خبرنامه دانشجویان ایران: پرویز امینی// نوروز سال ۱۳۹۸ با سیل در گلستان و مازندران و شیراز و...، تلخ آغاز شد. اما خبر تلخ نوروز سال ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ چیست؟ آیا این دو نوروز آینده را با خبر تلخی آغاز خواهیم کرد؟ آیا این خبر تلخ از هم اکنون قابل پیش‌بینی است؟ پاسخ به پرسش‌های بالا مثبت و در یک جمله قابل خلاصه کردن است که چه خبر بدتر و تلخ‌تر از این که در دو سال آینده روحانی همچنان رئیس‌جمهور و دولت دوازدهم همچنان مسئول اداره اجرایی کشور است! خبر تلخی که بیش از دو سال باید تحملش کرد.
دولتی که در سال ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ به ضرب‌المثل «هر سال دریغ از پارسال» در دل و زبان مردم رونق خواهد بخشید و آن را ورد زبان‌ها خواهد کرد. دولتی که در سال ۹۷ نشان داد که این ضرب‌المثل باید به شکل «هر روز دریغ از دیروز» و یا «هر ساعت دریغ از ساعت قبل» تغییر یابد و به روز شود.
دولتی که در سال ۹۷ و نوروز ۹۸ آنچنان شرافتی به پیاز داده است که فراتر از سیب و پرتقال و حتی جلوتر از موز در صدر جدول قیمت‌ها قرار دارد. دولتی که در سال ۹۷ آنچنان تحولی در قیمت مسکن و خودرو ایجاد کرده است که همه مسکن‌داران و خودروداران، احساس میلیاردر بودن و حس لاکچری بودن دارند.
گوشت و مرغ را چنان از دسترس خانواده‌ها خارج کرده است که گریزی از رژیم گیاه‌خواری نیست و از این رهگذر همگان این فرصت را پیدا کرده‌اند که با این رژیم، احساس باکلاسی کنند!
در سال ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ یعنی بیش از دو سال دولتی باید تحمل شود که از نظر سرمایه اجتماعی «ورشکسته» و در حال هُو و هَجو شدن اجتماعی است و از نظر مقبولیت در رنج بی‌سابقه ۵ تا ۱۰ درصدی است. دولتی که با متوسط سنی کابینه بالای ۶۰ سال و رئیس‌جمهور غیراجرایی بالای ۷۰ سال، از نظر عملیاتی، کند و سنگین است.
دولت روحانی و خود شخص روحانی نشان داده است که نسبت به زندگی مردم فارغ‌دل‌اند در این حد که در یک شرایط بحرانی مانند سیل قابل پیش‌بینی، استاندار گلستان در مرخصی خارج از کشور و رئیس‌جمهور یک هفته ناپیداست و حتی یک فریم تصویر از او در این ایام وجود ندارد و حتی استاندار را نیز معاون اول برکنار می‌کند و البته بعدا اعلام می‌شود که رئیس‌جمهور در یک سفر فشرده کاری! در قشم تشریف داشتند.
دولتی باید تحمل شود که ایده مرکزیش؛ حل مسائل کشور از طریق تغییر در روابط خارجی (برجام)، تا فیها خالدون شکست خورده است و هیچ ایده کلان دیگری برای اداره کشور ندارد و اداره کشور دچار روزمرگی است و اداره امور اجرایی باری به هر جهت است.
وضعیت بحرانی دولت روحانی تا جایی پیش رفته است که در ادبیات و گفتار روحانی نیز در حال بازنمایی است. ادبیات «پریشان‌گویانه» رئیس‌جمهور در چند ماه اخیر، بازنمایی «پریشان‌احوالی» نفر اول دولت دوازدهم است. این پریشان‌احوالی در پریشان‌گویی روحانی، وجه زبانی پیدا کرده و بازنمایی می‌شود:
«ابر نگاه می‌کنه به پایینش و می‌بینه خبری نیست، کویره. برای چی بباره؟ خو میره جای دیگه»
«اون کسانی که عزیزانشون رو از دست دادند، دیگه صبر رو خدا باید بده، خدا باید تحمل کنه»
«ما نباید زخم به نمک مردم بپاشیم»
تشبیه دولت یازدهم و دوازدهم به شاگردی که همه نمره‌هایش ۲۰ است و فقط یک نمره ۱۹.۵ گرفته است و مردم همه نمره‌های بیست را رها کرده‌اند و فقط به این نمره ۱۹.۵ توجه می‌کنند و حتی ۱۹.۵ را منفی ارزیابی می‌کنند (درست در وضعیت بغرنج مردم در سال ۹۷)
«در روز سختی است که آدم‌ها خودشان را نشان می‌دهند. در روز سختی است که اگر فرماندار، بخشدار، فرمانده سپاه، فرمانده بسیج، فرمانده ارتش، نیروهای امدادی، شب عید نرفتند خونه، کنار مردم بودند، تو جاده بودند، تو روستا بودند، کنار سیل بودند، اونوقت ارزش آدم‌ها مشخص میشه و الّا در روز عادی همه خوبیم. تو روز سختی است که معلوم میشه ما چکاره هستیم. جوهره انسان‌ها در روز سختی آشکار و روشن میشه» (روحانی تنها مقام ارشدی است که در هفته اول بحران سراسری سیل در کنار مردم نیست)
اینها بخش‌هایی از پریشان‌گویی رئیس‌جمهور روحانی است که اینک به صورت یک بسته طنز در فضای مجازی در حال چرخش است. با این وضعیتِ دولت روحانی، خبر بد نوروز سال ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ قابل پیش‌بینی است. این خبر بد و تلخ این است که روحانی همچنان رئیس‌جمهور است. برای مردم ایران با این حجم از مشکلات، خبر بقای دولتی با این ویژگی‌ها، تجربه کردن یک جنگ روانی فرسایشی دو ساله است.
اینجاست که واقعا باید گفت: جناب روحانی علی برکت الله!
