به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ کانال تلگرامی گل سرخ درباره پدیده ساسی مانکن در مدارس نوشت:
" کتب درسی مقصرند"
امروز وسوسه شدم این ترانه‌ی" جنتلمن" که کل سیستم اموزش و فرهنگی رو به" لرزوندن" وا داشت رو گوش بدم.
هم اهنگش رو شنیدم و هم متن ترانه اش رو خوندم.
انصافاً متنش در حد بچه‌های زیر ۱۸ سال نبود.
ولی ریتم شاد و دلنشینی داشت.!!!
گفتم بزار یه ابتکار به خرج بدم و متنش رو با یکی از شعرای کتب درسی عوض کنم و به اصطلاح جامه‌ی مجاز بر تنش کنیم.
کتاب هفتم رو باز کردم؛
دیدم شعر اول که کلاً مضمونش حرم و زائر و گلدسته هست و بی احترامی به مقدسات می‌شد.
ورق زدم شعر مولوی اومد: از خدا جوییم توفیق ادب بازم مضمون سنگین بود و مقدس.
گفتم شاید شعرای شادش اخر کتاب باشه. تندتر ورق زدم؛ به گفتار پیغمبرت راه جوی...
تمام اشعار پوسته و محتوای دینی داشتند و نمی‌شد پا در کفش دین کرد هرچند این رسم رو مداحان محترم سال هاست که به پا کرده‌اند.
رفتم سراغ کتاب هشتم؛
به نام خدایی که جان افرید....
شعر بعدی: پیش از اینها فکر می‌کردم خدا خانه‌ای دارد میان ابرها
شعر بعدی: از علی اموز اخلاص عمل …شیرحق را دان منزه از دغل
بعدی: خارکش پیری با دلق درشت...
هشتم هم همه ی شعراش تم مذهبی اعتقادی و تعلیمی و اندرزی محض داشت.
گفتم شاید مؤلفان و برنامه ریزان اموزش و فرهنگی سن دانش اموزان رو در نظر گرفتن، رفتم سراغ کتاب نهم:
شعر اول: به نام خداوند جان و خرد...
شعر دوم: آفرینش همه تنبیه خداوند دل است..
شعر سوم: در پیله تا به کی بر خویشتن تنی… پرسید کرم را مرغ از فروتنی
شعر بعدی: جوانی گه کار و شایستگی ست.. گه خودپسندی و پندار نیست
شعر بعدی: یوسف گمگشته باز اید...
شعر اخر:
بیا تا براریم دستی زدل.. که نتوان براورد فردا زگل
هر سه کتاب فارسی رو بستم و بوسیدم در ردیف بالای کتابخانه بین قران و نهج البلاغه جای دادم.
کتاب‌های مان اصلاً در حد سن و سال و شور و نشاط دانش اموزان نوشته نشده‌اند.
از همان اول ابتدایی می‌خواهیم همه را مذهبی بار بیاوریم. کلاً روی دنیای بعد از مرگ سرمایه گذاری کرده‌ایم و خبری از این دنیا نیست. حتی متون نثر هم نتیجه گیری اش تابلوی ان سوی پل صراط را در می‌دارد.
درونمایه ی همه ی آنان نصیحت و اندرز است و بس.
من معلم ادبیات، اگر در لابه لای این متون که رده‌ی سنی بالای چهل سال را نشان رفته ولی در کتب متوسطه جا خوش کرده، شعری شورانگیز نخوانم یا داستانی دلنشین تعریف نکنم، کلاس، اصلاً حوصله‌ی تحمل مرا نخواهد داشت!!
مطالب و محتوای کتب بیشتر سنین بالای شصت سال را جذب می‌کند انانی که از جوانی خود بهره‌ی کافی را برده‌اند و در سراشیبی مرگ و زندگی چاشنی دین و مقدسات را به عمر خود اضافه می‌کنند.
کتب درسی با این مضامین در برابر نوجوان و جوانان پر شور این دوره کم اورده و به حاشیه زده شده.
باید چند نمره و امتیاز در نظر بگیری تا یک نوجوان فلان شعر کتاب را حفظ کند ولی هم او تمام اشعار خواننده‌ها را با بهترین شکل و کیفیت اچ دی می‌خواند و اجرا می‌کند!!
اگر شاگردان امروز ترانه‌های کوچه بازاری و زیر زمینی را به شور و شوقی وصف ناپذیر می‌خوانند مقصرش نه من معلم و مدیر و ناظم هستیم و نه خانواده و پدر و مادر
مقصر کتاب‌هایی هستند که با سنین دانش اموزان منطبق نیستند
کسل کننده هستند
تک بعدی هستند
فقط امر و نهی هستند و بس
متن‌های نویسندگان نچسب و سفارشی هم اضافه بفرمائید!
به امید بازنگری متون کتب ادبی و بیان مطالبی سرشار از شور و نشاط و در عین حال سنگین و موقر.
منصور اسعدی
۲۰ اردیبهشت ۹۸ شیراز
