در این فیلم، دکتر #سیدمجید_حسینی -استاد محترم دانشگاه تهران- در اثنای سخنرانی داغ و هیجانی خویش در دانشگاه گیلان، در نقد بنیادین #دانشگاه_آزاد می فرمایند: "اندیشه های امام برای این است که برای تحصیل پول نگیریم. حال در دانشگاهی که پول می گیرد، اندیشه های امام چه اثری می تواند داشته باشد؟! پس کل بنیان نابنیان دانشگاه آزاد غلط است و باید ریشه کن شود! چون برابری و هم آمیزی را بر هم می زند؛ یک عدّه انسان پول دار را به فوق لیسانس و دکتری و پزشکی تبدیل می کند و بقیه را بدبخت می کند!"
اینجانب حسب تکلیف خویش و با ذکر این نکته که هیچ یک از مقاطع تحصیلی خویش را در دانشگاه آزاد نگذرانده است، مطالب مُجمل ذیل را خطاب به جناب دکتر حسینی تقدیم می دارد:
جناب دکتر حسینی!
شما به گونه ای زبان به نقد بنیان افکن بزرگترین مرکز آموزشی و پژوهشی کشور و ششمین مرکز آموزشی جهان گشوده اید که گویی در سایر دانشگاه های کشور روزانه ۵ عدد آپولو هوا می شود، هر یک از اساتید و دانشجویان آن ها مفسّر و مبیّن اندیشه های راقی امامین انقلاب گشته اند و تعدّد دستاوردهای پژوهشی و استنادات علمی آنان افزون بر دانشگاه آزاد است!
ای کاش پیش از این سخنرانی عجیب و غریب و غیرواقعی تان، ابتدا نگاهی به مقایسه تطبیقی شاخص های اساسی در سنجش میزان اثرگذاری مجامع علمی در جامعه می انداختید، سپس مبتنی بر تدبیر و عقلانیّتِ برآمده از تحلیل منطقی آمار و اطلاعات متقن، مبادرت به نسخه پیچی می ورزیدید!
در طول سالیان متمادی و متوالی، دانشگاه آزاد اسلامی -بدون تحمیل کوچکترین هزینه ای به دولت!- چه از منظر تعداد هیات علمی و دانشجویان نخبه و مبتکر، چه از لحاظ تولید دانش و مرجعیّت علمی و چه از منظر وجهه بین المللی، در میان برترین های کشور و خاورمیانه بوده است.
الحق و الانصاف مگر خروجی سایر دانشگاه های کشور، توسعه عدالت و برابری و احیای فرائض مغفول و فراموش شده دینی و اخلاقی بوده که با توجیهی اشتباه، فرموده اید دانشگاه آزاد موجب برهم زدن برابری و هم آمیزی شده است؟!
اگر تنها یک سازمان و ارگان در طول ۴۰ سال اخیر در راستای #عدالت_آموزشی توفیق یافته باشد، بلاشک دانشگاه آزاد اسلامی بوده است! مگر نه این است که عدالت یعنی "هر چیز را به جای خویش، به وقت خویش و به مقدار خویش به کار بستن"؟! دانشگاه آزاد اسلامی آن زمان که برخی از آقایان معلوم الحال #مانور_تجملات و تشریفات در کشور به راه انداختند و برخی از خانواده ها، بنا به تحصیل فرزندانشان در خارج از کشور، پُز روشنفکری می دادند و دقیقاً در آن هنگام که ویروس خطرناک "مرغ همسایه غاز است" در حال اشاعه مویرگی در تمامی ساحات کشور اعم از عرصه خطیر علم و پژوهش بود، قد عَلَم کرد و با تمهید قابل تحسین هیات موسّس اندیشمند خود، راه جدیدی را در پیشگاه ۴ درصد جامعه گشود؛ همان ۴ درصدی که می توانستند سرمایه ملّی را به سهولت هر چه تمام تر در بسیاری از دانشگاه های بی بُنیه کشورهای جذّاب اروپایی و آمریکایی هزینه کنند و نهایتاً پس از گذشت سالیانی، با نقاب منوّرالفکری قاجاری و با تاسّی از سیدحسن تقی زاده ها! به سوی وطن روانه و متعاقباً طلبکار زمین و زمان گردند!
جناب استاد دانشگاه!
حتّی اگر بخواهیم کاملاً قواره مند به دانشگاه آزاد نظر بیفکنیم، باید بدانیم که در پازل آموزشی و پژوهشی کشور، وظایف و تکالیف خطیری مبتنی بر راهبرد کلان نظام آموزشی کشور از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی بر دوش این دانشگاه نهاده شده است. در ماده ۳ اساسنامه این دانشگاه می خوانیم: "حدود فعالیت آموزشی و پژوهشی دانشگاه به تناسب رشته با توجه به مجوز شوراهای گسترش آموزش عالی وزارتین علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت،درمان و آموزش پزشکی تعیین می‌گردد".
و بنا به فرموده رهبر فرزانه انقلاب، "شورای عالی انقلاب فرهنگی، قرارگاه اصلی فرهنگی کشور است و تصمیمات این شورا، لازم الاجراست".
بنابراین منطقی ترین و مقتضی ترین رویکرد در قبال دانشگاه آزاد اسلامی در برهه کنونی کشور، ارائه راهکارهای عملیاتی برای مسئله محور کردن پژوهش ها و آموزش های این دانشگاه فاخر و نیز تسهیل و افزایش ارتباط صنعت با آن می باشد، نه پاک کردن صورت مسئله و تخریبِ بی مبنای بنیان افکن این نهاد مقدّس!
