برای من برجسته‌ترین ویژگی آقای محمدیان همین فهم مساله در حوزه کاری خودش بود. به‌عنوان کسی که به مدت طولانی و در سطوح عالی با نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه‌ها کار کرده‌ام، می‌گویم که مدیریت این نهاد و البته فهم جایگاه و کارکرد آن در دانشگاه‌ها شاید یکی از پیچیده‌ترین مسائل حوزه فرهنگی - سیاسی دانشگاه‌هاست که هنوز هم بر سر تفاسیر آن اختلافات عدیده وجود دارد. اما ایشان نقش خودش و مجموعه‌اش را خوب می‌فهمید و البته شاید نتوانست همه آنچه را که فهم خودش بود در همه بدنه نهاد محقق کند.
اصلی‌ترین آفتی که نهاد نمایندگی رهبری در مرکز می‌تواند داشته باشد هزینه‌های مستمر از رهبر انقلاب و کدمحوری است که ایشان فرسنگ‌ها با این مقوله فاصله داشت و به‌شدت طرفدار اجتهاد و تحلیل شخصی خود بچه‌ها بود.
سال ۹۴ در غوغای تحصنی که بچه‌ها در اعتراض به برجام مقابل مجلس کرده بودند به‌شدت طرفدار آن بود که بچه‌ها تحلیل خودشان را عملی کنند، آن روزی هم که نظر آقا به ایشان رسید با نرم‌ترین و بی‌حاشیه‌ترین روش ممکن از طریق واسطه‌ای پیام را رسانده بودند. صادق شهبازی عزیز (فعال آتشی دانشجویی) نقل می‌کند در زمان دبیری خودش بر جنبش عدالت‌خواه (که از قضا آن هم آتشی‌ترین تشکل آن روزها بود) خدمت ایشان رفته بود و از ایشان از جایگاه پدری رهنمود خواسته بود و ایشان عتاب کرده بود که معنی ندارد نهاد به تشکل‌ها امر و نهی کند. سال ۹۵ خودم خدمت‌شان رسیدم و انتقادهای تندی به نهاد در دانشگاه‌ها کردم؛ گفت این مواردی که شما می‌گویید شاید مربوط به نهایتا ۲۰ دفتر نهاد باشد من هم پرویی و صدایم را بلند کردم که این ۲۰ تایی است که باید عوض شود و بقیه را باید بحث کنیم. به‌راحتی پذیرفت و معاونت خود را مامور پیگیری مطالبات موردی ما از هر نهادی که مدنظرمان بود کرد و این همان فهم مساله از فضای جنبش دانشجویی است که به تحلیل و برداشت دانشجویان میدان می‌دهد، حضور جمع قابل توجهی از بچه‌های قدیم تشکل‌های دانشجویی در بدنه ستادی نهاد هم حاکی از همین اعتماد به جوان‌هاست.
ویژگی بارز دیگری که داشت چندبعدی بودنش بود. هرکس اندک شناخت شخصی از ایشان داشته باشد که انسان اهل بحثی است و مطالعات متعددی بر سیره امیرالمونین و نهج‌البلاغه داشته است و کتبی هم در همین زمینه‌ها نگارش کرده اما این دانش دینی نه‌تنها رویکرد ایشان را صرفا محدود به مباحث اخلاقی و زاهدانه نکرد که در بسیاری از زمینه‌های سیاسی و اجتماعی نیز دارای گستره‌های جدی بود و با همه انتقادهایی که امروز به نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه‌ها دارم (که البته بیشتر آن به کف دانشگاه‌ها برمی‌گردد و ریشه‌شناسی آن در حوصله متن نیست) مجموعه مواضع و اقدامات ایشان علی‌الخصوص در چند سال اخیر قابل صدق بر لفظ «انقلابی» است.
حتما در طول این ۱۲-۱۳ سال نقاط قوت و ضعف فراوانی وجود دارد اما من حاجی محمدیان را دوست داشتم نه به‌خاطر اینکه همه ظرفیت‌های نهاد را شکوفا کرد که نکرد و نه به این دلیل که تمامی مسئولان نهاد دانشگاه‌هایی که با آنها اختلاف داشتیم تعویض کرد که نکرد یا نه به این خاطر که همیشه با ما هم‌نظر بود که نبود... فقط به این دلیل که جایگاه و نقش خود و مجموعه‌اش را خوب می‌فهمید و هیچ‌گاه در عرصه‌های خطر پشت بچه‌ها را خالی نکرد.
امیدوارم همچنان بدنه دانشگاهی از ایشان استفاده کند.
* دبیر شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور
