به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از نود، تیم امید ایران در مرحله گروهی مسابقات زیر 23 سال آسیا، حذف شد و دیگر، شانسی برای رسیدن به المپیک 2020 ندارد. امیدهای ایران بازی اول و دوم، نمایش خوبی نداشتند و امروز مقابل چین هم، موقعیت‌های زیادی از دست دادند. آن هم در شرایطی که تفاضل گل، تیم امید را از رسیدن به دور حذفی محروم کرد.
شاید عجیب‌ترین موقعیتی که تیم امید از دست داد، دقیقه 93 و توسط مهدی قائدی بود. قائدی پشت محوطه جریمه، در حالی به توپ رسید که دروازه‌بان درون دروازه حضور نداشت. او تصمیم گرفت با ضربه سر گل بزند اما در محاسباتش، اشتباه کرد و توپ از کنار دروازه بیرون رفت.
بعد از مسابقه، حملات زیادی به قائدی بخاطر از دست دادن این موقعیت شد. با وجود اینکه قائدی، پنالتی تنها گل ایران را گرفته بود. حتی فریدون اصفهانیان، عضو هیات رئیسه فدراسیون هم به قائدی حمله کرد که چرا نتوانسته این موقعیت را گل کند. بررسی اوضاع جدول رده بندی گروه اما، نشان می‌دهد گل شدن موقعیت قائدی هم نمی‌توانست ایران را به دور بعدی بفرستد.
ایران و ازبکستان، هر دو 4 امتیازی شدند و ازبک‌ها، بخاطر تفاضل گل بهتر به مرحله بعدی رفتند. اگر توپ قائدی گل می‌شد، دو تیم روی تفاضل 1+ برابر می‌شدند. با 4 گل زده و 3 گل خورده، در این زمینه هم برابر بودند. طبق قانون مسابقات، در صورتی که بازی رو در رو، تفاضل و تعداد گل‌های زده و خورده دو تیم برابر باشد دو راه حل پیش بینی شده است. اگر دو تیم در بازی آخر روبروی هم قرار گرفتند، پس از پایان مسابقه ضربات پنالتی تکلیف‌شان را مشخص می‌کند. در صورتی که مثل امروز، بازی‌شان روبروی دیگر تیم‌های گروه باشد، کارت‌های زرد و قرمز تعیین کننده تیم برتر خواهد بود.
ایران در سه بازی دور گروهی، 7 کارت زرد گرفت. یک کارت زرد مقابل ازبکستان، 4 کارت زرد مقابل کره جنوبی و 2 کارت زرد، که امروز مقابل چین به ملی‌پوشان داده شد. بازی خشن مقابل کره، کار دست تیم امید داد و آن‌ها با 7 کارت زرد، تیم به مراتب خشن‌تری از ازبکستان با 3 کارت زرد بودند. ازبکستان هر سه بازی را با یک کارت زرد به پایان رساند.
با این شرایط، اگر توپ دقیقه 93 قائدی تبدیل به گل می‌شد هم تیم ملی، شانسی برای رسیدن به دور بعدی نداشت و نمی‌توان بار مسئولیت این ناکامی را، فقط روی دوش یک نفر انداخت. آن هم کسی که سه امتیاز بازی آخر را، با گرفتن یک پنالتی به تیم استیلی هدیه داد.
