه نیروی دریایی آلمان است اما در واقع این موضوع دستمایه ای برای طرح دراماتیک و تراژیک ماجرای یک نخبه هم جنسگرای انگلیسی قرار گرفته که فیلم مدعی است در مقطعی از تاریخ انگلستان به عنوان منجی کشور و بلکه جهان به ایفای نقش پرداخته چرا که خدمات او باعث پایان بخشیدن به جنگ دوم جهانی شده است.
کاراکتر تورینگ در فیلم بازی تقلید بر خلاف روحیات غیرعادی منحرفان جنسی؛ جذاب و توانمند به تصویر کشیده شده به گونه ای که وقتی در اواسط فیلم ماجرای همجنسگرا بودن وی مطرح می شود با وجود شوکه شدن مخاطب اینگونه القا می شود که این نخبه انگلیسی مانند هر شخصیت دیگری در این سطح از روحیه ای مقاوم و پرتوان برخوردار بوده ولی ریشه مشکلات روحی و روانی او که در روند دراماتیک داستان به خودکشی وی ختم می شود جامعه سنتی است که به اقتضای زمان برای فهم و درک واقعیت همجنسگرایان رشد لازم را نداشته است.
تاکیدی که فیلمساز به شکل مونولوگ در آغاز اثر بر واقعی بودن داستان دارد نیز دلالت بر انگیزه اصلی فیلمساز و نویسنده در القای این مفهوم دارد که گزاره هایی چون نخبه گی؛ منجی بشر و خدمتگزار ملت بودن و شخصیت توانمند تورینگ از واقعیت ناشی می شود و بر پایه خیال فیلمنامه نویس شکل نگرفته است.
بازی تقلید به لحاظ فرم و ساختار سینمایی فیلم خوش ساختی است و سعی دارد مسئله اصلی فیلم را در لایه ای مطرح کند که بیشتر بر ناخودآگاه مخاطب تاثیر بگذارد و از موضوع کشف رمز به عنوان موضوعی پوششی بهره می برد.
فیلم قصد دارد از کاراکتر نخبه و دانشمندی مثل تورینگ در ذهن بیننده شخصیتی مظلوم بسازد که جامعه سنتی انگلیس به واسطه عدم شناخت مناسب قدر او را ندانسته و سبب شده تا چنین مرد برجسته ای اقدام به خودکشی کند.
بازی تقلید بر سرنوشت محتوم اغلب هم جنسگرایان که به واسطه مشکلات روانی ناشی از انحراف جنسی به انتحار ختم می شود سرپوش گذاشته است.
رشد صعودی فیلمهایی با مضمون همجنسگرایانه طی سالهای اخیر چیزی نیست که بتوان آنرا انکار کرد و روی خوش نشان دادن به این مضامین مسئله ای است که از سوی جشنواره های معتبر فیلم به وفور دیده می شود و در واقع از نوعی حمایت پشت پرده ساختارهای فرهنگی غرب حکایت دارد.
خوش بینانه است که اکران یکی از مهمترین محصولات سینمایی غرب با مضمون همجنسگرایی در شهر تهران را رویکردی از روی نادانی دانست و باید از حالا این زنگ خطر را به صدا درآورد که عده ای در عرصه فرهنگ این مرز و بوم رخنه کرده اند و همان سیاستهای ساختارهای فرهنگی غرب را دنبال می کنند.
جا دارد دلسوزان فرهنگی انقلاب اسلامی پیش از اینکه خود مردم نسبت به اقدامهای ضد فرهنگی واکنش نشان دهند نسبت به چنین رویکردهایی عکس العمل مناسب را به عمل آورند و از پیش روی ضد فرهنگی مشکوکی که بی تردید سرنخ آن به خارج از کشور منتهی می شود جلوگیری کنند.
