پیشی گرفتن تولید محتوای فارسی از عربی در فضای مجازی

به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از شبکه چهار سیما، سیدابوالحسن فیروزآبادی دبیر شورای عالی فضای مجازی در برنامه تلویزیونی «این.جا» که با محوریت «حکمرانی مجازی، آن‌سوی فیلترینگ» برگزار شد، اظهار داشت: تجزیه و تحلیل مختلفی درباره معماری فضای مجازی وجود دارد که یکی از تئوری‌های موجود، معماری لایه‌ای است که معتقد است فضای مجازی ۵ لایه دارد که یک لایه آن به ارتباطات زیرساخت مربوط می شود.

وی با اشاره به حد مطلوب ضریب نفوذ اینترنت در کشور که حدود ۷۲ درصد است گفت: ظرفیت تکنولوژی نسل ۳ و ۴ نیز در همه شهرهای کشور تقریبا دایر است و کاربران پهن‌باند ما هم بیش از ۱۵ میلیون انشعاب در کشور دارند که ظرفیت خوبی است. ما در لایه اطلاعات نیز در حال حاضر اطلاعات تولید می‌کنیم و وضعیت تولید اطلاعات در کشور خوب است.

دبیر شورای عالی فضای مجازی با بیان اینکه ما در لایه ارتباطات سرمایه‌گذاری خوبی کردیم و در این میان شکافی به نام دیجیتال مطرح است، افزود: اینکه گفته می‌شود ۶۵ هزار روستا مجهز به فیبرنوری هستند، تا حد زیادی درست است و اغراقی در آن نیست.

وی خاطرنشان کرد: اینکه بخواهیم ثابت کنیم این آمار رضایت‌بخش است یا خیر، به عنوان مثال می توانیم میزان تولید محتوای فارسی را با محتوای عربی در فضای وب مقایسه کنیم. بررسی نشان می دهد که تولید محتوای فارسی از عربی پیشی گرفته است؛ یعنی عرب‌ها زیر یک درصد محتوا تولید می‌کنند و این درحالی است که ما ۱.۵ درصد به زبان فارسی تولید محتوا در فضای مجازی داریم.

فیروزآبادی با اشاره به پلتفرم شبکه ملی اطلاعات برمبنای ۴ خدمات پایه، گفت: وقتی که یک پلتفرم زیرساختی مانند گوگل در دنیا شکل می‌گیرد، راه انداختن یک پلت‌فرم بومی که بتواند مردم را به خود جذب کند کار سختی است؛ تنها تجربه موفق در مورد مذکور، به کشور چین مربوط می شود که موتوری مشابه گوگل راه‌اندازی کرد اما باز برای آنکه کمر گوگل را بشکند مجبور شد که گوگل را فیلتر و «بایدو» را ایجاد کنند.

رئیس مرکز ملی فضای مجازی درباره فقدان قانون در حوزه فضای مجازی نیز افزود: اصولا مبحث جدیدی به نام حکمرانی فضای مجازی مطرح شده است و این به این معنی است که نظام قانونگذاری چگونه باید باشد.

فیروزآبادی گفت: در فضای مجازی مملو از جریانهای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، ارتباطی و سیاسی است و به قدری این مباحث زیاد است که حوزه آکادمیک و پژوهشی ما و حتی در غرب آمادگی هضم پژوهشی، ادراکی و علمی این مباحث را ندارند.