البته اتمسفر سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور ابعاد دیگری نیز دارد که بی کنشی جریانات مختلف سیاسی و حتی فرهنگی از بارزترین آنها است. حالا اینکه چرا احزاب و گروهها(چه منتقد و چه حامی) این روزها در سکوت مطلق هستند قابل تحلیل و بررسی خواهد بود.
خبرنامه دانشجویان ایران: محمدرضا حیاتی// 1- فقط کافی است چند دقیقه درون تاکسی بنشینید و از «بروزترین» تحلیلهای رسمی و غیررسمی، پشت پرده، رو پرده بهره ببرید. ترامپ قصد دارد حرف بزند، همان لحظه نرخ دلار بالا میرود، صاحبخانهها همزمان به مستاجرینشان پیامک میزنند همهچیز بعد از نطق آقای رئیسجمهور معلوم میشود و پرایدی که تا دیروز ارابه مرگ لقب داشت، شش میلیون نفر برای آن صف میکشند! تازه پوشک و چند چیز دیگر هم نایاب میشود. چه خبر است؟ قطعاً نگارنده هیچ به دنبال «رأی» نیست پس واضح است به دنبال «تخریب» و تزریق «ویروس بدبینی» نیست. اما به چند اظهارنظر مستقیم، خوب است نگاهی بندازیم. سعید لیلاز روزنامهنگار اصلاحطلب و تحلیلگر مسائل اقتصادی: «اختیاراتی که آقای خامنهای به روحانی و سران سه قوه داده اگر به چوب داده بود تا الآن یک کاری کرده بودند»؛ محمدرضا عارف: «از مردم بابت مشکلات عذرخواهی میکنیم چون دولتی را روی کار آوردیم که مجبوریم صورتمان را با سیلی سرخ کنیم»، قاضیزاده هاشمی: «فعلاً مدیریت همین است، شما مردم رأی دادهاید، رئیسجمهور و مجلس انتخاب کردید و آنان نیز وزیر و مدیر انتخاب کردند، پس بیخود اعصاب، روح و روان همدیگر را آزار ندهیم.»
2- البته اتمسفر سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور ابعاد دیگری نیز دارد که بی کنشی جریانات مختلف سیاسی و حتی فرهنگی از بارزترین آنها است. حالا اینکه چرا احزاب و گروهها(چه منتقد و چه حامی) این روزها در سکوت مطلق هستند قابل تحلیل و بررسی خواهد بود. اما آنچه که امروز از رفتارهای دستگاههای مختلف اجرایی بیش از پیش دیده میشود یک «بیتفاوتی» و نداشتن «ایده» برای رفع مشکلات داخلی است. اما آیا این مسئله میتواند یک فرصت قلمداد شود؟
3- به فضای آموزش عالی میآییم، دانشگاهها، غبار روی میز و صندلی را کنار زدند و میزبان «جمعیتی» از جوانان هستند، جمعیتی بیش از چهار میلیون تن، گرچه بیحوصله اما پرانرژی هستند. جمعیتی که درصد قابلتوجهی از آن دانشجویان مقطع دکتری با جمعیتی باغ بر 240 هزار نفر و کارشناسی ارشد با جمعیت 800 هزارنفری هستند، پس استفاده درست از این «لشکر» آماده، میتواند فرصت بینظری را در اختیار مدیران دانشگاهی در فضایی که گروههای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کاری از پیش نمیبرند قرار دهد. اما این فرصت چگونه میتواند شکل گیرد؟
4- تنها راه استفاده از این فرصت درگیر شدن دانشگاه با مسائل واقعی، حقیقی و اصلی روز جامعه است، هر حرکتی به غیر از آن قطعاً به این فرصت لطمه خواهد زد، بهطور نمونه در جلسه اخیر روسای دانشگاه با جهانگیری روسای دانشگاه مسائل دسته چندم همچون تغذیه، خوابگاه و هزینههای جاری را مطرح کردهاند که این موضوع قابلتأمل است.
5- لازمه این فرصت قطعاً ورود علمی به مشکلات است، آنچه که در فضای اقتصادی کشور که بسیاری از اقتصاددانان آن را تائید کردهاند، حضور یک تفکر غیرعالمانه، غیرمدبرانه و علمی است. این ورود میتواند به شکلی دستهبندی شود که مشکلات اقتصادی که دارای شیوههای مدیریتی ضعیف و غلط است با حضور اساتید و محققان دانشگاهی برطرف شود. یا در حوزه آسیبهای اجتماعی نیز دانشگاه میتواند با ظرفیت بالایی که در اختیار دارد، آسیبهایی همچون طلاق، اعتیاد، حاشیهنشینی و جرائم فضای مجازی را برطرف کند.