به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ جمعی از دانشجویان جنبش عدالتخواه دانشجویی و انجمن علمی جامعه شناسی دانشگاه مازندران با حضور در منزل خانواده معدنچیان فوت شده در معدن با آنان ابراز همدردی کردند و خواستار پیگیری مسئولین شدند.
یکی از دانشجویان در این مورد نوشت:
سی ام خرداد ماه چند سطر کوتاه خبر از مرگ دو انسان داد «دو معدنچی حین تخریب یک تونل در سوادکوه مازندران بر اثر گازگرفتگی فوت کردند»، به همین سادگی... . درد آنجا بیشتر می شود که دریابی ٥ معدنچی زغال سنگ مازندران طی یک هفته بر اثر حوادث شغلی درگذشته اند.
به هر ترتیب، با تشکیل گروهی مرکب از بچه های انجمن علمی جامعه شناسی و جنبش عدالت خواه دانشجویی دانشگاه مازندران و به قصد فهم آنچه روی داده، ریشه یابی و تبیین علتها و شناخت ظالم و همراهی با مظلوم به سوادکوه (محل حادثه) مراجعه کردیم.
هرچقدر که در جهان رسانه و اخبار این تنها چند سطر خبر مشابه با هزاران دیگر بود، در خانه انسان از دست رفته اما خود به جهانی زنده، عمیق و غم زده تبدیل می شود. جهانی که در آن شوهر، پدر، فرزند و برادر تنها چند واژه ساده نیستند. اینجا همه آن واژه های بی جان خبر زنده می شوند، جان می گیرند و به حرف در می آیند. اینجا همان واژه ها به اشک و خشم، بُهت و بُغض، زخم و درد، و داد و بی داد بدل می شوند. اینجا دیگر می بینی، میبینی که فرزندی بی پدر، پدری بی فرزند، همسری بی شوهر، و مادری بی پسر شده است. وارد دنیایی شده ای که نگاه هایی توام با استیصال و خشم تنها یک خواسته دارد، عدالت... .
منزل پدری خود مرحوم ابراهیم غضنفری و پدر خانم اش اولین مراجع شد. پای سخن همسر، پدر، مادر و برادرانش نشستیم و پس از آن چرخی در منطقه و سخن با چند معدنچی دیگر. گفتند و شنیدیم. شنیدیم از روزگار سختشان و از سواستفاده کارفرما از تنگنای معیشت شان برای تحمیل شرایط غیر انسانی بر آنان. به طور خلاصه ایرادات اولیه بنابر گفته خانواده متوفی و چند کارگر معدن دیگر شامل موارد زیر بود:
١- حقوق های بعضا حتی زیر پایه حقوق
٢- نبود امنیت شغلی با قراردادهای کاری یک ماهه و سفید امضاء
٣- نبود کمترین امکانات و تدابیر ایمنی
٤- سابقه دار بودن کارفرما در حوادث منجر به فوت و مصدومیت کارگران در سالیان قبل
٥- واگذاری غیر کارشناسی این معدن به کارفرمایی بدون سابقه فعالیت، آشنایی و تخصص در این حوزه، عدم آموزش کارگران
٦- تسلط و هژمونی تام کارفرما بر نهادهای حکومتی ناظر.
٧- اسفناک شدن وضعیت کارگران از همه نظر پس از خصوصی سازی و باز گذاشتن دست کارفرما بر ظلم و تعدی
اهل فن به آئین نامه ها و مقررات مربوطه که موارد بسیار مهمی چون:
1- ٨٠ساعت آموزش به ازای هر یک سال کار در معدن
2- الزام حضور مسئول و مامور ایمنی به طور دائم
3- ایمن سازی محل کار معدنچیان توسط تیم ایمنی یک ساعت قبل از شروع کار در آن محل
4- وجود دفتر گازسنجی و ثبت روزانه و مداوم سطح گاز محل کار توسط واحد ایمنی
5- حضور نیرو و امکانات امداد و نجات سریع در محل کار
را شامل می شود اشاره کردند که بنابر اظهارات صریح خانواده متوفی و چند کارگر و شاهد، هیچ کدام رعایت نشده بوده است. عدم رعایت این موارد که مستقیما با جان انسان ها در ارتباط است خطای کوچکی نیست.
امیدواریم همه مسئولانی که در خصوصی سازی این معادن دست اندرکار بوده اند، همه ناظرانی که مسئولیت نظارت بر اجرای دقیق مقررات مربوطه را داشته اند و همه مسئولینی که وظیفه کشف حقیقت حادثه و تنبیه مسبب یا مسببین را دارند بتوانند با وجدانی آسوده در محضر خدا و ملت از کار خویش دفاع کنند.
مطالبه صریح و منطقی دانشجویان دانشگاه مازندران اجرای قاطع و بی اغماض قانون و برپایی داد و عدل است. ما ضمن همدردری با آسیب دیدگان این حادثه تلخ، با چشمانی باز و حس مسئولیت ناشی از رسالت دانشجویی، تا حصول نتیجه قطعی و اجرای عدالت در کنار خانواده های صدمه دیده خواهیم ماند و هر اقدام مسئولین را زیر نظر خواهیم داشت.
امید داریم که با احقاق حق مظلوم و تنبیه ظالم دیگر بار شاهد اینگونه حوادث دردآور، که موجی از اشک و غم را بر چهره های رنج کشیده معدنچیان و زن و فرزندان بی گناه شان می نشاند ، نباشیم.
